VACATION TOGETHER ?

✶ SIX ✶

Olivia's POV :

«Γιατί πάντα πρέπει να χαλάς την ηρεμία μου;», φωνάζει έξαλλος ο Φίλιππος πηγαίνοντας πέρα δώθε και περνάει τα δάχτυλα του μέσα από τα μαύρα, πυκνά μαλλιά του.

Εγώ από την άλλη, κάθομαι στο καναπεδακι σαν μικρό παιδάκι που έκανε ζημιά.

Για την ακρίβεια... έκανα ζημιά.

Έσπασα το χειριστήριο του σκάφους.

ΣΟΡΡΥ ΕΙΧΑ ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΘΕΙ ΚΑΙ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΑΩ ΣΠΙΤΙ.

«Δεν σε αντέχω!», ακούγεται και πάλι η φωνή του.

Αναστενάζω. «Το έκανα καταλάθος. Συγγνώμη. Δεν ξέρω πόσες φορές θες να στο πω ακόμη. Λυπάμαι, εντάξει;»

Και το καλύτερο; Δεν έχω κινητό μαζί μου και του Φιλίππου δεν έχει μπαταρία = δεν μπορούμε να ειδοποιήσουμε κανέναν για την κατάσταση μας.

Όλο αυτό μου θυμίζει τους δύο ναυαγούς που δεν τους βρίσκει κανείς και απλά πεθαίνουν. Αυτό ήταν, κάπως έτσι θα καταλήξουμε και εμείς.

Πετάει με δύναμη το κινητό του στην άλλη άκρη του σκάφους. «Απλά σταμάτα να μιλάς!», καγχάζει.

Αν ο σκοπός του ήταν να με νευριάσει, περήφημα. Το κατάφερε!

«Είσαι το τελευταίο άτομο στον κόσμο που θα ήθελα να περάσω το απόγευμα μου σε αυτό το σκάφος, εντάξει;», φωνάζω πίσω.

Γυρίζει αργά προς το μέρος μου και κάνει πως σκέφτεται.

Plot twist: Δεν σκέφτεται.

«Αν έπρεπε να επιλέξω ανάμεσα σε εσένα και τον Χίτλερ για το με ποιον θα ήθελα να είμαι σε αυτό το γαμωσκάφος στη μέση του πουθενά, θα διάλεγα σίγουρα τον Χίτλερ».

Οκ αυτό ήταν σκληρό.

Τον κοιτάζω αμίλητη. Δεν περίμενα και κάτι άλλο να πω την αλήθεια...

Προχωράω με γοργά προς τα σκαλοπάτια και τα κατεβαίνω δύο δυο με τον Φίλιππο να με ακολουθεί.

«Πού στο καλό πας;»

Τον αγριοκοιτάζω. «Προτιμώ να πνιγώ παρά να μείνω μαζί σου για ένα δευτερόλεπτο ακόμη».

Ο Φίλιππος υψώνει τα χέρια του στον αέρα. «Ελεύθερα! Ίσως έτσι σκάσεις», μου δείχνει τον ωκεανό και βάζει αραχτός τα χέρια του μέσα στις τσέπες της κόκκινης βερμούδας του.

Τον αγνοώ και βγάζω το σορτσάκι μου και ύστερα την μπλούζα μου.

Εκείνος με κοιτάζει σοκαρισμένος και την στιγμή που είμαι έτοιμη να πηδήξω, τραβάει τον αγώνα μου προς το μέρος του.