Chapter 17
.
.
I slowly opened my eyes and an unfamiliar room came to my view.
Unti unti akong gumalaw ngunit sakit ng katawan agad yung naramdaman ko lalo na yung sakit sa ibabang parte ng katawan ko. Feeling ko may tubo sa loob ko.
My eyes flew to my side. Wala akong makitang tao doon.
'Where's Nathan? Did he ran away after what happened to us last night?' I asked my mind. Kinakabahan na ako. Nanlalamig.
Ang tanga ko. Baka nga iniwan niya na ako dito. But this is his pad naman diba? So probably he's still here. Wala naman na siyang iba pang mapupuntahan ehh.
Masakit man ang katawan ko ay pinipilit kong bumangon hawak ang kumot na nakatakip sa dibdb ko. Sumidhi ang kirot na nararamdaman ko sa pagitan ng mga hita ko ng gumalaw ako. Akmang susubok ulit akong bumangon ng biglang bumukas ang pinto.
Sumilip si Nathan sa siwang ng pinto.
"Hey baby, good morning." He greeted me with a smile on his face.
His forehead creased upon seeing my pained face. He hurriedly went inside the room carrying a tray with food.
Inilapag niya ang tray sa bedside table at umupo sa kama. Tinulungan niya akong umupo ng maayos while leaning on the bed's headrest.
"Hey are you alright?" He asked. Worry is visible on his face.
Dinikit niya ang likod ng palad niya sa noo ko. Mas kumunot ang noo niyang tumingin sa akin.
"Why are looking at me like that?" I asked in a hoarsed voice. Itinaas ko ang kumot hanggang sa aking leeg.
"You're hot" he said as a reply.
Napatawa ako ng bahagya. "Hot naman talaga ako ehh. Hahaha."
Mas naging seryoso ang ekspresyon ni Nathan. "I'm not joking. You're literally hot, Zhennaihya. You have a fever. Ghad!" He stood up from the bed and went to the bed side table to put the table tray on my lap. Sapo ang noo niya. Mukhang problemado talaga.
"Eat first, baby" sabi Niya at humalik sa sintido ko. Lumayo ulit siya at kinuha ang cellphone niya na nasa bulsa ng pants niya.
Kinuha ko ang kutsara at tinidor na nasa tray. I tried tasting the pancakes with chocolate syrup he made. May coffee din, hotdogs, bacon and water.
'Infairness ang sarap ng pancake.' I dipped it on the chocolate syrup before stuffing it on my mouth.
I watched him as he tinkered on his phone. Maya maya lang ay nagsalita ma siya. Balisa siya habang ginagawa yun.
"Hello? Sorry to bother you early in the morning but I need your help. Can you come over here?" I heared him say over the phone.
'who's he talking to?' I asked myself, still eating.
"Yeah, I know I'm a medical student but fuck, I'm not an obygyne." I hear him muttered.
May sinabi pa siya pero di ko na pinakinggan pa. Itinuon ko nalang ang atensyon ko sa kinakain ko.
"Mmm. Ang sarap ng pancake."
أنت تقرأ
When The Sun Sets (R18)
عاطفيةWould you believe me if I say that I hate sunsets? Yes, it is a beautiful scenery that could take place in any person's heart. But for me I hate it. Saksi ang paglubog ng araw noong nabuo ang puso ko. At saksi rin siya noong nawasak ang puso ito. D...
