EKSİK|texting|

1.5

İyi okumalar.

Açelya'nın yazmış olduğu adrese hızlı adımlar atarak gidiyordu Yazgı. Normalde umursamaz hatta yerinden bile kalkmazdı ama mesajların içeriği pek iç açıcı değildi. Kim olursa olsun kendisine zarar versin istemezdi.

Belsin apartmanı kendi sitelerinin içindeydi o yüzden Açelya'nın yanına gelmesi zamanını almadı.

Açelya teras katındaki tahta bankta, önündeki peçete çöpleriyle oturuyordu. Yazgı, yanına gitmeden karşıdan ona bakıyordu.
Açelya, önüne düşen gölgeyle kafasını kaldırmış, kızarmış gözleriyle Yazgı'ya bakmıştı.

Ona sarılmak, yanında olmak istiyordu. Ne zaman bu kadar ona bağlanmıştı haberi yoktu.

"Gelmişsin." Titreyen sesiyle ne dediği anlaşılmıyordu bile.

"Geldim." Yazgı'nın sesi, Açelya'nın sesine göre daha gür ve net çıkmıştı.

Açelya, dağılmış hâliyle ayağa kalktı. Üstünde mor unicornlu pijamaları, gelişigüzel topuz yaptığı saçları ile paspal bir durumdaydı ama Yazgı'nın bunu umursamayacağını biliyordu,yüzüne bile bakmamıştı ki kıyafetine baksın diye düşündü.
Üç adım attıktan sonra Yazgı'ya yaklaşmıştı. Yazgı'nın aksine Açelya, onu izlemekten çekinmedi. Yüzünün her bir köşesine bakıp aklına kazıdı.

Yazgı, üzerindeki bakışlardan en sonunda rahatsız olup Açelya'nın gözlerine bakma zahmeti göstermişti.

Açelya'nın kalbi tekledi, gözünden akmak için sabırsızlanan yaşlar yanaklarından süzülüyordu. Özlemişti. Her şeyin farklı olmasını isterdi.

"Özledim." Ağlayarak konuşmaya çalışıyor, sesini duyurmak istiyordu.

"Özledim." Defalarca tekrarlayabilirdi, haykırarak herkes duysun istiyordu.

Yazgı, ilk defa kızın yüzüne baktı. Ağlayan kadınları sevmiyordu, kadınlar gülmeliydi. Kahkahalar atmalı, gözlerinin içine kadar mutlu olmalılardı.

"Ağlama." Sanki Açelya bu sözü bekliyormuş gibi ağlamasını daha şiddetlendirdi.

Bir adım atıp aralarındaki mesafeyi kapatarak alnını Yazgı'nın göğsüne yasladı.

"Ağlama yüreğim yâr gelmez." Hıçkırarak söylediği şarkı sözlerini Yazgı'nın anlamasını umuyordu.

"Gelse de artık fark etmez." Yutkundu.

"Geç kaldım ve tonlarca hatam var."  Yazgı ne diyeceğini bilmiyordu ama anlamıştı. Geriye adım atarak Açelya'yı kendinden ayırdı. Üstündeki siyah kapşonu çıkarıp Açelya'nın omuzlarına bıraktı.

"Fazla bekleme, evine git."

Terastan çıkmak için arkasını dönen Yazgı, Açelya'nın ona söylediği şeyler yüzünden çivi gibi olduğu yerde çakılıp kalmıştı.

Açelya son bir şey daha söylemeliydi, en önemlisi buydu.

"Seninle alay ettiğim , senin kalbini kırdığım, seni üzdüğüm ve seni sevdiğimi geç anladığım için özür dilerim."