When The Sun Sets (R18)

Chapter 18

Chapter 18
.

Days pass by like wind. Hindi nagtagal at sinagot ko na din si Nathan. Niligawan niya ako ng niligawan. Everyday he gave me flowers, chocolates, at kung ano ano pa. At ako naman, si tanga, sinagot na ang gago.

I admit na gusto ko na din siya. I also feel na mahal niya ako. Pinaparamdam niya sa akin yun everytime na magkasama kami.

Ngayon ay magkasama kami sa tree house dito sa village namin.

Nagkakape kami habang nakaupo sa terrace ng tree house at nanunuod ng paglubog ng araw. Ang gandang tanawin at gumaganda pa kapag kasama mo ang taong mahal mo habang pinapanood ang pangyayaring ito.

"Hey babe." Tawag ni Nathan si kanya. Nilingon niya naman ang boyfriend.

"Hmm? Yes? What is it? Is there something wrong?" Tanong ko sa kanya.

"None. I have for you. I'll just get it. It's in my bag." I just smiled in response.

Ibinalik ko ang tingin ko sa tanawin na nasa harapan ko. I was so drawn to the view na gindi ko na namalayang nakabalik na pala si Nathan sa upuan niya kanina at nasa tabi ko na siya.

I looked down the table. There's a box on top of it. Napatingin naman ako kay Nathan.

May takang nakatunghay ako sa box na nasa harapan ko. Malaki-laki din ang box. It is covered with red glittery paper.

"Ano yan? Bomba?" I asked him teasingly. Ngiti lang ang sagot niya a akin.

He touched the box then pushed it towards me in a slow manner.

"You'll never know if you won't open it. Kaya, buksan mo na." He said, smiling. A smile that always makes my heart beat faster than the usual.

"Oh-key?" Gaya nga sabi niya ay binuksan ko nga ang box. Nabigla ako ng biglang bumukas yun there's lots of pictures inside. Naka arrange siya ng maayos. May mga designs pa. May isang box pa ulit sa loob ng box. Pero hindi ko muna iyon binuksan. My eyes settled on a thread hanged in there.  I tried pulling one of the thread na nakakabit sa isang maliit na envelope na naka dikit sa side ng box. Pagkahila ko sa yarn thread ay unti-unting nagsilabasan ang mga pictures namin ni Nathan. Napangiti ako dahil doon. I never expected him to be like this. To be this sweet. Akala ko ang pang aasar at pambubwisit lang ang kaya niyang gawin.

Sinubukan kong buksan lahat ng mga naka dikit sa gilid na masa loob ng box. Iba't-ibang style ang nandoon. Mayroong free fall, booklet, squash at 3d heart na may mga papel sa loob.

Napatingin ako kay Nathan ng makita ko ang mga papel na nasa loob ng heart.

The paper is in different colors. May red, blue, yellow, pink, beige and many more.

"Open it all. Isa isahin mo. I made that with lots of effort. Ganyan kita kamahal, Zhennaihya." He said to me. Love is visible on his eyes.

Nakangiti akong tumango. I feel the butterflies in my stomach.

Kumuha ako ng isang papel. I chose the red one. Pagkabukas ko at nakita kong may sulat iyon. Message to be exact.

I tried reading the message inside.

"Sorry if the handwriting is bad. You see, my handwriting's not that good. It takes me a lot of effort just to make it readable." Sabi niya sabay kamot sa batok niya. His ears red from embarrassment.

Gusto ko Sana siyang asarin pero mas gusto kong basahin ang message na nasa papel.

Hello, Baby.

      I'm kinda shy while writing this letters right now but I did my best to make this. So here it goes.
      Zhen, thank you for coming into my life. Never pa akong nahiya ng ganito. Sayo ko lang maramdaman to. Natatakot ako na magkamali. I want to be the perfect man for you. I don't want you to look for somebody else. I want it to be only me from now until the end.
      Alam ko na hindi ka naniniwala sa forever. Kaya I'll just use the term 'always'. Naniniwala ka naman sa always diba? I can't promise you that I will never make you cry but I'll do my best not to. I love you, Zhennaihya Aphrodite Samaniego Peterstein and I hope you do too.