Gecenin En Doğusu

16-Ama?

Birbirine yapışan kirpiklerimi açmak için birkaç kez kırpıştırdım. Öyle fazla uyumuştum ki sırtım ağrımıştı sanırım.. Yine koltukta mı uyuyakalmıştım acaba? Doğu göreve mi gitmişti?

"Doğu?" dedim sorarcasına. Sesim bir mırıltıdan farksız çıkmıştı.

"Abla?" dedi bir ses. Kirpiklerim nihayet birbirinden ayrışma zahmetine girip gözlerimi açmama izin verdiğinde; Toprak'ı gördüm. Elimde hissettiğim elini sıkıp gülümsedim. İyi de, eve ne zaman gelmiştim ki ben? Yoksa bizimkiler mi bizim evimize gelmişti?

"Toprak.." dedim yorgun sesimle. Toprak gülümsedi ve 'ablam uyandı, ablam uyandı' diye diye koşarak kapıdan çıktı. O koşarken birer birer sıralandı hafızamdaki anılar.. Kaza, mağara, çatışma, bomba..

"Gece? Ah şükürler olsun!" dedi annem yanıma gelip saçlarımı okşarken.

"Kızım.." dedi babam da diğer tarafa oturup.

"Doğu nerede? Timdekiler iyi mi? Biz en son.. En son bir bomba.." dedim telaşla.

"Herkes iyi, merak etme." dedi babam buz gibi bir sesle.

"Doğu'yu görmek istiyorum. Burada mı?" dedim kalkmaya çalışarak ama babam buna izin vermedi.

"Artık Doğu'yu görmeyeceksin Gece. Oraya da asla dönmeyeceksin. Bitti." dedi babam.

"Çok komikti baba ama buna sonra güleceğim. Şimdi bırak beni kalkayım." dedim yeniden doğrulmaya çalışarak.

"Gece.." dedi annem, ellerini saçlarıma atıp.

"Anne, bari sen yapma." dedim gözlerine bakarak.

"Yaraların daha iyileşmedi.. Dinlenmelisin." dedi babam.

"Doğu'yu göreceğim." dedim öfkeyle. O sırada Candaş ve Defne girdi odaya.

"Candaş, yardım et kalkayım." dedim elimi ona uzatıp.

"Abla, daha iyileşmedin." dedi Defne.

"Siz aranızda anlaştınız mı? Ne bu saçmalık, bırakın beni!" dedim sitemle bağırarak. Onu görmeliydim. İyi olduğunu bilmeye ihtiyacım vardı.

"Başına gelmeyen kalmadı Gece! Bir daha gönderir miyim sanıyorsun seni oraya? Bitti artık! Burada özel bir okulla anlaşır, istediğin gibi çalışırsın. Gözümüzün önünde!" dedi babam.

"Babam neden bağırıyor?" dedi Toprak.

"Defne, kardeşini dışarı çıkar." dedi annem. Defne, Toprak'ın elini kavrayıp onu odadan çıkarınca, Candaş kapıyı kapattı.

"Başıma gelenlerin sorumlusu sensin baba! Kendi ellerinle attın beni Fatih denen adamın önüne! Peşime taktığın korumalar, mecbur bıraktığın askerler.. Hiçbiri yoktu yanımda! Yapayalnızdım! Neden biliyor musun? Sırf, sen benden her şeyi gizlediğin için!"

"Fatih mi?" dedi annem şaşkınlıkla.

"Bilseydin korkacaktın. Kabul etmeyecektin Doğu'yla kalmayı. Daha fazla direnecektin. Seni tanıyorum Gece."

"Bıraksaydın da korksaydım! Bıraksaydın da önlem alsaydım! Belki şimdi bu halde olmazdım! Senin sırların yüzünden Doğu'yu suçlayıp evinden ayrıldım. Senin yüzünden geldi bütün bunlar başıma!"

"Ben sadece seni korumaya çalıştım!"

"Beni korumaya çalışan Doğu'ydu!"

"Biri bana neler döndüğünü anlatacak mı artık? Asrın?" dedi annem kollarını göğsünde kavuşturup.