ကူတစ်သောင်းရဲ့ အလင်္ကာ

အပိုင္း - ၃

စုပိုင္သည္ မအိပ္မနားဘဲ သုံးရက္လုံးလုံး ေျပးလႊားေနခဲ့ရ၏။

သုံးရက္ၾကာၿပီးေနာက္ စုစန္း၏ခႏၶာကိုယ္အား ကမီလီယာပန္းမ်ား ဖူးပြင့္ေနေသာ ေနရာတစ္ခု၌ ျမႇုပ္ႏွံၿပီးေနာက္ သူမလည္း ေတာင္ပိုင္းေက်ာက္ျပည္သို႔ ျပန္သြားၿပီး ကူအဆိပ္သခင္၏ စံအိမ္ထဲသို႔ တိတ္တဆိတ္ က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္ခဲ့သည္။

သူမဝင္လာ႐ုံရွိေသး ထိုေနရာ၌ ေစာင့္ၾကည့္ေနေသာ အားလိုင္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

အားလိုင္က သူမအား ထုံးစံအတိုင္း ျပဳံးျပလ်က္ရွိသည္။ သူမသည္ ပန္းထိုးဝတ္႐ုံအား လွပစြာ ဝတ္ဆင္ထားၿပီး သူမသိမ္ေမြ႕စြာ လွုပ္ရွားလိုက္တိုင္း တခၽြင္ခၽြင္ျမည္ေနသည့္ အဖိုးတန္လက္ဝတ္ရတနာမ်ားကို ဆင္ယင္ထားသည္။ သူမလက္ခုပ္တီးလိုက္ၿပီးေနာက္ အံ့အားသင့္စြာေျပာလာသည္။

"အယ္ စုပိုင္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ နင္ျပန္လာၿပီေပါ့?"

ထုတ္ေဖာ္မေျပာတတ္စြာပင္ စုပိုင္သည္ သူမအား စိုက္ၾကည့္ေနၿပီး သူမမ်က္လုံးမ်ားမွာ သိမ္းငွက္မ်က္လုံးမ်ားကဲ့သို႔ စူးရွေနသည္။ သို႔ေသာ္ သူမတစ္စုံတစ္ရာအား အတင္းအက်ပ္ ဖိႏွိပ္ေနသကဲ့သို႔ သူမလက္မ်ား တုန္လွုပ္ေနသည္ကို ကၽြန္ုပ္ျမင္ေနရသည္။ သူမအားလိုင္အား ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေမးလိုက္၏။

"ဘာလို႔လဲ?"

"ဘာကို ဘာလို႔လဲတုန္း?"

အားလိုင္၏မ်က္ႏွာသည္ အျပစ္ကင္းစင္သည့္ ႐ုပ္လႊာျဖစ္ေနသည္။

စုပိုင္ဆက္ေျပာေလသည္။

"ငါက ေတာင္ပိုင္းေက်ာက္ျပည္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ပုန္ကန္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါကို နင္သိတယ္ေလ"

"ငါမသိဘူး"

အားလိုင္၏အမူအရာသည္ ႐ုတ္ျခည္းေအးစက္သြားသည္။ ျပင္းထန္ေသာ ေလွာင္ေျပာင္မွုျဖင့္ သူမဆိုေလ၏။

"ငါနင့္ကို ဘယ္တုန္းကမွ မယုံခဲ့ဘူး။ နင္တို႔ဟန္လူမ်ိဳးေတြက ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္မ်ားၿပီ ကလိန္ကက်စ္လုပ္တတ္ၾကတယ္။ အထူးသျဖင့္ နင္ပဲ၊ ႏွစ္တစ္ရာအတြင္း ဘယ္တုန္းကမွ မျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ မဟာယြဲ႕ျပည္အတြက္ သစၥာေဖာက္တစ္ေယာက္ကို ေမြးထုတ္ေပးလိုက္တဲ့ စုမိသားစုရဲ့ မ်ိဳးဆက္စုပိုင္။ ငါတစ္ေယာက္တည္းတင္မကဘူး၊ ေတာင္ပိုင္းေက်ာက္ျပည္က ဘယ္သူမွ နင့္ကို ယုံမွာမဟုတ္ဘူး။ အရွင္ယြဲ႕ခ်ီဆိုရင္ေတာင္ အတူတူပဲ"