Dos' Sexual Fantasies (4th Gen #5)

Chapter 22

"The baby is safe, Mr. Benjamin. But please refrain her from stress. Hindi iyon nakabubuti sa kanya, lalo pa at malapit na siyang manganak." Payo ng doktor.

Tumango siya at nagpasalamat dito bago pasukin ang silid na inuukupa ng dalaga.

Corrine was still sleeping soundly when Tres entered the room. Umupo ito sa tabi niyang sofa.

"Where's Uno?" Tanong niya  sa kapatid.

"He got home. He can't just let her pregnant wife alone."

Napangisi siya dito.

"Mas naunahan ko pa si Uno ng ilang buwan. He's the eldest but my child is the eldest on their generation."

Blanko na nakatingin sa kanya si Tres.

"You're not sure."

Nawala ang ngisi niya.

"Bakit? Wala ka namang anak, ah?" Impossible naman atang may mas matanda pa sa magiging anak niya. Walang girlfriend si Tres. Napakaimpossible.

Tres sighed and lean on the back of the sofa.

"If you fix your mess with your woman, she will live in with me with my child."

Magimbal siya sa sinabi nito.

SHE woke up dehydrated. She wants to get a glass of water but the only way to drink is by asking Dos.

"Gising ka na." Biglang nataranta ang binata. Tumakbo ito palabas para tumawag ng doktor kahit may button naman para doon.

Lumapit ang binata sa kanyang gilid. Worry is visible on his eyes.

"M-maayos na ba ang pakiramdam mo? G-gusto mo bang uminom ng tubig?"

Tipid na tumango siya. Nagmamadali naman ang binata sa paglagay ng tubig sa baso mula sa dispenser.

Tinulungan siya ng binata na ma paupo para makainom siya ng tubig. Pagkatapos niyang uminom ng tubig ay saka palang ang pagdating ng doktor.

May ngav katanungan sa kanya ang mga doktor na tapat naman niyang inamin. Doon na siya nakahinga ng maluwag ng sinabing safe naman ang anak niya. Dapat lang talaga na hindi siyaa magpapastress.

Ng umalis ang doktoe ay naiwan silang dalawa ni Dos. As much as possible, she avoided negative thoughts.

"I'm sorry." Biglang pagbasak ni Dos sa katahimikan. Nakayuko at at hindi makatingin sa kanya. Lugong-lugo ang itsura at bakas iyon ng pagsisisi.

"Hindi sana tayo nagkasagutan kanina kung hindi kita pinatulan. I'm sorry. I promise, I don't want to have an argument with you until you delivered our son safe." He said.

Tipid na tumango siya rito.

"That's good. But since you don't want argument, I would take advantage on that. I don't want to be tied a knot with you." Diretsang sabi niya.

Bakas sa mukha ng binata ang pagtutol. Tumiim ang bagang nito at napilitang tumango.

"And also, I don't want to live in with you. You are only allowed to visit my child." Dugtong niya.

Bumaha ng pagtutol at disagree ang mukha nito.

"That's our child, Corrine. You can't forbid me not to live in with you, I want to watch my child growing up." Matinding tutol nito.

She sighed in defeat. She hates argument too

"Okay, I'll let you for the mean time."

Hindi na niya nakita ang reaksyon ng binata dahil ipinikit na niya ang kanyang mata. She needs to rest.

Ng makalabas siya ng ospital ay todo alalay si Dos sa kanya. He never left her side, he never left her wants unattended. Umalis lang ito ng isang araw dahil graduation nito. After the program, he immediately drive home to her condo and proudly tell his child while still on her tummy that he's Suma Cum Laude. Pati na rin si Tres per o si Uno ang Magna Cum Laude.

Kahit pala gago itong si Dos ay hindi pinapabayaan ang pag-aaral. Kahit nga noong nasa ospital sila ay kung natutulog siya ay nag-study ito.

But still, hindi pa rin siya babalik dito.

"Kiel!" Masiglang bati niya ng bumisita ito sa condo. May dala itong prutas na nasa basket.

Ngumiti ito sa kanya. "Pinapadala ni Mimi, bukas na kasi ang due date mo." 

Tinanggap niya ang basket at nagpasalamat dito.

"Actually, papunta na ako sa hospital." Sabi niya.

"Do you want me to drive you there?"

"I can drive her alone. Back off." Biglang singit ni Dos na kalalabas lang ng kwarto dala-dala ang gamit niya at ng bata.

"Dos!" Saway noya sa binata pero umirap lang ito. Una na itong lumabas at binangga pa si Kiel sa balikat.

"Sorry." Siya na mismo ang nahihiya at nanghingi ng paumanhin kay Dos. Napaka-gago talaga kahit kailan.

Ngumisi si Kiel at ginulo ang buhok niya.

"He's just jealous."

"Corrine, are you just gonna chitchat there?" Inis na sigaw ni Dos dahil medyo malayo na ang distansya nila.

"Corrine agreed that I'll be the one driving her to the hospital." Singit ni Kiel habang nakangisi at nakatingin pa rin sa kanya. Hindi tuloy nito makita ang bagot na mukha ni Dos.

"Ikaw ba si Corrine, ha? Singit ka ng singit para kang buni sa singit." Inis na palatak ni Dos at naglakad pabalik sa kanila.

Keil dramatically put his hand over his mouth like  he was so shock.

"May buni ka sa singit?" Pang-aasar ni Kiel kay Dos.

"Gago mo, wala! Ikaw itong buni na tinubuan ng katawan." Ganti ni Dos kay Keil.

Natampal na lang niya ang noo, parang mga bata.

"Wow, nagsalita ang garapata na naging tao." Pang-aasar ni Kiel dito. Hindi na siya nagulat. Mahilig talagang mang-asar si Kiel lalo pa't kaibigan nito si Heazen at Kiel.

"Aba't---"

"Tama na nga!" Pigil niya sa dalawa. Inis na binalingan niya si Dos.

"Makikipag-away ka na lang ba at paghihintayin mo 'tong anak mo." Inis na baling niya rito.

Ang kaninang inis sa mukha ay biglang umaliwalas. Doon lang niya napagtanto ang nasabi niya.

Anak mo...

Ngumisi si Dos kay Keil.

"Narinig mo ang misis ko? Pinaghintay ko na raw ang anak ko." Tinapik nito si Keil sa balikat bago siya hinila ng marahan.

"Tayo na, baka lalabas na si baby." Sabik na saad ni Dos habang pababa silabng building.

"Bakit ba ang init ng dugo mo kay Keil? Wala namang ginagawa iyong tao." Hindi niya napigilang tanong ng makasakay sila sa kotse.

Humigpit ang pagkakahawak ni Dos aa manibela. Tumiim ang bagang nito.

"He made you laugh and smile like I did."

"But he didn't hurt me, like you did."