Dos' Sexual Fantasies (4th Gen #5)

Chapter 23

"Tita advice that you should take a walk. Malapit na kasing lumabas si baby." Sabi ni Dos sa kanya.

Tipid na tumango siya rito. Maingat na inalalayan siya ni Dos habang naglalakad sila.

"Anong gusto mong pangalan ng bata?" Kaswal na tanong niya rito.

Umaliwalas ang mukha ng binata. His eyes twinkled in happiness. She didn't know that little thing made him so happy.

"Y-you want me to name our baby?" He said hopefully.

She shrugged.

"It depends if I like the name or not."

Nagmamadaling kinuha ni Dos ang isang papel sa bulsa ng short nito. Kumunot ang noo niya dahil hindi niya alam kung ano iyon.

"Ano 'yan?" Hindi napigilang tanong niya.

"Ah, mga posibleng pangalan. I-i..uhm, I prepared a name for our baby." Dossaid happily. Sa sobrang saya nga nito parang maiiyak na.

"Galing sa pangalan natin ang ginawa kong pangalan. Kung babae, ang pangalan niya Cairine, tapos kung lalaki naman, Rainer Benjamin." Sabi nito.

Napangiwi siya dahil biglang sumakit ang tiyan niya. Sakto namang napalingon si Dos.

"H-hindi mo ba nagustuhan?" Kinakabahang tanong nito ng nakita ang nakangiwi niyang reaksyon.

"Hindi.." Sagot niya at ngumiwi.

Gustong-gusto niya ang pangalan. Ang sagit niya na hindi ay para iyon sa pagngiwi niya na hindi ang pangalan ang naging dahilan kundi manganganak na siya!

"H-ha? P-papalitan ko na la---"

Napatigil ito ng humawak siya sa balikat nito ng mahigpit. Tila doon kumukuha ng lakas.

"D-dos, masakit." Nakangiwing saad niya rito.

Biglang nataranta ang binata at kinarha siya nito.

"Calm down! Calm down! Dadalhin kita sa labor room. Kumalma ka, Corrine!" Nagpapanic na sabi nito habang may pagmamadali ngunit ingat na ingat sa kanya habang kinarga siya papunta sa paanakan niya.

Kahit masakit ang tiyan ay hindi niya napigilang tumawa habang ngumingiwi. Nakakatawa kasi ang binata, siya ang sinasabihang kumalma na kalmado naman siya. Dapat sa sarili nito ainabi dahil mukhang matatae na sa kaba.

"Nurse! Doc! Manganganak na siya!...B-bakit ka tumatawa, babe? Kinikiliti ka ba ng anak natin?" Baling sa kanya ni Dos.

Hindi niya napigilang humagalpak ng tawa hanggang sa naihiga siya sa stretcher na agad namang tinulak ng mga nurse, pati na rin si Dos.

Ng makarating sila sa labor room, ay pinapasok nila ang binata.

That moment she feel pain that she never had felt before. Sobrang sakit na parang hindi niya kakayanin. But Dos never fail to whisper sweet words  on her ears telling her to go on.

"Dos..." mahinang tawag niya habang nakangiwi.

"Kunti na lang, babe. For our angel, babe, for us." He whispered sweetly on her ears.

And one last push she gave all in. Until she felt her baby coming out. It was pure bliss. The pain was beyond worth it. Para siyang lumulutang, hanggang sa unti-unti na siyang kinakain ng antok.

Pero bago siya tuluyang panawan ng ulirat, Dos kissed her lips telling her that she sis great. Seeing Dos happy makes her happy too. She loves him, and loving him was the thing in the world she cannot changed.

"SO, how was it?" Tanong ni Uno na kararating lang. Nasa isang pribadong silid sila kung saan nagpapahinga ang dalaha na wala pang malay. Sabi naman ng doktor normal lang daw iyon.

Sunod na pumasok si Tres.

"It was unforgettable. Damn, best moment in my life." He was indeed happy that he can't stop himself from smiling.

"I can't wait to experience it." Saas ni Uno.

Ng mapatingin siya kay Tres. He was shock when he saw envy on his eyes. He's concerned on his brother. Pero dahil hindi siya mahilig sa drama ay dinaan niya sa birp ito.

"Ano ba 'yan, Tres. If you're envious, you can just impregnate her." Pang-aasar niya rito.

Napailing na lang si Uno. Kumuha ito ng bottles water sa ref saka uminom.

"I wasn't envious because I haven't impregnate her now. I was envy because I wasn't there when he deliver my child."

Muntik na siyang nahulog sa kinauupuan niya. Habang si Uno ay nagkanda-ubo dahil nabilaukan sa pag-inom.

Kahit nagbigay nan ito ng hint sankanya dati na may anak nga ito ay hindi pa rin niya maiwasang magulat. So, he was really serious when he said that, huh?

Pero paano ito nakabuntis? Wala naman silang nabalitaang may kasintahan ito. Daig pa nga nito ang bato sa pagiging walang emosyon.

"Tres, that's not a good joke." Sabi ni Uno ng mataposbsa pagkaka-ubo.

"I'm not joking."

"Mukha mo, Tres. Huwag mo kaming lokohin, hindi pa April Fool's day." Sabi niya.

Tres just shrugged. "It's up to you if you won't believe it."

Hindi talaga!

Lumapit siya sa dalaga na natutulog. He sat on the chair beside her bed and held her hand.

She's sleeping soundly. Mukhang pagod talaga ito.

Unti-unting dumilat ang mata ng dalaga. Napangiti siya doon.

"Hi, how's your feeling?" Nakangiting tanong niya rito.

"Ang bata?" Agad na tanong nito.

"Ihahatid lang daw--- oh, here it is."

Bumukas ang pinto at pumasok ang nurse na dala-dala ang bata. Upon seeing the baby, even if he saw it earlier, he wanted to cry again.

The nurse carefully gave it to her. It's breast feeding time.

"What's her name?" Nilunok niya ang bikig sa lalamunan para pigilan ang pag-iyak. Dumagdag pa dahil naiiyak na rin so Corrine habang karga ang anak nila.

"Cairine Doshime Benjamin."

Cairine. She named it after the name he made.

"Thank you, Corrine." He planted a kiss on her temple. Mabuti na lang at hindi ito umiwas.

"Dos, we'll leaving." Paalam ni Uno habang nakatayo si Tres sa gilid nito.

"Sige, ingat kayo."

Bumaha ng katahimikan ang lugar at sila na lang ang naiwan. Siguro naman ito na ang tamang oras para sabihin niya ang gustong sabihin niya rito.

"Corrine..."

Lumingon ang dalaga sa kanya. His heart ache upon seeing her eyes. It didn't twinkle like it used to before when she looked at him.

"I'm sorry, for being jerk before. For treating you so bad. You don't deserve it."

Corrine give a small smile. "Yes, I don't. I don't deserve it. Until now it's so hard for me to forgive pero para sa anak ko, papatawarin kita. So that we could be civil in front of her." Simpleng sabi nito pero para sa kanya ay nakaramdam siya ng daan-daang  karayom na tumutusok sa dibdib niya.

What is this feeling? Why is he hurting? Baguhan pa lang siya sa aspetong ito at hindi niya alam kung para saan ang sakit at bakit napakasakit nito.

Umiling siya sa sinabi nito.

"Then, don't forgive me. Patawarin mo ako dahil iyon ang nararamdaman mo hindi lang dahil sa anak natin---"

"Dos, can't you see? This ain't about us. Para lang 'to sa bata. We won't be together as a lover but as a parents, Dos." Mariing saad ng dalaga. May pinalidad sa boses nito at hindi ito magpapatalo.

He sighed in defeat.

Corrine, why are you so hard to catch?