Halis.

75 20 6
                                    

Size Halis'i anlatayım. Halis çocukluktan beri en yakın arkadaşlarımdan biri. Beraber dayak yedik, beraber hiç dayak atamadık. Halis garipti aynı zamanda garibandı. Çoğunuzun lise ya da üniversite yıllarında Halis gibi bir tanıdığı olmuştur. Halis okul ortamında o kadar yalnızdı ki, bırakın arkadaşının olmasını, gün içerisinde selamlaştığı bir kişi bile olmazdı. Bizim ortamımıza gelmezdi ama mahallede hep takılırdık. Arada sırra kadem basardı, kimse nerede olduğunu bulamazdı. Lakin en zor zamanlarımda Halis hep yanımdaydı. 

Üniversite zamanlarında Halis'le nedenini unuttuğum bir olaydan ötürü bozuştuk. Yıllarca görüşemedik. Geçenlerde otobüste Halis'i gördüm. İşin garibi yine zor zamanımda yanımda olmuş gibi oldu. Otobüste birden psikoz krizi geçirdim. Her yerin patladığı sanrılarıyla yerde uzanırken Halis yanıma gelip bunların gerçek olmadığını söyleyerek beni eve kadar getirdi. Bu olay sonrası barıştık tabi Halis'le. 

Birden psikozlarım arttı. Her gün halüsinasyonların içinde boğulurken buldum kendimi. Halis beni sağdan soldan topluyordu. Adam işi gücü bıraktı benimle ilgileniyordu. Baktı işler böyle olmuyor bana hastaneden randevu aldı. Beraber gittik doktora.

Doktorla 2 saate yakın konuştum. Dertlerimi anlattım. Doktor teşhisi hemen koydu.

"Okul gezisine giderken trafik kazasında arkadaşını kaybettiğin için sende post travmatik stress bozukluğu oluşmuş"

Bana bir kaç ilaç verdi. Zamanla halüsinasyonlar kayboldu... Halis de öyle....   


np - Şam - Dikenli Gül

Anna Karantina.Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin