UNTIL WHEN [COMPLETED]

Chapter one: His Stalker

Paolo's POV

Before anything else, Ako nga pala si Paolo Patrick Ferrer a 18 years old 2nd year college student . Wala nang dapat mahabang pag papakilala pa... Makikilala niyo rin ako soon.. *Kindat*

**

Andito ako sa gym ngayon para sa practice namin, dinidrible ko na ang bola para ishoot na nang may tumili nang napakalakas jahit sino naman siguro dito sa gym e maririnig yung sigaw na yun, grabe babae ba talaga yun?   Psh.. Nung una kasi di ko maintintindihan yung sinisigaw niya pero nang ulitin niya malinaw na sakin ang sinigaw niya sabi niya pa "Go Paoloooooo!  Ishoot mo para sakiiiiin!!!! " Like WTH. Di ko nalang pinansin at nag practiice na ako.

Matapos ang laaro pumunta nako sa isa sa bench sa gym para ayusin yung gamit ko nang biglang lumapit si coach "Good job ferrer ganyang game dapat ang makita ko sa event natin.  And make sure of that" Sabi ni coach "Lage naman coach e.  Btw makakaasa ka" sabi ko sakanya di naman nag tagal e umalis na siya "Oh bro agang compliment ah haha" naka ngising sabi ni James sakin isa sa mga tropa ko sa team "Ah syempre  ganito pag gwapo" Naka ngisi ko ding sagot sa kanya "Oy gwapo rin naman ako ah" Sabi niya saakin "Anong gwapo mangarap ka" tawa ko naman matapos ay binatukan niya ako "Ohh--What was that for? " Sabi ko sabay himas ng batok kong binatukan niya "Sabi ko ngang gwapo ako e" Tawa lang kami ng tawa ng may lumapit saamin lumingon ako at nakita ko yung babaeng tili ng tili kanina. Ano namang ginagawa neto dito.  "Ohh hi miss.  Ako ba hanap mo? " Sabi netong si James na halatang nag papacute pa tss james will always be james, playboy

"Ah si P-paolo po ang hanap ko" Tss ano ka ngayon James haha pero ano daw ako?  Ano naman kailangan neto "Ano kailangan mo? " tanong ko ng deretsahan isa pang tungkol saakin masungit ako sa taing di ko close, snob na kung snob

"Ah gusto ko lang po ibigay to" Naka tungo niyang sagot, kanina kung maka tili wagas pero ngayon naman nahihiya. Ano bang totoo?  Iniaabot niya sakin yung box ng cookies. Ano naman gagawin ko dito? Di nalang ako nag salita at inantay ko nalang siyang mag salita uli

"Ah.  I baked that para sayo at wala yang peanuts dahil alam kong ayaw mo dun :)" Nakangiti niya pang sabi. Ohh.  Stalker.  Tsk tsk. 

Ngumisi ako sa kanya ay sinabing "Are you one of my stalkers? " Sarcastic kong sabi

"Bro ang harsh mo naman tanggapin mo na mukha namang masarap e" bulong ni James sakin. Jaya di pa din ako nag patinag

"Miss.  You're wasting your time. Ayaw ko sa cookies" Sabi ko. Yes ayaw ko-----kung iba ang may bigay gusto si Samantha lang ang bibigay sakin ng cookies kahit di niya yun gawa basta gusto siya lang

"Huh?  Pero diba ito ang favorite mo?" Parang di makaaniwalang sabi niya sakin. So stalker nga to. 

"You know,  ikaw pa ang stalker kong nag lalakas loob na lapitan at kausapin ako" Sabi ko

"Kasi nga iba ako sa kanila, hindi lang ako stalker mo" Sabi niya naman

"Whatever you say miss.  Iuwi mo nalang yan at mangagawit ka lang jan" Tapis kinuha ko na ang nag ko at tumalikod na pero bago pa ako maka alis ng tuluyan e nag paalam ako kay James

"Una nako bro" Sabi ko at tuluyan nang umalis

Habang nasa byahe ako pauwi di ko na naman napigilang di siya isipin... Hay Samantha,  Where are you?  I badly missed you...  At nag drive nako pauwi...

------------
Chapter one ends here.  Sorry kung lame ha?  Babawi ako :) Nga pala vote naman kayo tsaka mag comment na rin :) Thankyy.  :*