Chapter 21

36.6K 733 29
                                    

Ang mapaklang tawa ni Dos ang pumatay sa katahimikan.

"Fiancé? You have a fiancé? Ay si Keil pa." Dos laugh nonchalantly.

"He's just supposed to be. We're not officially engaged!" Inis na paliwanag niya sa binata.

"And you didn't bother telling me?"

Napatawa siya ng mapakla.

"Why would I? So I could give you reason to get off me? You know that I'm madly in love with you before. At wala ka rin namang pakialam, 'di ba? Why ask me now?" 

Tumiim ang bagang ng binata. Hindi makapagsalita. Nagpatuloy siyabsa pagsasalita.

"Kaya kung ako sayo. Umalis ka na lang. Don't take responsibility of my child. Keil can fathered my child---"

"Are kidding me, Corrine? Naririnig mo ba ang sarili mo? Gusto mong ipaako sa iba ang anak ko?" Halatang nagpipigil pang si Dos na sumigaw.
Aside from she's pregnant maybe because his and her parents are present. Tahimik lang ito at nagpalipat-lipat ang tingin sa kanila.

"Bakit hindi? Iniisip ko lang rin ang kapakanan mo. Hindi ka pa handa sa ganito. Ayaw mo ngang magka-girlfriend, anak pa kaya?" Tumawa siya ng walang buhay.

Dos took a deep breath. He was calming himself. Nagulat pa siya dahil hindi pa ito nauubusan ng pasensya ngayon. Dos changed? Impossible. Kahit ilang taon pa ang lumipas, gago at gago pa rin ito.

Bumaling ang binata sa Mommy niya.

"I will take the responsibility. If you want us to get married, it's fine with me. Just...just get rid of Kian Keil." Sinamaan nito ng tingin si Kian na nananahimik lang sa gilid.

"Dos!" Inis na tawag niya sa binata.

"Ano ba 'yang pinagsasabi mo? I'm giving you a chance to run! You are making things more complicated than it is." Inis na singhal niya sa binata.

Why would he agree to get married? Parang pinoposasan na rin nito ang sarili.

"Alin ba ang komplikado doon, Corrine? I'm doing the right thing." Marring saad ng binata na nagpatawa sa kanya ng mapakla.

"Right thing. Wow. Kailan ka pa gagawa ng tamang bagay?"

His jaw clenched. Hindi siya pinatulan nito na ikinainis niya. Where's that jerk Dos?

"Do you think I'm stopping the marriage between us because I love you? That I don't want you to suffer on marriage?" She laughed loud. "I'm doing this for myself, Dos. I don't want to marry you. I rather marry Keil than marrying you!" Singhal niya.

Hindi niya alam kung guni-guni lang ba iyon o ano. But she saw pain crossed his eyes.

Napailing siya impossible.

"Mga anak, kumalma muna kayo. Dos, just let Corrine rest, she's pregnant." Saad ni Tito Ace.

But Dos suddenly walk out. Umalis ito ng condo. Napabuga siya ng hangin.

Tita Cheska went to her and hugged her. Nagulat pa siya dahil akala niya galit ito sa pinagsasabi niya kay Dos.

"Don't worry, Corrine. My son deserve that pain. Kulang pa actually."

Since Tito Ace knew that she prepared for dinner at inaya sila nito sa kusina. Her parents go there. Naiwan nalang sila ni Keil doon.

"Keil, pasensya na kung dinamay pa kita." Paumanhin niya sa kaibigan.

Lumapit ito sa kanya at niyakap siya ng marahan.

"It's okay, Corrine. Natatawa rin ako kanina sa reaksyon ni Dos. Kung hindi ko lang alam ang nangyari sa inyo baka iisipin kong mahal ka ni Dos, eh." Natatawang saad ng binata.

Umiling siya. "Napaka-imposible naman, ata."

Isang marahas na paghila kay Keil ang nagpahiwalay sa pagyayakapan nila. It was Dos looking livid and ready to kill.

"Dos!" Pigil niya ng akmang susuntukin nito si Keil.

"Ano bang problema mo?"

He laughed humorless. "Anong problema ko? Why are you hugging this man, Corrine?"

"Bakit? I can't see any problem on that." Ano bang pinuputok ng butso nito? If she wasn't  Corrine, she will think that Dos is jealous. But she knew better.

"No problem? You are mine! You are very pregnant with my child." Mariinh saas ng binata.

Kung dati ay magtatalon na siya sa kilig sa narinig. Pero ngayon hindi na. He taught her pain, and she taught herself to move on.

"I'm not yours. Kung hindi lang ikaw ang ama ng anak ko, hinding-hindi na ako makipagkita sayo." Savi niya rito.

She rubbed her bump when she felt a slight pain. Due to stress maybe.

"Bawiin mo ang sinabi mo, Corrine." Marring saad ni Dos. Hinawakan siya nito sa braso na agad niyang tinanggal.

"Wala akong babawiin, Dos. I mean every word I've said. Do you hear me? Hindi na kita mahal!" Sigaw niya rito.

Napangiwi siya ng nakaramdam na naman siya ng sakit sa tiyan. Hindi na niya inisip na napahawak siya sa balikat ni Dos at tila doon kumukuha ng balanse oara hindi matumba.

"Corrine, a-anong problema?" She didn't able to see Dos panic and fear because she closed her eyes in much pain.

"M-masakit." Sabi niya at hinawakan ang tiyan.

"Fuck!" Dos carry her and didn't waste time. May pagmamadali at ingat itong naglakad palabas ng condo.

Hindi niya alam kung ilang minuto sila inabot hanggang sa nakarating sa hospital. When she tried to open her eyes while she was on bed while the nurses are pushing it to a room and Dos eyes filled with fear while tears are falling on it.

"I'm so sorry...Sorry, babe...sorry, baby, Daddy won't stress Mommy anymore." That's the last thing she heard, then everything went black.


DOS leaned on the wall while his eyes are close. Regret, guilt and fear eat him up. Takot na takot siya baka mapahamak ang mag-ina niya.

"Dos, what happened?" Hinihingal na sabi ng Mommy niya ng makasunod ito. Kasama rin nito ang magulang ni Corrine.

"I-i don't know, she was h-holding her tummy like she was in pain." He was till on shock on what she witness earlier.

"What are you going to do with my daughter, Dos?" Tanong ng Mommy ni Corrine.

Napayuko siya sa sinabi nito.

"I don't want to cause another stress that can put her and my child in danger. I will let her do what she wants for the meantime."

Tita Reana looks satisfied on his answer.

"Good. That will do for now. Take care of my daughter, Dos. Pupuntahan ko pa ang mga Kim."

Tipid na tumango siya. Umalis na ang magulang ni Corrine. Tahimik lang ang Mommy at Daddy niya.

"Bro..."

Nag-angat siya ng tingin sa dumating.

It's his twins. Uno and Tres.

The two sat beside him. Hindi ito nagsalita but he knows that they got his back.

"Sorry, we're late."

Quatro, Cinco and Said came panting. He can't help to let out a small smile.

He wasn't alone afterall.

Dos' Sexual Fantasies (4th Gen #5)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon