When The Sun Sets (R18)

Chapter 2

Chapter 2

.
"OUCH!! Fuck!" Namumula ako sa galit.

Bakit ako natisod? Sira ba ang tiles dito sa Starbucks? Anong klaseng Cafe to? Sira ang sahig!? Letse

Ang mahal pa naman ng mga binebenta nila dito tapos ang sahig sira?

May lumapit na staff ng cafe sa akin.

Ngayon ko lang na realize...
.
.
.
NAKAKAHIYA!!!

I looked around. Ang ibang tao sa loob ng Starbucks ay nakita kung paano siya sumalampak sa sahig.

"Are you okey, Princess?" Dinaluhan agad ako ni Mr. British Accent. Oo siya ang nauna kaysa sa magaling kong kapatid.

"Ma'am okey ka lang ba?" The female staff asked me. I did not mind her.

Bakit nakiki-princess na din tong hinayupak na to? Duh.

At, ayiiee. Ang thoughtful naman ng girl na toh. Crush niya siguro ako?

'Maghunosdili ka Zhennaihya ha?! Di ka tibo!' I chanted to myself

"Huh? Princess?" Kunot noo kong tanong. Not minding the staff and the other people looking at us.

Nilapitan ako ni kuya Vin at tinulungang tumayo. Di ko na ininda ang tingin ng mga taong nasa paligid ko.

"Uhm. Yup?. Isn't it your name?" Mr. British Accent asked her.

"Hah!!" Singhal ko sa kanya.

"At sinong gunggong naman ang nag sabi sayo na pangalan ko yun? Di pwera yun ang tawag sa akin ng kuya ko ehh yun na agad ang pangalan ko? Tanga ka?! Tsaka bakit ba nakiki-princess ka?" He was taken aback. "Close ba tayo?" Pagpapatuloy ko.

Di maipinta ang itsura niya. At gusto kong matawa.

'Yan kasi. Assuming ehh.' umirap ako

"Excuse me Miss, but I'm just being nice. And you're being rude. So if you're just going to blab and blab about something I did not think of doing, and did not care of knowing it's better for you to shut up. I don't have any intentions of courting you, for you to be my girl. You're just being illusionary and advance. I just think that your name is Princess because that's what your brother's been calling you. And I don't have any clue! I don't even know you! And here you are, nagging about anything. I'm sorry to pop your bubble Miss. But..." Pagputol niya sa mahabang sinasabi niya. He smirked. Sinuksok niya sa bulsa ng pants niya ang mga kamay niya. He cocked his head to the left and scanned me from head to foot.

"YOU.ARE.NOT.MY.TYPE" diniin niya ang bawat salita na sinabi niya. Then he chuckled.

I was taken aback. 'masyado ba akong nag assume? Am I that illusionary?'

I may be lost for words but I kept myself calm. Hindi ako magpapatalo no?

Sa ganda kong to? Magpapatalo ako? Duh. Maging star muna ang hugis ng mundo bago yun mangyari noh?

Tsaka, sino ba siya? Di pwera gwapo siya ay magpapatalo na agad ako? Duhh. Di kaya ako mahina. I'm born to be wild.

'Ayy. Ampucha. Anong born to be wild? Ano ka taong gubat? Tss. Umayos ka selp. Kapamilya ka, hindi kapuso'

"So? Ano naman kung HINDI MO AKO TYPE? BAKIT? TYPE DIN BA KITA?" I smirked at him too.

He laughed amusingly.

"Sinabi ko ba na type mo ako?" Sagot niya naman sa akin. Naka ngiwi.

Nanlaki ang mata ko.

'marunong siyang mag-tagalog? Ayy ang bobo ko. Nakakaintindi nga ng tagalog ehh. Kaya natural marunong din siyang mag salita ng tagalog. Pero mali parin eh!"