Prologue

2.1K 21 2
                                    


As I was walking along the streets of Rizal, I saw a familiar face, no. I saw my greatest nightmare. I saw the man who left me. I saw the one who promised to stay through ups and downs.

I was stunned. Nanlalamig ako at hindi mapakali. Kailangan kong umalis, hindi na dapat kami magkita.

Habang naglalakad ako at magulo ang isip hindi ko namalayang muntik na akong mabangga ng sasakyan, buti nalang at may humila sa'kin.

"Are you okay?" tanong nya.

"Yes" Hinarap ko sya upang magpasalamat.

Pero parang gumuho ang mundo ko at nanunubig ang aking mga mata.

"Avi?" untag niya saakin.

"No" bulong ko.

"What?" tanong naman niya.

"I mean no, how can I be okay after you left me? paano ako magiging okay after what you did?! Iniwan mo 'ko sa panahong walang wala ako at alam mong kailangan kita 'non!" sigaw ko sa kanya.

I saw pain in his eyes

No, it's not pain, it's just pity.

Tinitigan ko siya sa mata.

"Sa lahat ba naman ng pwedeng humila sa'kin bakit ikaw pa? You should've let me. Hinayaan mo na sana akong mabangga kesa makita yang pagmumukha mo" I said then walk away from him.

Mabilis kong nilisan ang lugar habang umaagos ang mga luha sa'king mata.

Mapait akong ngumiti.

Ang malas nga naman oh, sa dinami-dami ng pwedeng humila sa'kin, bakit sya pa?

Damn you Lukas Mikael Reed. Damn you.

Waves of Memories Where stories live. Discover now