2 Slytherin, μία αιώνια αγάπη (ΟΛΟΚΛΗΡΏΘΗΚΕ)

Ο Στρατός του Dumbledore (42)

Εδώ και ένα μήνα πάμε από το κακό στο χειρότερο μάθημα δεν κάνουμε διαβάζουμε. Θα βγάλω φλύκτανες από το πολύ διάβασμα. Απόφαση όχι ότι με έπεισαν ή άλλοι αλλά λέμε τώρα. Να πείσω τον Potter να μας διδάξει όχι ότι εγώ δεν μπορώ που μπορώ και θα το κάνω αλλά χρειάζομαστε και άλλον ένα που δεν θα σπάσει το κεφάλι κάποιου με το παραμικρό. Πάντως εμένα δεν με χαλάει καθόλου απλώς έχω τον άλλον να ζηλεύει και μου την σπάει που το κάνει. Αλλά είναι γλυκούλης όταν ζηλεύει.
Stephen: Θα πηδήξω!!
Εγώ: Ποιά ρε βλάκα. Φωνάζω επειδή με όλα αυτά ξέχασα να σας πω είμαι στο μάθημα των ξορκιών ωραίο μάθημα αλλά πλήττω.
Flitwick: Κύριε Wayland κατεβείτε από το παράθυρο σας παρακαλώ.
Stephen: Άμα είναι να γράψουμε απροειδοποίητο προτιμώ το θάνατο. Δηλώνει κατηγορηματικά και κάντε εικόνα το να βλέπεις τον καθηγητή να τον παρακαλάει να κατέβει κάτω και όλη οι τάξη να λέει πηδά πηδά. Ένα έχω να πω ότι άμα το έβλεπαν οι δικοί μας θα μας πήγαιναν σίγουρα σε εξορκιστή.
Flitwick: Μα δεν χρειάζεται να φτάσουμε σε αυτό το σημείο ένα απλό τεστ είναι δεν είναι και οι συντέλεια του κόσμου. Λέει ήρεμα αλλά αυτός εκεί να θέλει να σκοτωθεί και με τα εγώ ποιον θα έχω να βαράω η Rania δεν κάθεται για την ακρίβεια θυμώνει με το παραμικρό τώρα τελευταία.
Stephen: Όχι προτιμώ να πεθάνω. Φωνάζει ξανά.
Εγώ: Και εγώ να σε βαρέσω κατέβα κάτω τζιτζιφιόγκε μην έρθω εκεί. Φωνάζω πλέον έξαλλη επειδή προσπαθώ να κάνω ένα κανονικό μάθημα μετά έχω με την μουρλη αλλά έλα που εγώ θα το χάσω γιατί μπορώ.
Stephen: Κοιτάξτε τώρα που το ξανά σκέφτομαι καλύτερα αυτό το τεστακι δεν είναι και κάτι έτσι. Ρωτάει αφού δει το βλέμμα μου και τώρα τον κοιτάω ειρωνικά με το ένα φρύδι σηκωμένο.
Flitwick: Ευχαριστώ δεσποίνης τώρα στο θέμα μας που δεν με άφησε να τελειώσω ο κύριος Wayland το τέστ δεν θα μετρήσει απλώς το βάζω για να δω τη έχετε μάθει. Μας λέει και αφού ανακουφιστούν όλοι και εγώ είμαι έξαλλη γιατί αυτήν την χρονιά μέχρι τώρα δηλαδή ρίχνω το διάβασμα αλλά όχι γιατί να μετρήσει.

____________________________________________________________________

Rania: Ότι με έφερες μέχρι εδώ και απλώς να κοίτας την θάλασσα και να μην μιλάς με ξεπερνά. Μου λέει για τρίτη φορά αλλά εγώ εκει να κοιτάω το απέραντο για την ακρίβεια θα δείτε τη κοιτάω απλώς από όσα έχω πει πρέπει και λίγο αγωνία που δεν το κάνω αλλά δεν μας νοιάζει αυτό τώρα.
Εγώ: Μισό λεπτό. Της λέω και πάω προς το μέρος μιας ηλίθιας και όπως την γυρνάω για να με κοιτάξει της χώνω μια ωραιότατη μπουνιά όλη δικιά της να μάθει να είναι κοντά και να μιλάει όλη την ώρα για τον δικό μου.