KANLI EL

BÖLÜM-9

Korku filmi bile izleyemeyen ben şimdi bir korku filminin içindeydim. Ben tam bir korkaktım bu yaşadıklarım bana fazla geliyordu. Elektrikler gittiğinde hemen telefonumun flaşını açar odanın tam ortasına koyup her yeri aydınlatmasını isterdim. Gözümü kapatmak istemezdim kapatınca sanki birşeyler görecek gibi hissederdim. Annem bunu bildiğinden hemen yanıma koşardı ve saçlarımı okşardı. Şimdi en çok ihtiyaç duyduğum zaman da annem yoktu. Bu işkence nezaman bitecekti. Beden ağrılarımdan çok zihnim beni yoruyordu yaşadığım şeyleri tekrar tekrar soğumamış bir şekilde önüme koyuyordu sanki daha çok acı çekmemi istiyordu.

Peki ya babam o adamlar babamı nerden tanıyorlardı. Tabiki de babam onlar gibi biriydi. Her nekadar senelerdir bunu kendime yediremesemde gerçek buydu. Nefret etmek istemiyordum ölen bir adamdan nefret edemezdim. Ama benim burda olmamla babamın ne alakası olabilirdi.

Uyandığımda başımın ağrısıyla yüzümü buruşturdum.  Hava aydınlıktı ve güneşliydi.Tekrar tekrar zihnimde yaşadıklarım canlandı. Ama bu sefer sakindim sanki ruhum çekilmiş gibiydi. Bunun sebebinin bana vurdukları iğneden olabileceğini düşündüm. Yataktan kalkmak için ayağı kalktığımda sanki yer altımdan çekiliyormuş gibi hissettim. Midem bulanıyordu ve başım çok feciydi. Ama ne olursa olsun aşağıya inip o üç katile hesap sormak zorundaydım. Aklımda bir sürü soru dolaşırken burada böylece duramazdım.

Geri kalan gücümü merdivenlerden aşağı inmek için harcadım. Üç katil koltuklara yayılmış sohbet ediyorlardı. Beni farketmemişlerdi akayın barana sorduğu soru dikkatimi çekti.

" Baran nezaman gelecekler kanım kaynıyor duramıyorum" dedi kim gelecekti yine bir cinayetmi işlenecekti . Baran akaya cevap verme gereği duymadan beni farketti üçüde bana kitlenmiş gibi bakıyorlardı. Ruhumun sakinliği sanki beni ele geçirmişti normalde üstlerine saldırmam ağlamam gerekirken sakince onlardan uzak koltuğa oturdum. Hala bana bakıyorlardı tepkimi  merak edercesine bense tek bir kişiye kitlenmiş baranın o korkutucu gözlerine bakıyordum. O gözlere bakarken korkmam gerekiyordu ama korkmuyordum eğer buda iğnedense bunların yanında kaldığım hergün kendime o iğneyi büyük bir zevkle saplayabilirdim.

Sessizliği bozup konuşmak için yeltendim ama kurumuş boğazım yandığından kelimelerimi geri yuttum. Ellerimi boğazıma götürdüm ve tek kurumaktan ağrımadığını farkettim o gece çok fazla bağırmıştım. Çağan ayaklanıp bana büyük bardak da su getirdi sanki anlamış gibiydi. Ona tüm nefretimle baktım. Onun iyi olduğunu sanıyordum aptallık bendeydi. Baranın yaptıklarını büyük bir zevkle izliyordu. Ne beklerdimki sonuçta oda eli kanlı bir katildi değilmi. Elindeki suyu aldım ve kana kana içtim. Bardağı önümdeki cam sehpaya bıraktım. Ve artık konuşma zamanı gelmişti.

" Bana neden o iğrenç görüntüleri izlettiniz" konuşmakta zorlandığımı farkettim derin bir nefes aldım ve tekrardan konuşmaya başladım.

" Siz katil olabilirsiniz ama tüm iğrençlikle öldürdüğünüz o iki adamı neden benim izlememi istediniz" sesim olması gerektiğinden dahada sakin çıkıyordu. Baran ellerini dizlerini üstüne koydu ve biraz dikleşti.

" Zevk almanı istiyorum" dedi bomboş gözlerle ona bakıyordum böyle birşeyden nasıl zevk almamı beklerdiki bu çok saçma.

" Ben sizin gibi değilim neden kabullenmek istemiyorsunuz yada bunu anlamayacak kadar aptalmısınız"  konuşmanın kötü bir yere gittiğinin farkındaydım ama umrumda değildi hiç bir şey gördüklerim kadar canımı yakamazdı. Baran azda olsa sinirlenmiş gibiydi.

" Senelerdir birilerini öldürüp hiç birşey olmamış gibi insanların içine karışıyoruz ve kimse bizden en ufak şüphe duymuyorken sen bize aptalmı diyorsun ada" haklıydı profesyonel gibiydiler.