Suicidium

Chapter 25 : Compartment

25 : Compartment

Eunice's P.O.V.,

"Magkakilala kayo?" tanong ni Randy nang bumaba siya sa driver's seat. Maya-maya pa, may buntis din na bumaba sa sasakyan, kasabay ang pagbaba naman ni Jiro.

Tumango ako bago nakangiting tumingin kay Mandy. "Magkaibigan kami," sagot ni Mandy.

"Buti nakita na kita, akala ko hindi ka na namin mahahanap," saad ko bago muli siyang yakapin. Parang tinanggal na sa dibdib ko 'yung mabigat na bagay na matagal nang nakadagan. Nakahinga na ako nang maluwag dahil nakita ko na ulit siya.

Nang humiwalay ako sa pagkakayakap sa kaniya, siya namang pagbaba ng isang batang lalaki mula sa passenger's seat. Agad akong lumuhod para maging kasing tangkad siya.

"Ate Eunice!" aniya sa akin bago ngumiti. Niyakap ko rin siya saglit bago guluhin ng kaunti ang buhok niya.

"Naging good boy ka ba kay Ate Mandy habang wala ako?" tanong ko sa kaniya habang nakahawak sa magkabilang balikat niya ang dalawang kamay ko.

Tumango siya. "Opo," sabi niya kaya napangiti ako.

Tumingala ako kay Mandy bago tuluyang tumayo. "Si Claude? Nasa'n si Claude?" tanong ko sa kaniya pero agad na nawala ang ngiti sa labi niya. Napatingin ako sa mga kasama niya. Kay Randy at kay Jiro. Lahat sila iniiwas ang tingin sa akin kaya napabalik ako ng tingin kay Mandy. "Siz, asan jowa mo?" tunog pabiro kong saad para mawala ang awkward na atmospera sa paligid.

Naramdaman kong nasa tabi ko na si Charles. Hinawakan niya ako sa kanang balikat. Saglit ko lang siyang tiningnan bago kami napatinging lahat sa ingay na nagmumula sa compartment ng sasakyan nila Mandy.

Napalayo kaming lahat do'n.

Nagpasalin-salin ang tingin ko kay Randy, Jiro, Mandy at Charles. Sa bawat pagkaluskos at pagtama ng kung ano mang bagay sa compartment ng sasakyan, siya namang pagbilis ng tibok ng puso ko. May ideya na ako sa kung anong nangyayari, pero ayokong isipin na tama nga 'yon.

"Si Claude..."

Napatingin ako kay Mandy. Nag-uunahan sa pag-agos ang luha niya habang pilit na nilalayo ang tingin niya sa akin. Muli akong napatingin sa ingay mula sa compartment. Paulit-ulit na tumatama ang kung ano man na 'yon sa maliit na espasyo ng sasakyan.

"Eunice... s-si C-Claude." Napa-upo sa sahig si Mandy habang pinupunasan ang sunud-sunod na luha niya. Umupo rin kaagad ako para pakalmahin siya. "I-infected na siya E-Eunice."

Napahinto ako saglit bago dahan-dahang inangat ang tingin ko kay Charles. Muli kaming napatingin sa compartment kahit na wala itong ingay na ginawa sa oras na 'to. Tingin ko, parehas na kami ng naiisip.

Ilang segundo ko pinatahan si Mandy, bago ko siya tuluyang napakalma. Hindi ko alam kung paano ko tatanggapin na isa sa mga kaibigan ko ay hindi na maayos ang kalagayan. Pero mas kailangan ako ni Mandy ngayon kaya kailangan kong magpakatatag para sa kaniya.

"Ayokong putulin ang momentum ng pagkikita niyo, pero tingin ko kailangan na nating umalis bago pa lumitaw 'yung kung ano mang tawag sa mga taong 'yon," biglang singit ni Randy. Tumingin siya kay Charles at tinanguan ito bago siya muling pumasok sa sasakyan.

"Sumakay ka na," sabi ko kay Mandy. "Makakapag-usap pa naman tayo ulit. Now that I know we're both safe, nakahinga na ako ng maluwag," ani ko bago ngumiti. Muli ko siyang niyakap sa huling pagkakataon, bago ko sila hinayaang makasakay sa sasakyan.

Bago kami bumalik ni Charles sa sasakyan namin, napatingin ulit ako sa compartment kung nasaan si Claude. Alam kong siya ang nasa loob ng espasyo na 'yon. Sinabi na rin naman ni Mandy na infected na si Claude. Alam kong hindi niya hahayaang maiwan ang boyfriend niya. For sure gagawa si Mandy ng paraan para masama si Claude kung saan kami papunta.