Devil's Heat

Chapter 46

Play the multimedia attached for better experience.

----

1 year and 10 months after.. March 23 2022. Saturday.

Ganun parin ang routine nila. They spent their summer vacation sa beach, midnight gateways, and madalas sa apartment sila. Just chilling, and vibing. Napapadalas na din ang paglabas nina Gabb at Kaycee, but still, Gabb sees her only as her friend.  

"Si Gabb, kumain na ba?" Josh asked, malaki ang ibinagsak ng katawan ni Josh. Parang parati pa itong nanghihina. There are dark circle below his very own eyes, runny nose and bruises. 

"Yep." Gabb answered and smiled, kinapa kapa niya ang paligid hanggang sa mahawakan niya yung braso ni Josh. "Okay ka lang ba?"

Josh smiled sadly. "Oo naman, ako pa ba?" He chuckled and ruffled Gabb's hair. "Yung gamot mo, nainom mo na ba?"

Gabb nodded. 

"Good." He smiled. Rans and Kaycee knows everything, ayaw naman sabihin ni Josh kay Gabb dahil siguradong babalik nanaman ito sa dati niyang ugali. 

"Gabb, usap muna kami ni Josh ha?" Rans said, the latter nodded and let go off Josh's hands. "Kaycee, ikaw muna dito kay Gabb." 

Lumapit naman si Kaycee kay Gabb at sinamahan niya muna itong makinig ng music. While Rans and Josh were outside, doon nila napag-desisyunang magu usap para hindi marinig ni Gabb.

Josh's Point of View

"Until when?" Tanong nito sakin nang makalabas kami ng apartment. Wala akong balak sabihin, wala talaga.

"I already told you, Rans." 

"Kailan ang next check up mo?" Tanong niya. Honestly, hindi ako pumupunta sa mga check up ko. Useless din naman, hindi na ako gagaling.

"Ngayon." Napasapo siya sa noo niya.

"Bakit hindi ka nanaman pumunta? Napakatigas ng ulo mo!" Sermon niya sakin, kahit pa pumunta ako wala namang magbabago.  "Isipin mo naman kami, si Gabb." 

Oo nga pala, si Gabb. 

"Sus, okay lang ako no. Sisiw lang to sakin." Nakatanggap naman ako ng batok mula sakaniya. Alagaan sana nila ang Gabb namin.

"Kailan pa naging sisiw ang Leukemia, Josh?" She said, napayuko nalang ako. Hindi ko alam ang sasabihin ko eh, mahirap naman kasi talagang labanan ang Acute Myeloid leukemia. 

"Mula nung nagkaroon ako nun, sisiw na agad." 

"Napaka yabang mo. Halika na, sasamahan kita." Hinawakan niya yung kamay ko, inakay niya ako palabas. Wala na rin naman akong magagawa kundi sumunod sakaniya, mas magagalit pa kung hindi ako susunod.

She drove to Montefiore, dun ako na admit. Wala pa akong ligo eh, hinila na agad ako nitong babaeng to dito. 

"Good afternoon doc.." Rans said nang makapasok kami sa office nung doctor ko, buti nalang at pinoy din to kaya hindi kami mapapalaban sa english-an.

"Oh bakit ngayong session ka lang dumating?" Naka kunot ang noo niyang tumingin sakin. 

I didn't spoke, naupo nalang ako sa harap niya. He checked my breathing, blood test and laboratory test. Tinanong niya rin syempre kung iniinom ko daw ba yung mga gamot ko.

"Iniinom mo ba yung mga gamot mo?" He asked, hindi naman ako nainom eh. Anong isasagot ko? "Sabi ko nga, hindi ka umiinom eh." He sighted.

Rans kicked my foot, ouch.