Mafya Savaşları

Ölmüştü

Tuna'ya baktığımda uyuyakalmıştı. Aslında saat daha öğlen birdi. Uyuyakalması garip geldi. Gece zaten uzun bir uyku çekti.

 Yataktan doğruldum ve ona baktım. Bana yardımcı oluyordu, onu böylesine kandırmam en sonunda kalbini kırabilirdi. 

Zaten bunu göze alarak yalan söylemiştim. Yine de patron olduğumda ayaklanma çıkarmaması için onu üzmemem gerekiyordu.

Önüne gelen saçlarını geriye attırdım ve alnından öptüm. Yataktan kalktım ve üstünü iyicene örttüm.

Kendi daireme gidip adamımdan Eda ile Sıla'nın arasındaki ilişkiyi araştırmasını isteyecektim.

Kapımı açıp içeri girdiğimde burnuma gelen koku ile kaşlarımı çattım. Düşündüğüm şey olmasın. 

Yatağımın üstünde Rümeysa'yı kanlar içinde buldum. Karnından birkaç kez bıçaklanmıştı. Koşarak yanına gittim ve nabzına baktım. Zar zor nefes alıyordu. 

Dolabımdan hızla bir tişört aldım ve yaralarına bastırmaya başladım. Lanet olsun. Suç benim üstüme kalacaktı. 

"Tuna! Birileri buraya baksın! Rana! Samet! Maya!" diye bağırdım. Koridordan sesler gelirken Rümeysa hafifçe gözlerini açtı. Canının yandığı her açıdan belliydi. Yine de hayatta kalmak için mücadele veriyordu. 

Karşı taraftakilerin bir sonraki cinayette harekete geçmesini beklemiştim. Bu kadar hızlı hareket edebileceklerini düşünmemiştim. Rümeysa öldüğüne göre bizdendi. 

Acaba farklı amacı olan kişi miydi? Yoksa sadık, normal bir mafya mıydı? Sanırım bu sorunun cevabını şimdi alamam.

Zaman kaybetmeden "Bunu sana kim yaptı?" diye sordum.

"Sıla." deyince küfür ettim. 

"Bak seni kurtaracağız. Kendini bırakma." dedim

Zorlanarak "Biri daha vardı." demesiyle "Kim? Kim vardı?" diye sordum. 

Cevap veremeden kendinden geçince "Rümeysa! Cevap ver, kim vardı yanında?" diye sordum. Cevap gelmezken nabzına baktım. Ölmüştü... 

Herkes odama toplanınca "Daha önceki cinayetleri bilmem ama Rümeysa ölmeden önce katilini söyledi." dedim.

Herkes susarken belimden silahımı çıkardım ve Sıla'ya doğrulttum. Artık ölme vakti gelmişti. Çok bile yaşamıştı.