2 Slytherin, μία αιώνια αγάπη (ΟΛΟΚΛΗΡΏΘΗΚΕ)

Κάτι τρέχει εδώ (26)

Εγώ: Αυτό επειδή κανείς δεν με ειρωνεύεται και κανείς δεν λέει τίποτα για την εμφάνισή μου, και για το ότι με είπες δεύτερη φορά ηλίθια.Του λέω και έχει γεμίσει αίματα τελικά ήταν δυνατή η μπουνιά, αλλά έλα που αυτός έχει βάλει τα χέρια του στην μέση μου και τον ξανά βαράω για να με αφήσει. Επειδή πολύ αέρα πείρα με και δεν μου αρέσει καθόλου.
Rania: Γιατί τον βαράς ρε δεν έκανε κάτι.
Εγώ: Για να μην κάνει. Της λέω και κάθομαι στον καναπέ κυρία.
Tyler: Δεν μου έμοιασε καθόλου αυτό το παιδί.
Hayley: Εγώ γιατί βλέπω το αντίθετο.
Elena: Θα συμφωνήσω και εγώ από όσο θυμάμαι έτρωγες το ξύλο της χρονιάς σου.
Andromeda: Μην ξεχνάμε της τιμωρίες.
Εγώ: Τελικά ποτέ δεν σας κατάλαβα.
Damon: Νομίζω σε εμάς ήταν τελείως διαφορετικό.
Elena: Ε ναι εσύ πλάκωνες όποιον μου μιλούσε και το έπαιζες και κάποιος και είχες συνεχώς μια ηλίθια έκφραση στο πρόσωπο σου.
Rania: Μαμά δεν θέλω να σε στεναχωρήσω αλλά ερωτεύτηκες τον μπαμπά όπως ήταν στο σχολείο, και όπως είναι τώρα έχω και μάρτυρες.
Εγώ: Εμένα μην με ανακατεύεις δεν ξέρω τίποτα. Λέω αφού γυρνάει να με κοιτάξει, και βλέπουμε τα δίδυμα να κατεβαίνουν κάτω και να αρχίζουν να φωνάζουν ότι φταίω σε κάτι τώρα σε τη, φταίω και σε πολλά.
Lizzie: Ηλίθια.
Εγώ: Τι έκανα πάλι.
Josie: Με το σαμπουάν που πλύθηκε είχε αληθινό μέλι μέσα.
Εγώ: Αφού έλεγε μέλι. Μισό χρησιμοποιήσατε το μπουκαλάκι με το χρώμα κίτρινο και κόκκινο που έλεγε ότι απαγορεύεται να το ανοίξεις.
Lizzie: Που ήθελες να ήξερα ότι μιλάς σοβαρά. Μου λέει και αφού έχουν κατέβει όλοι κάτω και αρχίζουμε να λέμε τη έγινε ο μόνος που σχολίασε ήταν ο Matt.
Matt: Αυτό δεν ήταν που μου το έδωσες να το βάλω στα πράγματα της λασποαίματης, και είχες πει ότι είναι θαυματουργό και μπήκε μέσα στο κοιτώνα φωνάζοντας και κλαίγοντας.
Εγώ: Αυτό και δεν πίστευα ότι θα πάνε να το πειράξουνε.
Klaus: Δεν είχες πει ότι η Voodoo το πέταξε.
Narcissa: Τι είναι αυτό;
Εγώ: Το ξωτικό μας ε δεν φταίω εγώ είχα έμπνευση σαν δεκάχρονο παιδί.
Mikael: Ναι και μετά δεν μπορούσαμε να το αλλάξουμε.
Εγώ: Σου πα ήμουν δέκα δεν ήξερα ότι άμα το φωνάξουμε μια φορά με αυτό το όνομα, μετά με αυτό θα ακούει.
Klaus: Εμείς πάντως γλυτώσαμε από το να του ψάξουμε όνομα.
Andromeda: Ναι γιατί θα καθόσουν να βρεις.
Rebekah: Nik μην πεις τίποτα ποτέ δεν ασχολήθηκες με αυτά τα πράγματα.
Klaus: Rebekah.
Εγώ: Θα σας στεναχωρήσω αλλά ήρθαν και οι υπόλοιποι. Τους λέω δείχνοντας την πόρτα που μπαίνουν δέκα άτομα. Τελικά είναι πολλά αλλά δεν θα ασχοληθώ η δικοί μου το ήθελαν αφού θα ερχόντουσαν οι Saltzman, Greengrass και Nott.
Andromeda: Bella τι κάνεις. Λέει και αγκαλιάζονται. Και τώρα που το παρατηρώ η Rania κάπως κοιτάει το ένα αγόρι από τα τρία εγώ πάντως θα μάθω ποιος είναι και τη τρέχει αφού την κοιτάει και αυτός;
Εγώ: Γεια σας είμαι η Ελπίδα.
Adorabella: Μου έστειλες φωτογραφία και δεν το πίστευα ότι μεγάλωσε τόσο. Να σας συστήσω. Από εδώ ο σύζυγος μου Florian και τα παιδιά Daphne, Cyrus και Astoria.
Εγώ: Χαίρομαι για την γνωριμία, μαμά πάω να δείξω τα δωμάτια τους.
Astoria: Νομίζω ότι μπορούμε και μόνοι μας να τα βρούμε.
Εγώ: Ξέρεις δεν πιέζω κανέναν.
Andromeda: Isa τι κάνεις. Adolphe βλέπω δεν σε έχει τρελάνει ακόμα.
Adolphe: Όχι μην φοβάσαι. Τα παιδιά η Michel, Dominique και Theodore.
Εγώ: Να σας πω θα τα βρείτε μόνη σας τα δωμάτια η θέλετε βοήθεια.
Michel: Δεν ξέρω εσείς τι λέτε;
Dominique: Σίγουρα θέλουμε βοήθεια για τα δωμάτια. Λέει και κοιτάει την Rania, να μου το θυμηθείτε κάτι θα γίνει μεταξύ τους.
Εγώ: Salvatore δεν βοηθάς λίγο.
Rania: Ε ναι από εδώ. Τα αγόρια είστε με Chris, George και εσείς.
Εγώ: Εγώ λέω να πω τα δωμάτια σε αυτές τα λέμε μετά. Της λέω και τους βλέπω να πηγαίνουν προς τα πάνω για να τους δείξει το δωμάτιο.
Εγώ: Έχουμε και λέμε Michel σωστά. Λέω γυρνώντας στο μοναδικό κορίτσι που μου φαίνεται νορμάλ.
Michel: Ναι για πες με ποιες με έχεις.
Εγώ: Από εδώ, Lizzie δείξε λίγο στης αδερφούλες το δωμάτιο.
Josie: Εντάξει. Λέει προτού πεταχτή η αδερφή της.
Εγώ: Θα είσαι με Vicki, Eliza, Dimitra. Της λέω αφού την αφήνω έξω από το δωμάτιο. Α ναι το τελευταίο κατά σειρά είναι δικό μου. Ότι χρειαστείς μην διστάσεις να μην έρθεις. Πλάκα κάνω. Λέω αφού την βλέπω να με κοιτάει κάπως περίεργα.
Michel: Τελικά είσαι όπως περιέγραψε η μάνα μου. Από όσα έχω μάθει φύγαμε προτού γίνει ο πόλεμος.
Εγώ: Και κρατήσατε ουδέτερη θέση αυτό είναι πολύ δύσκολο και ευτυχώς φύγατε από όσο έμαθα και εγώ ήταν πολύ δύσκολα. Της λέω και την αφήνω να μπει μέσα και τώρα εγώ να πάω ξανά κάτω ή να πάω στο δωμάτιο που θα είναι και τα κορίτσια; Το αποφάσισα στο δωμάτιο ήταν και κουραστική μέρα. Οπότε δικαιούμαι να πάω και να ξανά ξαπλώσω.
Pancy: Θα μπεις ή θα κοιτάς το κενό. Λέει και αφού την σπρώξω προς στα μέσα μπαίνω και εγώ και κλείνω πίσω μου την πόρτα.
Εγώ: Alison μην τα πειράζεις δεν είναι δικά σου.
Alison: Είναι άδικο και ξέρεις που είναι η Rania την έχουμε χάσει.
Εγώ: Ξέρω ακριβώς που είναι μισό λεπτό και ξανά έρχομαι μαζί της. Τους λέω και προτού μου φέρουν αντιρρήσεις πάω προς το δωμάτιο των αγοριών αλλά έλα που την πετυχαίνω στο διάδρομο με τον μισό θα μου έρθει το όνομα..... Α ναι Dominique.
Εγώ: Ευχαριστούμε που μας την φέρατε τώρα μπορείτε να φύγετε.
Dominique: Τελικά δεν συμπαθείς εύκολα τα άτομα.
Εγώ: Να πεις στον Lockwood ότι ξέρω μυστικά που δεν θα ήθελε να τα μάθουν άλλοι οπότε να σκάσει.
Rania: Που είπαμε ότι σε βρήκα. Μου λέει και αφού την πάρω αγκαλιά της λέω.
Εγώ: Στο έχω ξανά πει με βρήκατε στα Cheetos. Μου το είχες γράψει κιόλας μια φορά με ανεξίτηλο μαρκαδόρο. Της υπενθυμίζω και αρχίζει να τρέχει αλλά ξέρετε κάτι δεν έχω όρεξη.
Εγώ: Τα λέμε και μην κάνεις πολύ παρέα μαζί με τον Lockwood.