VACATION TOGETHER ?

✶ SEVENTEEN ✶

Το επόμενο πρωί:

Fillipo's POV :

Κλείνω την ηλίθια τηλεόραση και ρίχνω πίσω το κεφάλι μου.

Το πόσα νεύρα έχω δεν λέγεται.

Όχι με την Ολίβια, αλλά μαζί μου.

Δηλαδή, είμαι μαλακας, το ξέρω.

Ωραίος μαλακας, αλλά άλλο αυτό.

Δεν έπρεπε να της είχα μιλήσει τόσο άσχημα σε αυτό το ηλίθιο πάρτι, απλά νόμιζα πως περίμενε κάποιον άλλον και όχι εμένα…

Αν ήξερα ότι είμαι εγώ ρε φίλε δεν θα έλεγα τις μαλακίες που είπα.

Πολύ μυαλό θέλει;

Εντάξει και εκείνη με το δίκιο της θύμωσε, όμως με πείραξε αυτό που μου είπε χθες στην παραλία.

‘Πρέπει να κοιτάξεις μέσα σου και να δεις τι άνθρωπος θες να είσαι, γιατί τελευταία αυτό που είσαι θέλει φτιαξιμο’

Δεν μπορώ να την κατηγορήσω, όμως με πείραξε αρκετά. Ίσως, καταλαβαίνω το πώς ένιωσε εκείνη όταν είπα ότι είπα για τον πατέρα της.

Και η δική μου χοντράδα ήταν μεγαλύτερη από την δική της. Για την ακρίβεια, εκείνη ήταν ειλικρινής σε αυτό που είπε, ενώ εγώ το είπα επίτηδες για να την πληγώσω.

Δεν έχω ξεχάσει το χθεσινό φιλί μας. Δεν κατάλαβα καν ότι ήταν το πρώτο της φιλί. Δεν ξέρω αν το ήθελε ή αν της άρεσε, όμως σκέφτομαι πως από την στιγμή που δεν μου έριξε ένα χαστούκι και να δω τα άστρα ανάποδα, της άρεσε. Έστω και λίγο.

«Παιδί μου σου μιλάω, σε ποιόν πλανήτη βόσκεις;», ακούγεται η φωνή της μάνας μου.

Τι είμαι ρε και βοσκω, πρόβατο;

Σηκώνομαι όρθιος και την κοιτάζω, έτσι ώστε να πει ότι έχει να πει και να ξεκουμπιστει από το δωμάτιο.

«Ελα τι;», ρωτάω ενοχλημένος εφόσον δεν μιλάει.

Αυτό που οι γονείς μπαίνουν στο δωμάτιο και σε κοιτούν χωρίς να σου πουν τον λόγο που ήρθαν εξαρχής, πρέπει να σταματήσει ε, τα νεύρα τσαταλια μου γίνονται.

«Ετοιμάσου, η Λίντα με τα κορίτσια μας περιμένουν ήδη στην παραλία».

Γουατ δε ακτουαλι φακ;

Τι ώρα είναι ρε;
Πόσες ώρες βρίσκομαι εδώ;

Κοιτάζω το κινητό μου. Είναι πέντε το απόγευμα, και είμαι στο κρεβάτι από το πρωί.