ကူတစ်သောင်းရဲ့ အလင်္ကာ

နိဂုံး

ကျွန်ုပ်တို့ ခုန်ချပြီးပြီးချင်းပင် ထိုဆုံးဖြတ်ချက်အား ကျွန်ုပ်နောင်တရမိသွားသည်။

၎င်းသည် အဆိပ်ရှိကူအကောင်များဖြင့် ပြည့်နေသော ကန်တစ်ခုမှန်း ကျွန်ုပ်သိထားပြီးသားပင်။ သို့သော် စုပိုင်၏ မှတ်ဉာဏ်များထဲတွင် ယွဲ့ချီနှင့် ကျွန်ုပ်သည် ဝိညာဉ်များသာ ဖြစ်သောကြောင့် လုံးဝမထိခိုက်နိုင်မှန်းလည်း သိထားသေးသည်။ သို့တိုင် မြွေများ၊ ကင်းမြီးကောက်များနှင့် အခြားသားရဲများ စုပြုံပြွတ်ခဲနေသော ထူထပ်သိပ်သည်းလှသည့် တွင်းနက်ကြီးအား ကျွန်ုပ်ငေးကြည့်ရင်း ဖိမ့်ဖိမ့်တုန်အောင် မကြောက်လန့်သွားဘဲ မနေနိုင်ပေ။

ဝိညာဉ်အနေနှင့်ပင် ကျွန်ုပ်မှာ မဖော်ပြတတ်လောက်အောင် ထိတ်လန့်နေသောကြောင့် ထိုကူအဆိပ်တွင်းကြီးထဲသို့ အသွေးအသားခန္ဓာကိုယ်ဖြင့် ခုန်ချခဲ့သော စုပိုင်တစ်ယောက် တောင့်ခံခဲ့ရသည့် မချိတင်ကဲဝေဒနာအား ကျွန်ုပ်တွေးကြည့်ရုံသာ တတ်နိုင်တော့သည်။

ဒဏ်ရာဒဏ်ချက်များ ဖုံးလွှမ်းနေသည့် ခန္ဓာကိုယ်ဖြင့် မရေမတွက်နိုင်သော ကူအကောင်များကို သူမတိုက်ခိုက်နေရသည်။

သူမ၏အသားများ စတင်ပဲ့ထွက်ကုန်ကာ ပုံပျက်ပန်းပျက် အရိုးဖြူဖြူများ ပေါ်လာသည်အထိ ထိုအဆိပ်ရှိပိုးကောင်များ၊ မြွေများနှင့် ကင်းမြီးကောက်များက သူမအား ကိုက်ဖြတ်ဝါးမြိုနေကြသည်ကို ကျွန်ုပ်တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမဝတ်ရုံလက်အတွင်း သိမ်းထားသော ဓားမြှောင်အား အသုံးချပြီး ၎င်းတို့ကို အဝေးသို့ မောင်းထုတ်ကာ ဆက်လက်တိုက်ခိုက်နေဆဲပင်။

များမကြာမီ သူမ၏ အသိအာရုံများ စတင်ဝေဝါးကာ သူမစိတ်သည်လည်း ပို၍ပို၍ ရှုပ်ထွေးထုံထိုင်းလာ၏။ သူမသည် ထိုအဆိပ်ရှိသတ္တဝါများအား စတင်စားသုံးပြီး ထိုကူအကောင်များ ဖော်ပြလေ့ရှိသည့် လှုပ်ရှားမှုအချို့ကို လက္ခဏာပြစပြုလာတော့သည်။

ဤဖြစ်စဉ်တစ်ခုလုံးသည် အလွန်တရာ သွေးထွက်သံယိုများသောကြောင့် ကျွန်ုပ်ဆက်လက်ကြည့်နိုင်စွမ်း မရှိတော့ချေ။ သို့တိုင် ယွဲ့ချီမှာမူ ၎င်းတို့အကုန်လုံးအား မျက်တောင်မခတ်စတမ်း ကြည့်ရှုနေ၏။ ဖြစ်ပျက်သမျှအားလုံး၌ သူပါဝင်နေသကဲ့သို့ပင် သူ၏ ငေးစိုက်ကြည့်မှုသည် မသွေမဖည်ရှိနေပြီး သူ့မျက်ဝန်းများမှာ ရယ်မောခြင်းအတိပြီးကာ ထိုရယ်မောခြင်းအတွင်း မျက်ရည်များဖြင့် အရည်လဲ့တောက်ပနေသည်။