Mafya Savaşları

İş Yemeği

"Anne şimdi neyeye gidiyotuz?" diye soran Tuğba'ya "Annenin bir iş yemeği var, akşam yemeğimizi oradaki amca ile yedikten sonra evimize gideceğiz." dedim.

"Oyada oyun oynayabiliy miyim?" diye sordu.

"Annecim orada öyle oyun oynayabileceğini sanmıyorum ama sen bana bak, ben sıkıldığını anlarım." dedim.

"Anne yoksa senin süper güçlerin mi var?" diye sormasına gülerek "Annelerin böyle güçleri vardır. Çocuklarının düşüncelerini ve isteklerini anlarlar." dedim.

"Bu çok hayika! Bende ileyide senin gibi olmak istiyoyum." dedi.

Arabanın arka kapısını açarken "İstersen benden bile harika olursun ama şimdi arabaya bin. Gitmeliyiz." dedim.

Tuğba çocuk koltuğuna oturunca kemerini takıp kapısını kapattım.

Şoför koltuğuna oturduğumda zaman kaubetmeden arabayı çalıştırdım.

Yemek saat sekiz buçuktaydı ve şimdi saat sekizdi. Yarım saatte anca varıp adamı karşılardık.

Yaklaşık yirmi beş dakika sonra restorana gelmiştik.

İçeri girdiğimizde Selim Bey çoktan gelmiş, bizi bekliyordu.

Elimi uzattım ve "Geç kalmadık umarım." dedim.

Elimi tutup sıkarken "Yok, benim işim erken bitti. O yüzden zamanından önce geldim." dedi.

"Ankadım." dedim.

"Bu küçük hanım ile tanışmamıştım." deyince "Kızım, Tuğba." dedim.

Selim Bey, Tuğba'nın önünde eğildi ve elini uzatıp "Memnun oldum, bende Selim." dedi.

Tuğba çekinerek Selim Bey'in elini tutunca Selim Bey yanağından makas aldı.

Bu Tuğba'yı güldürürken gülümsedim ve yuvarlak masadaki boş yere oturdum.

Tuğba da ortamıza oturunca garsona siparişleri verdik.

"Hemen iş konuşmak istemiyorum. Biraz sıkıcı oluyor." diyen Selim Bey'e "Haklısınız, insanı sıkabiliyor." dedim.

"Kocanız ne işle meşgul?" diye sorunca duraksadım.

"O da bizim gibi iş adamı, şu an şehir dışında çalışıyor." dedim.

Selim Bey, Tuğba'ya "Babanı özlüyor musun, fıstık?" diye sordu.

Tuğba şaşkınlıkla "Benim babam yok ki." deyince içimden küfür savurdum. Küçücük çocuk ne anlasın bu işlerden? Tabii doğruyu söyleyecek.