Mafya Savaşları

Zor

Şirkete geldiğimizden kısa bir süre sonra Elif Hanım gelmişti.

"Kızım ben seninle bir şey konuşmak istiyorum ama Tuğba'nın burada olması uygun olmaz." dedi.

"Tuğba hemen yan odada Yıldız Abla'n var ya. Onun yanına gider misin? Bak bakalım neler yapıyormuş." dedim.

"Tamam anne." deyip ofisimden çıkınca cam bölümden Yıldız'ın odasına girene kadar izledim.

Tuğba, Yıldız'ın odasına girince Elif Hanım'a "Ne oldu?" diye sordum.

"Kızım bu konuşma senin için zor olduğu gibi benim için de zor. Tuna'nın yokluğunda tek başına çocuk büyüttün. Hayatının sonuna kadar da tek başına büyütebileceğini biliyorum. Yine de kaç sene geçti. Yaşın da çok genç. Yeni birisi senin için hem kolaylık olur hem de Tuğba bir gün evden gidecek. Yalnız başına kalmak da çok kötü. Sana hemen birini bul demiyorum ama şöyle etrafına bir bakın, güzel talipler çıkabilir." dedi.

Derin bir nefes verdim ve "Neden böyle bir şey dediğinizi ve bu konuşmanın sizin için ne kadar zor olduğunu biliyorum. Tuna'ya belki siz benden bile daha çok değer veriyorsunuz ama olmaz. Tuna'dan sonra bir başkasıyla onları yaşayamam." dedim.

"Kızım seni anlıyorum ama Tuğba'yı da düşünmelisin. Belki şimdi aklı ermiyor ama ileride babasızlık zor olacak. Bak ben kendimden biliyorum. Çocuklarımı babasız büyüttüm. Benim için zordu ama onlar için daha zordu. Çevrelerinde babaları ile vakit geçiren çocukların görmekten tut yarın okula baban gelsin lafına kadar her şey onların canını çok acıttı." dedi.

Sol gözümden yavaşça bir yaş akarken "Bu dediklerinizi unutmayacağım ama hayatıma birisi girse bile sevemem. Ancak Tuğba için yanımızda durmasına izin veririm." dedim.

"Sen daha iyi bilirsin kızım. Benim şimdi gitmem gerekiyor. Diğer gelinle işim vardı." deyince "Servet Abla'ya selam söyle." dedim.