PİS DÖRTLÜ I TEXTİNG

2.0

Görüşün bitmesine son 9 dakika ve anlatılacak onca şey vardı ki o yanımızda olmadığı her an yaptığımız şeyleri anlatmak istiyordum ona .

"Keşke bende gelip o piçin amına koyabilsem !"

Bizim burada olduğumuzu unutmuş gibiydi o an kendine gelip toparlandı
" Özür dilerim kendimi tutamadım , Derene yazdıklarını gördünüz size zarar vermesini istemiyorum allah kahretsin ki bi oyunun içindeyim ben kaybettim siz bulaşmayın belkide zamanında yaptığım bir hatanın cezasını çekiyorum , lütfen bırakın böyle kalsın gitmeyin oraya.."

Onu burada bırakıp hiçbirşey olmamış gibi hayatımıza devam etmemizi istiyordu , benden imkansızı hatta bizden imkansızı istiyordu .

"Seni burda böylece bırakıp gitmeyeceğimizi biliyorsun Bora ne olursa olsun oradan döndüğümüzde mahkemede o şerefsizle beraber olacağız , onu karşına çıkartıp hayatının mahfoluşunu seyredeceğiz sadece dik dur bizi bekle Bora.."

Görüş süremiz dolmuş ve asker Bora'yı almak için odaya girmişti
"Görüş süreniz doldu " diyip Bora'nın ellerini kelepçelemiş götürüyorlardı.

Kısık sesle konuştum o an her ne kadar duymasada.

"bu odadaki son görüşmemiz olacak Bora"

bu odadan her ayrılışında yalvarır gözlerle bakıyordu , her ne kadar gidin desede bırakmayın beni diye bağırıyordu bakışları
Görüş odasından ayrılıp arabaya doğru ilerliyorduk .

"Onu burada böylece bırakıp gitmek bende eksiklik hissettiriyor "

Poyraz ve Cansu bir yandan gülüyor bir yandan fısıldaşıyorlardı

"Neye gülüyorsunuz siz ?.."

"Valla Deroşum sizin düğünü konuşuyorduk ama daha sonra da konuşur şey ederiz biz söyle sen dinliyoruz biz.."

Cansu o kadar eğleniyordu ki bu durumdan bi o kadar da Poyrazı gaza getiriyordu gülüşleri.

"Cansu acaba Deren , Boraya bakışlarını bizim görmediğimizi falan mı zannediyor?"

"Ya özlemiş olabilirim bu benim ona karşı birşeyler hissettiğim anlamına gelmiyor Poyraz.."

"Sende birşey yoksa bile Bora'nın bakışları hiç de öyle demiyor Deroşum , öyle bir sarıldınızki birbirinize tıpta buna aşk derler başka açıklaması yok yaaani "

Ne dersem diyeyim gülmeyi bırakmayıp konuyu devam ettireceklerdi bundan Emindim Poyrazın dedikleri kafamı kurcalamış dı , o da bana karşı birşeyler hissediyor olabilir miydi ?

"Neyse ne , saçmalamayı bırakın lütfen de binin şu arabaya artık uçağı kaçıracağız."

Arabaya binmiş ve telaşla hava limanına yetişmeye çalışıyorduk o kadar peş peşe gelmişti ki herşey yetişmemiz mucizeydi.
Poyrazın çalan telefonu dikkatimi çekmiş ve konuşmalarına dikkatimi vermiştim.

"Efendim Cemal amca ?"  Telefondaki her kimse sesimi arka koltuktan bile duyulabiliyordu az çok.

"Valla şu an uçağa yetişmeye çalışıyoruz , tam 11:30 da kalkacak uçak " bir kaç saniye dinleyip "Tamam amca olan biteni haber veririm sana sen merak etme , görüşürüz.."