Olivia's POV :
Γελάω σαν ηλίθια προσπαθώντας να επεξεργαστώ τι μου λέει η μάνα μου.
Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται!
Κάθομαι στην καρέκλα όσο εκείνη ανακατεύει τα φασολάκια. Κατάλαβα, πάλι απέξω θα φάω, αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας.
«Θές να μου το πεις άλλη μια γιατί νομίζω κάηκαν τα εγκεφαλικά μου κύτταρα;», συλλαβίζω, και κάνω κρος φινγγερς για να μου πει ότι όλο αυτό πρόκειται για μια ηλίθια πλάκα.
Περιμένω να πετάξει ένα «πρωταπριλια» ΑΣΧΕΤΑ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΡΙΛΗΣ.
«Ολίβια, στο είπα δύο φορές. Θα πάμε διακοπές με την οικογένειά Ιωάννου», μου απαντάει ενοχλημένη εκείνη, αγνοώντας την κρίση που παθαίνει η κόρη της.
Να, αυτές τις μαλακίες δεν μπορώ να ακούω.
Ο Φίλιππος Ιωάννου είναι ΤΟ ψώνιο του σχολείου κατά ένα χρόνο μεγαλύτερος μου, με ξέρει από την ημέρα που έριξα καταλάθος την βυσσιναδα μου πάνω του και από τότε με μισεί.
Καιι τα αισθήματα είναι αμοιβαία.
Η μικρή μου αδερφή κατεβαίνει τις σκάλες και κάθεται στο τραπέζι.
«Μαμα πεινάω», γκρινιάζει εκείνη.
«Σταμάτα να μιλάς, σκατιάρικο. Έχουμε σοβαρή συζήτηση εδώ», την μαλώνω και ύστερα σπρώχνω την καρέκλα της για να πάει επάνω και να παίξει με τις κούκλες της, -ισως;-
Η Τζέσικα γκρινιάζει και η μαμά μου γυρίζει ενοχλημένη προς το μέρος μου.
«Δεν έχουμε να πούμε κάτι άλλο. Τα είπαμε όλα τρεις φορές. Θα πάμε διακοπές και θα έρθεις θες δεν θες!», σκουντάει τον ώμο μου. «Τώρα άσε την αδερφή σου ήσυχη».
Μπλα μπλα, προστάτεψε το μυξιάρικο σου.
«Δεν μπορώ να κάτσω εδώ; Είμαι δεκαεφτά χρονών, μπορώ να φροντίσω τον εαυτό μου», παραπονιέμαι σταυρώνοντας τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου, παριστάνοντας την θιγμένη, ελπίζοντας πως θα δεχτεί και δεν θα με σύρει σε όλη αυτήν την απελπιστικά ηλίθια ιδέα για διακοπές μαζί με το πράγμα που λέγεται Φίλιππος.
Χριστέ μου, μόνο που προφέρω το όνομα του αναγουλιάζω.
Γνέφει αρνητικά σέρνοντας το πιάτο με τα φασολάκια προς το μέρος μου.
ΣΗΧΑΘΗΚΑ, ποιος το τρώει αυτό τέλος πάντων;
«Δεν υπάρχει περίπτωση. Εδώ δεν μπορείς να φτιάξεις μακαρόνια χωρίς να τα κάψεις, θα μείνεις μόνη σου για ένα μήνα; Άσε που φοβάμαι μη διαρρήξουν το σπίτι και είσαι μέσα», κουνάει αρνητικά το κεφάλι της, αλλά εγώ δεν παραδίνω τα όπλα μου ακόμα.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
VACATION TOGETHER ?
Fanfiction«Γιατί το 'κανες αυτό;» «Έδιωξα τον πέφτουλα κερασάκι. Δεν κάνει τίποτα», γελάει και κάθεται αραχτός στην ξαπλώστρα, ρουφώντας ενοχλητικά το μοχίτο του. Άμα σε ταίσω στα ψάρια θα σου πω εγώ, ηλίθια σαύρα που σέρνεται. «Κάνεις λίγο πιο πέρα; Μου κρύβ...
