Fillipo's POV
«Αν με ξανά ρωτήσεις θα σου βάλω το κεφάλι μέσα στην θάλασσα για να κάνεις παρεα στα ψάρια», αγρειευω χτυπώντας το κεφάλι του Θίο.
Εκείνος με χτυπάει πίσω και καταλήγουμε να χτυπιομαστε σαν δύο μαλακισμένα χταπόδια.
«Ω φτάνει! Ούτε εσύ ξέρεις τι είστε, δεν θέλεις να μάθεις;», σκουντάει πονηρά τους ώμους μας πατώντας τον αριθμό της Ολίβιας να καλεί.
Δεν παίζει.
Αρπάζω το κινητό με τις κινήσεις φλας μου και τερματίζω την κλήση πριν χτυπήσει.
«Εκείνη κοκαλωσε και μου ζήτησε να την γυρίσω στο ξενοδοχείο γιατί ήταν αργά», φτύνω εκνευρισμένος τις λέξεις από το στόμα μου καθώς θυμάμαι την χθεσινή νύχτα.
Μα να με αφήσει έτσι σαν αναμμένο κεράκι που καίει για πάρτη της;
Φυσικά, έριξε το σπίρτο και μετά εγώ έπρεπε να σβήσω την φωτιά που άναψε.
Και τι φωτιά…
Οι λέξεις που είπε εχθές ήταν τόσο γαμάτες, αλλά δεν ξέρω αν το τις εννοούσε. Αν δεν ήταν λόγια του αέρα γιατί χάλασε την στιγμή μας, γαμώτο;
«Ρε μαλακα σου μιλάω, τι σκέφτεσαι πάλι;», με σκουντάει, πετώντας με κάτω από την καρέκλα και εγώ φιλάω το πάτωμα.
Βήχω έχοντας γλείψει ότι σκόνη είχε και δεν είχε.
Ως εδώ!
Πέφτω με δύναμη πάνω του και αρχίζω να τσιμπάω το δέρμα του όσο εκείνος κλωτσαει το στομάχι μου.
«Δεν φταίω εγώ φίλε, το μυαλο σου είναι αλλού», φωνάζει όλο υπονοούμενο. «Και ξέρουμε και οι δύο που», μου κλείνει το μάτι.
Του κάνω κεφαλοκλειδωμα και χτυπάω το κούτελο του για να σκάσει. Όλοι έχουν γυρίσει και μας κοιτάνε, δεν θέλω να το μάθει όλο το μπαρ.
«Στην Λιβ», φωνάζει και δέχεται αμέσως μια σφαλιάρα από εμένα.
«Οχι. Σκάσε», σηκώνω τους ώμους μου προσπαθώντας να χαλαρώσω. «Και μην την ξανά πεις έτσι. Έτσι την λέω μόνο εγώ».
Ο Θίο γελάει σαν ηλίθιος. «Ναι, μόλις μου απέδειξες ότι έχω δίκιο. Έχεις δαγκώσει την λαμαρίνα φίλε», χτυπάει τον ώμο μου, και το κεφάλι του έχει γίνει κόκκινο από το κεφαλοκλειδωμα μου. «Δεν σε αδικώ, η Λιβ είναι…»
Τα χέρια μου τον πνίγουν περισσότερο και αναρωτιέμαι μετά από πόσα δευτερόλεπτα λιποθυμας αν δεν έχεις οξυγόνο.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
VACATION TOGETHER ?
Fanfiction«Γιατί το 'κανες αυτό;» «Έδιωξα τον πέφτουλα κερασάκι. Δεν κάνει τίποτα», γελάει και κάθεται αραχτός στην ξαπλώστρα, ρουφώντας ενοχλητικά το μοχίτο του. Άμα σε ταίσω στα ψάρια θα σου πω εγώ, ηλίθια σαύρα που σέρνεται. «Κάνεις λίγο πιο πέρα; Μου κρύβ...
