UNTIL WHEN [COMPLETED]

Chapter 44: I hate this feelings

Authors note: Oeeeemgeeee!! Maraming pasensya poooo at ngayon lang nakapag update, Im so busy this past few months. Grabeee. Ang tagal na pala na diko nakapag update, Pero malapit na rin po kasi itong mag end e. So support until the end. Thankss.

Kyla's POV

Ugh. Bat ba bigla bigla nalang to nanghahatak? Tss. Pero... Pero bakit gusto ko din? Nooo.. I mean hindi talaga pwede.

Im back to reality and I pull my hand to him. Nagulat naman siya at napatigil..

"Oh bakit?" Sabi niya.

"Baliw ka ba? or sadyang tanga lang?" Sabi ko.

"Susundin mo ang gusto ko, whether you like it or you like it very very much" Seryosong tanong niya. Ka naman nainis ako bigla.

"Paolo pwede ba? Enough of this nonsense!! Wala na tayo! Tapos na kung ano man meron tayo!!' Inis kong sigaw. Oo nagsisigawan na kami dito sa hallway ng hospital.

"I. Dont. Care!!" Makikita mo yung inis sa aura niya. I dont care. Kung maniniwala pa ako sakanya baka ako na naman ang talo.

Laking gulat ko ng bigla niya akong buhat, not bridal style yung sako thingy style. Napaka netoooo. Arghhhhh!!!!

Pinaghahamapas ko yung likod niya pero parang ako pa yung nasasaktan.. Until...... No.... This cant beeeee!!!

"HEY!!!! PUT MY MOM DOOOOOOWN!!!" sigaw ng baby ko habang kumakapit sa binti ng tatay niya, tapos biglang napahinto si Paulo at unti unti niya akong ibinababa... Sa sobrang gulat ko ay nakatitig lang ako sa dalawa...

Unti unting lumuhod si Paolo para makapantay ang anak niya tapos hinawakan niya ang pisngi neto.. Si Paula naman ay umatras at lumapit saakin.. Di pa din nag sisink in saakin lahat ng nangyayare, Is this happening?

Is this real?

"Who are you? Why sis you do that to my mom?!" Inis at galit na sigaw ni Paula but imbes na magsalita si Paolo ay niyakap niya ng sobrang higpit ang anak niya at humagulgol saiyak.. I cant explain my feelings? Bat suddenly parang I felt happiness inside me? Ugh. I hate this feeling. Pati ako ngayon napapaiyak narin.

Biglang kumalas si Paula, at nagtatakang tumingin saakin.

"Mom? Why are you both crying? And you (referring to Paulo) Why did you hug me? (Baling uli saakin) Mom? Did you know each other?" Sunod sunod na tanong ni Paula.

"Anak? Please let me explain" Sabi ni Paulo na ikinagulat ko pa ng lalo. Did he just called Paula anak? Mygoooosh!!

"Anak? Im your not anak!! Your not my father!! My Father is Papa Mond!!" Sigaw ni Paula na ikinagulat naman ni Paulo.

Paulo's POV

"Anak? Im your not anak!! Your not my father!! My Father is Papa Mond!!" Sigaw ni Paula. What?

Napatingin ako kay Kyla at umiwas siya ng tingin. What is the meaning of this?

Biglang lumapit sa amin si Ate Krisha at binuhat niya ito.

"Baby? Pasok muma tayo sa loob ng room ng Lolo mo ha? Miss kana niya e" Sabi pa nito na rinig namin.

Nang maiwan kami ni Kyla sa hallway ay agadsiyang umupo dun sa upuan sa labas ng mga rooms, parang waiting area na din. Ganon din ang ginawa ko.

"Anong ibig sabihin nun Kyla?" Sabi ko na nakayuko.

Kyla's POV

Nakayuko siya sa mga oras na itanong niya yun. Nandito naman na kami, sasabihin ko na ang lahat lahat..

"May kinikilala kasi siyang papa niya since di ko nasasabi ang tungkol sa biological father niya" Which is you. Haaays.

"I underatand. Pero..Peroo bakit, bakita? W-wala ka bang planong sabihin ito saakin kung hindi ko pa plinano ang lahat ng ito?" Sabi niya. Wait? Plano? Lahat ng ito? Anong ibig niyang sabihin?

"A-Anong ibig mong sabihin?" Sabi ko ng pabulong.

"Okay.. Aaminin ko, I planned all ofthis, Yung kumyareng may sakit ang papa mo because Im so much desperate na makilala ko na ang anak ko, na makita na kitang muli!' I even saw a tear fell from his eyes. Bakit parang nawala yung inis ko? From his simple effort nawala yung galit ko sakanya? I really hate this feeling!! Parang gusto ko siyang yakapin.

"Bakit mo ginagawa to Paulo?" Tanong ko.

"Because I love you. I really do!, Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko ng iwan moko, Alam mo handa naman akong panagutan ka e kung sinabi mo lang agad saakin" Hinawakan niya ang kamay ko at inilagay yun sa kanyang pisngi.

"Please Kyla! Give me a chance papatunayan ko sayong mahal talaga kita, give me a chance para buoin natin ang pamilya natin with our angel, at Pangako ko di na uli tayo maghihiwalay pang muli." Sa sinabi niyang yun parang bigla nalang sumaya ang puso ko kaya ang tanging nagawa ko na lamang ay ang tumango. Nakita ko naman na nag lighten up yung mukha niya, at napangiti.

"Thank you talaga, promise hindi ko na uli gagawin yun" Sabi niya at nagulat ako when he kissed me full of love no pain just passionate kiss, I didnt do anything but to respond.

Di pa din pala nagbabago ang narardaman ko kay Paulo, I still love him. STILL. :)) Tumayo na kami at sabay naglakad papasok ng kwarto ni Papa na parehas nakangiti at Magkahawak kamay.

Yep. Isipin niyo na kung anong gusto niyong isipin, basta pag naranasan mo nang magmahal ng ganito malalaman mo rin ng nararamdan ko.

**
Author's Note:

Haaays. I think Epilogue nalang ang kulang? At napagisip ko na Hindi na lalagyan ng Book 2, madami pa akong kailangan tapusin lalo na yung iba pang story ko. Please please vote po sa iba ko pang story. And lastly, I really really appreciate all your effort para mag vote po sa aking story kahit medyo lame? ;( But, Really Thankss po kasi umabot pa din ng 1.7K reads. Support until the end.

Greetings from Paulo, Kyla, and Paula. ;))