Mine - Zafiro Morelli

Chapter 26

《CHAPTER 26》

-K I E R A-

"Connor" sambit ko.

"W-where are my kids?" tanong ko.

"We've been attacked by the time you left the country" diretsong sagot niya.

"---we had to fly to Italy for safety but after a few days Lord Ace sent me here in case you'd be back" he said.

"How are they? are they hurt?" alalang tanong ko.

"They're fine...Lord Ace took care of them, aren't you gonna ask me hows Lord Ace?" takang tanong niya.

"Why should I ask something about him, he's not my responsibility, he can take care of his self" sabi ko, though deep inside nag-aalala rin ako sa kapakanan ng ama nila, paano kung may masamang nangyari sa kaniya e mawawalan sila ng ama?

"He's gone mad when you left, he got back to his old self, drinking, stays up late in the night and women" he listed

Natulala ako sa huling binanggit niya, women? hindi ko maintindihan ngunit bakit nakaramdam ako ng kirot sa puso ko? hindi ko naman siya asawa para makaramdam ng inis at selos?.

"He's just the father of my kids and that's it, I wouldn't mind his business" sabi ko nang di pinapahalata na nasasaktan dahil sa nalaman ko.

"---C-can we go to Italy? I badly wanted to see them" I pleaded.

"Lord Ace badly wants to see you too" he smirked.

Sa bawat pagbanggit niya sa pangalan ni Lord Ace ay nanunumbalik sa aking isipan noong hinabol niya ang eroplano that's the last time I saw him and also the first time I seen him broken.

"Can we just go right now?" inis kong sabi kay Connor.

Nilabas ni Connor ang cellphone niya at may tinawagan doon, psh pwede bang mamaya ka nang tumawag? inis na bulong ko.

"A helicopter is coming to fetch us in less than an hour" he said.

Woah helicopter pa talaga? sana all.

* * *

Fastforward

Nag-land ang napakalaking helicopter sa malawak na damuhan sa harapan ng mansion, malakas ang hangin na nabuo nito dahilan upang sumayawsayaw ang mga damo at ang sanga ng mga puno.

Helicopter pa ba to? ang laki naman para sa isang helicopter.

"Let's go" sabi ni Connor.

Inalalayan ako ni Connor pasakay sa helicopter, pinaupo niya ako likod siya naman ay sinamahan ang pilot sa unahan.

We took off and I swear nakapikit lamang ako dahil pakiramdam ko mahuhulog ako, everytime na nilalakasan ko ang loob ko na sumilip sa bintana ay nalulula ako sa taas ng lipad ng helicopter.

Inirapan ko si Connor nang makita ko siyang nagpipigil ng tawa, sila nung pilot na nagsasalita pa ng italian psh paniguradong pinagtatawanan nila ako in their own language.

* * *

Makalipas ang ilang oras na paglipad ay nawala na lamang ang takot ko at lalas loob na tinanaw ang himpapawid, namataan ko ang isang malaking mansion na mas malaki pa kaysa mansion ni Lord Ace dun sa New York, tinanong ko si Connor.

"Are we there yet?"

"Yes, see that mansion, that's where we land" turo niya sa mansiong malaki.

Just how rich is Lord Ace? I asked myself.

"He's richer than Bill Gates, if that's what you ask" sabi ni Connor.

Mind reader ka ba Connor? My mind ask.

"Unfortunately I'm not a mind reader, I just can read your facial expression" he said.

Mukhang dapat na akong tumigil sa kakaisip.

Connor chuckled.

After a few minutes the enormous helicopter lands at the Helipad on top of the mansion, pagkababa ko ng helicopter ay tumama sa skin ko ang init ng hapon, I look around in this open space and saw that the sun is already setting in to the depth of the sea.

I checked the time and it was, 5: 48 pm, I sighed ang tagal pala kaming lumipad.

Sinamahan ako ni Connor pababa sa loob ng mansion para puntahan ang mga anak ko, nakailang hagdanan na kami bago makarating sa palagay ko'y second floor ng mansion, nang ipalibot ko ang tingin ko sa kabuuan ng mansion ay agad ko talagang napansin ang grandiosong design nito na pangpalasyo, ilang matataas at malalaking pintuan ang nadaraanan namin bago kami huminto sa isang malaking pintuan.

"They are inside" sabi ni Connor.

I nodded and slowly held unto the doorknob, pinihit ko pabukas ang seradura ng pintuan at nung tuluyan nang mabuksan ay bumungad sa akin ang mga anak kong malungkot na nanonood sa tv.

Mula sa tv ay lumipat ang tingin nila sa akin, gumuhit sa mukha ng mga bata ang gulat at tuwa, dali-dali silang tumayo at tumakbo papunta sa akin, I kneeled down and open my arms to receive an embrace and so they did, mahigpit nila akong niyakap.

"Mom, we missed you, where have you been?" tanong ni Maurheed.

"We felt so alone Mom" sabi naman ni Maximus.

"Why would you feel alone? your father is always there for you guys" sabi ko habang mahigoit pa ring nakayakap sa maliliit nilang katawan.

"He's not home these past few days, he doesn't care about us" reklamo nila.

Kumalas ako sa yakap at tinitigan ang mangiyak-ngiyak na mata ng mga bata.

"No he cares about you, he's just busy and I'm so sorry for leaving you guys without goodbye, I had to solve a problem somewhere and now that the problem is solved we could be together" sabi ko.

"A complete family?!" their faces lit in happiness.

"Y-yes a complete family" I forced a smile.

-C O N N O R-

"She's back my lord" I informed lord Ace thru call.

"Good. She's back on time for her punishments" His dangerous voice filled the silence.

Oh my! why would you punish her Lord Ace?

VOTE
COMMENT
FOLLOW