2 Slytherin, μία αιώνια αγάπη (ΟΛΟΚΛΗΡΏΘΗΚΕ)

Λιποθύμησε!!(52)

Dumbledore: Δεσποινίς Mikaelson, Κύριε Lockwood τι ευχάριστε έκπληξη.
Εγώ: Ελάτε τώρα καθηγητά, εσείς μας καλέσατε. Είχατε κάτι σημαντικό να μας πείτε.
Dumbledore: Καθίστε. Μας λέει ευγενικά, και αφού καθήσουμε, φαίνεται να προσπαθεί να βρει τρόπο να μας το πει. Λογικά έχει σχέση με την αποστολή που μας έβαλε ο άλλος, αλλά γιατί να πει εμένα και τον Christopher και όχι τον Draco.

____________________________________________________________________

Αφού μας μίλησε ο καθηγητής Dumbledore. Φύγαμε γρήγορα για την τραπεζαρία, που ευτυχώς δεν χάσαμε και πολλά. Γιατί δεν έχω φάει όλοι μέρα και τρώω σχεδόν καθόλου. Τους δικούς μου δεν τους είδα, είχανε λογικά *δουλειά*. Όταν με βλέπουν όμως μου φωνάζουν για τα πάντα.
Draco: Που ήσασταν.
Εγώ: Μας ήθελε ο διευθυντής, για κάτι ασήμαντο. Προσπαθώ να το καλύψω, γιατί δεν θέλω να απολογηθώ ή να δώσω έναν λόγο που απλώς δεν ήτανε και κάτι.
Theodore: Εμείς φεύγουμε θα έρθετε ή θα καθίσατε περισσότερο. Λέει μετά από ώρα, και αφού συμφωνήσουμε χωρίς λόγια, σηκωνόμαστε να φύγουμε για το κοιτώνα μας. Το καλό είναι που αύριο δεν χρειάζεται να βιαζόμαστε αφού η τάξη τον φίλτρων είναι ακριβώς δίπλα.
Stephen: Την άλλη εβδομάδα είναι το πάρτι.
Εγώ: Το ξέρω, είναι η πρώτη χρονιά που θα πάμε στο πάρτι που λένε όλοι. Λέω, και νιώθω να έχω κάτι βλέμματα πάνω μου. Και αφού γυρίσω να τους κοιτάξω, ακούω κάποιον να βήχει.
Εγώ: Καλά εντάξει και πέρυσι πήγα. Αφού ήτανε o Dominique, οπότε μπορούσα να πάω, όχι ότι πήγα και στην τέταρτη χρονιά αφού μάθανε όλοι τη είμαι.
Pancy: Επιτέλους. Μάντεψε ποια μου τα έχει πρήξει.
Εγώ: Καλά εντάξει μην δίνεις σημασία. Αγόρια θα τα πούμε το πρωί. 
Pancy: Για πες τι έγινε στο σπίτι.
Εγώ: Τη να γίνει, όλοι φέρονταν σαν να μην γίνεται κάτι παράλογο, σαν να είναι όλα φυσιολογικά.
Pancy: Αφού φυσιολογικό είναι να υπάρχει ένα φίδι στο σπίτι, και κανά δύο παλαβή πού να θέλουν να ξεκινήσουν πόλεμο.
Εγώ: Σε ένα χρόνο θα υπάρξει, και δεν φοβάμαι να πεθάνω, αλλά να δω αγαπημένα μου πρόσωπα να πέφτουν νεκροί.
Pancy: Θα τα καταφέρουμε, αύριο όμως να δω άμα δεν κοιμηθούμε. Δεν ήθελα να πω τη γίνεται στο σπίτι, δεν τους ενδιαφέρει και το ποιο κυρίως. Δεν θέλω να γίνω δολοφόνος, να σκοτώσω τον διευθυντή του σχολείου μου για έναν τρελό. Γιατί ναι στην αρχή είχε πλάκα, να κάνεις κάτι για το οποίο δεν είσαι. Αλλά πλέον έχω κουραστεί, και αηδιάζω κάθε φορά που μιλάνε για κάποιον που σκότωσαν ή βασάνισαν. Και οι δικοί μου δεν βοηθάνε πολύ, τα Χριστούγεννα δεν τους είδα καθόλου, μια δυο μέρες, μετά ήτανε πέντε λεπτά και εξαφανιζόταν. Και εγώ κλεισμένη σε ένα δωμάτιο, περιμένοντας νέα από τον Christopher. Άμα δεν είχα και αυτόν θα είχα τρελαθεί. Ένα κορίτσι δεν πρέπει να κλαίει πότε, πρέπει να είναι πάντα χαρούμενη. Μην σε δω να ξανά κλαίς. Φοβάμαι ακόμα και τα συναισθήματα μου, να δείξω στους δικούς μου ανθρώπους. Η μόνη που ήτανε εκεί, και το καλοκαίρι, αλλά και τώρα στις διακοπές. Ήτανε ο Kol και η Davina. Τους ένιωθα σαν γονείς μου, δεν ξέρω γιατί πάντα μα πάντα, ρίχνουν το φταίξιμο πάνω στον Kol. Αλλά ο μόνος που δεν έχει κάνει κάτι κακό είναι αυτός. Οι οικογένειά μου έχει σαν όρκο το Always and Forever. Νιώθω σαν ο Kol, να μην ανήκε ούτε ανήκει σε αυτόν τον όρκο. Ξανά έβαλα τα κλάματα, όταν πήγαν να με βάλουν να βασανίσω ένα αγόρι γύρω στα 10, δεν το έκανα. Πήγαν να με σκοτώσουν, αυτοί που μπήκαν μπροστά, δεν ήτανε καν οι ίδιοι μου η γονείς. Έλειπαν ξανά από το σπίτι, και όταν γύρισαν δεν έδωσαν καν σημασία. Τόσο αδιάφορη τους περνάω, άλλος ένας χρόνος και φεύγω από το σπίτι δεν θα με ξανά δουν.

____________________________________________________________________

Chris: Δεν κοιμήθηκες καθόλου το βράδυ. Με κοιτάει με ανησυχία, μιλώντας μου. Και δεν τον άδικο, φαίνομαι σαν να έκλεγα όλο τα βράδυ, και να μην κοιμήθηκα ούτε λεπτό.
Εγώ: Είμαι καλά μην ανησυχείς. Προσπαθώ να τον καθησυχάσω, χωρίς αποτέλεσμα. Ανησυχεί, και εγώ ανησυχώ για εμένα, όσο περνάει ο καιρός. Τόσο είναι ποιο δύσκολο να μην πέσω στο σκοτάδι.
Rania: Καλημέρα. Δεν φαίνεσαι καθόλου καλά. Μήπως να μην έρθεις στα μαθήματα σήμερα.
Εγώ: Όπως είπα και πριν είμαι καλά. Και τώρα λέω να φύγω γιατί θα αργήσω στο μάθημα. Λέω και αφού σηκωθώ πάνω, και αρχίσω να προχωράω προς την πόρτα της τραπεζαρίας. Αρχίζω να ζαλίζομαι και να θολώνουν τα πάντα γύρω μου. Και το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι, είναι να φωνάζουν το όνομα μου και να κοπανάω το κεφάλι μου στο πάτωμα.

____________________________________________________________________

Pov Chris

Προσπαθούσε να με καθησυχάσει ότι είναι καλά. Και πριν φτάσει στην πόρτα έπεσε κάτω λιπόθυμη. Για όλο αυτό φταίνε οι δικοί της, έτρωγε ελάχιστα σχεδόν καθόλου. Και πήγαν να την βάλουν να βασανίσει ένα παιδάκι, και όλα αυτά τα κάνει για να σώσει εμένα, και να μην στεναχωρήσει τους δικούς της που πήγε στην άλλη πλευρά. Αλλά ναι έπρεπε να κληρονομήσει της δυνάμεις της γιαγιάς της, που πέθανε από όλο αυτό. Και να είναι η μόνη που μπορεί να τον σκοτώσει, αλλά και άμα ελευθερώσει μεγάλη ενέργεια από την μαγεία της, μπορεί και να πεθάνει. Δηλαδή φυσιολογικά πράγματα, καθημερινά. Και ξέρετε και κάτι άλλο, δεν θέλω να την χάσω, για μια βλακεία που τους ήρθε όρεξη πριν κάτι χρόνια για να σκοτωθούν άτομα. Και να καθαρίσουν τον κόσμο από τους muggles. Αλλά δεν λένε ότι οι καλοί άνθρωποι, τραβάνε και τα ποιο βαριά φορτία.
Kol: Μας ενημέρωσαν και ήρθαμε αμέσως.
Chris: Να μαντέψω οι γονείς της δεν μπορούσαν. Πετάγομαι κατευθείαν. Κοιτώντας τον μέσα στα μάτια, και βλέπω ότι ανησυχούν και αυτοί, αλλά αυτοί που ονομάζονται γονείς είχαν ποιο σημαντικές δουλειές από την ίδια τους την κόρη.
Davina: Είναι λογικό να είσαι θυμωμένος. Δεν ξέρουν καν ότι ήρθαμε εδώ, και δεν ξέρουμε καν που είναι, έχουμε καιρό να τους δούμε.
Stephen: Άμα πάθει κάτι θα τους σκοτώσω εγώ ο ίδιος. Λέει με δάκρυα στα μάτια του. Μόλις την είδε να πέφτει και να έχει αίματα στο κεφάλι της άρχισε να κλαίει όπως και ο Matt με την Rania. Εγώ ένιωσα την καρδιά μου να σπάει, και να την ξεριζώνουν, άμα πάθει κάτι άμα δεν ξυπνήσει πότε. Δεν θα το αντέξω αυτό.
Madam Pomfrey:…

                                       Υπογραφή
                                     -Danae Fran