Θεσσαλονίκη, Νοέμβριος 2018
Ο ήλιος ήταν ασθενικός εκείνο το πρωί. Τα γκρίζα σύννεφα είχαν κυριαρχήσει στον ουρανό. Η μελαχρινή γυναίκα καθόταν μόνη της σε μια καρέκλα, κοιτώντας έξω από το παράθυρο την μουντή ημέρα και τους συνενοίκους της να πλανώνται στην αυλή, αγνοώντας την Βαλέρια πίσω της.
Πλησίασε τη Μελίνα αργά και ξερόβηξε για να κερδίσει την προσοχή της, αλλά εκείνη δεν αντέδρασε. Κάθισε στο κρεβάτι δίπλα από την καρέκλα της. Προσπάθησε να την κάνει να στρέψει το βλέμμα της προς εκείνη τοποθετώντας το κεφάλι στο οπτικό της πεδίο και χαρίζοντάς της ένα χαμόγελο. Τα μάτια της είχαν χάσει όποια λάμψη είχαν πριν φύγει για Αθήνα. Τα μαλλιά της ήταν απεριποίητα, με εμφανείς κόμπους και τούφες να πετάνε στον αέρα. Τα ρούχα της ήταν βρώμικα, με λεκέδες από ούρα και αίμα περιόδου στην φόρμα της πιτζάμας της, ξεραμένο φαγητό στη μπλούζα της και να αναβλύζει μια όξινη δυσοσμία.
«Μελίνα μου,» της απευθύνθηκε η Βαλέρια, προσπαθώντας να κρύψει την ανησυχία της, «Τι κάνεις καλή μου;»
Η Μελίνα δεν απομάκρυνε την ματιά της από τον ορίζοντα. Η Βαλέρια νόμιζε ότι είδε τα μάτια της Μελίνας να βουρκώνουν για μια στιγμή, αλλά η εικόνα έφυγε όπως ήρθε.
«Θες να πάμε να κάνουμε ένα μπάνιο και να σου βρούμε καθαρά ρουχαλάκια;» την ρώτησε ελπίζοντας να λάβει μια απάντηση.
«Μα δεν κάνει καλό να μένεις βρώμικη,» προσπάθησε να την πάρει με το μαλακό, με τη φωνή της σε τόνο χαμηλό.
«Είμαι ένα με τις Ιδέες, Βαλέρια,» μια μικρή λάμψη εμφανίστηκε στιγμιαία στα μάτια της Μελίνας, «Κάθε μικρό πραγματάκι πάνω μου με κάνει να νιώθω όλο και πιο κοντά του!»
«Κοντά σε ποιον;» οι άμυνές της έπεφταν σιγά σιγά και το ψύχραιμο προσωπείο της άρχισε να ραγίζει.
Η λάμψη στα μάτια της έσβησε. Η Μελίνα απέστρεψε το βλέμμα της από τη Βαλέρια και συνέχισε να κοιτά έξω από το παράθυρο.
«Έλα,» είπε η Βαλέρια καθώς σηκωνόταν από το κρεβάτι, «πρέπει να πάμε για μπάνιο.»
Η Βαλέρια έκανε κίνηση να ακουμπήσει το χέρι της Μελίνας. Η ένοικος απομάκρυνε το χέρι της με ένα ανάποδο χαστούκι και συνέχισε με μια γροθιά στην κοιλιά της Βαλέριας. Η γυναίκα σωριάστηκε στο πάτωμα ακουμπώντας την κοιλιά της. Η Μελίνα την άρπαξε από τα μαλλιά και την έσυρε έξω από το δωμάτιο δίχως να βγάλει λέξη. Αφού σιγουρεύτηκε ότι η Βαλέρια ήταν στο διάδρομο, επέστρεψε στη θέση, κοπανώντας την πόρτα πίσω της.
YOU ARE READING
The Crypt - Η Κρύπτη
ParanormalΜια συλλογή από ιστορίες μυστηρίου μικρού μήκους, με έμφαση στο παραφυσικό. Οχτώ ιστορίες, περνώντας μέσα από διαφορετικές περιόδους στο χρόνο. Μια ξενάγηση σε μια διαφορετική Ελλάδα όπου τα τέρατα δε παραμονεύουν μόνο στη φαντασία μας. Η Κρύπτη άνο...
