Chapter 13

1K 20 1
                                    

《CHAPTER 13》

~Flashback continues~

-K I E R A-

1 YEAR LATER

Pagkaraan ng ilang buwan ay ipinanganak ko na rin ang kambal ko ng normal sabagay eh kung mag-alaga ang ama nila wagas.

Nung nagbubuntis pa ako ay parati na lamang nakayakap sa akin si Ace lalo na pag-natulog kami, he even kiss my head whenever he thinks that I'm asleep but no I was awake when he kisses my head.

There was a time I heard him muttered words after he kisses me.

'I love you baby'

Ipinagsawalang bahala ko na lang ang mga katagang yun dahil sa isiping baka sa ipinagbubuntis ko lang niya sinabi yun.

Responsable rin namang lalaki si Lord Ace at hindi yun maipagkakaila lalo na't ako ang saksi dun, pinagsilbihan niya ako na para bang reyna at kahit kailan ay di man lang siya napagod o kaya'y umayaw and I guess this is his best asset, him being a responsible man and hopefully a responsible father.

Lolokohin ko lamang ang sarili ko kung sasabihin kong hindi ko siya nagustuhan pero sayang nga lang dahil masama siya, halang ang bituka pagdating sa mga kalaban at pagdating sa business niya.

Lihim akong napangiti nung makita kong inabot ng nurse ang sanggol kay Lord Ace.

"Oh sh*t I don't know how to hold a baby" he said but thankfully he managed.

Ipinatabi sa akin nung nurse ang pangalawa kong anak sa akin higaan and I must say they are all cuties.

"What do you wanna name them?" he looked at me and asked.

"I-I want to name them Maurheed and Maximus" I said while my eyes are looking at him holding baby Maurheed.

"Right, that's a good name" he said, ilang sandali ay lumapit siya sa kinahihigaan ko at muling nagsalita.

"Thank you for giving me these beautiful kids" he said and I have to admit that he sound sincere.

When he said those words I felt a pang in my chest, kung ipinangank ko ang anak namin ni Denver ganito rin ba siya magreact?

I suddenly felt down, I wish my baby lived.

From that day onwards I became cold even to my sons hindi ko magawang ngumiti it seems like I forgot how to smile.

Bakit ba kailangan pang mawala ng anak ko samantalang Lord Ace's kids lived? napakasama naman ng mundo sa akin.

~~~~~

Lord Ace insisted that I should stay with him until I fully recover and when I mean to stay with him, it includes sleeping with him on the same bed.

As usual he hugs me whenever he thinks that I slept already but no, hindi ako makatulog ng maayos na siya ang katabi ko.

It was in the middle of the night when I slowly got rid of his holds not wanting him to wake up.

Bumangon ako sa kama at dahan dahang naglakad palabas ng kwarto, dumiretso ako sa kwarto ng kambal nakaseparate kasi ang kwarto namin but theres a device na pinalagay ni Lord Ace sa kwarto ng kambal na kapag umiyak ay maririnig nung device at iaalarm si Nancy.

Lumambot ang puso ko nang makita ko ang mala-anghel kong kambal na payapang natutulog sa malaki nilang crib which for all I knew the crib itself cost a fortune, I knew Lord Ace will buy anything that will comfort his children and judging by the look of this crib, it's next to perfection, malamabot ang kutson at mukhang safe sa mga bata.

Hinaplos ko ang pisnge ng dalawa kong anghel habang bumubulong.

"I'm so sorry babies, I just couldn't  accept that you had a father like yours, natatakot akong baka di ko kayo maipagtanggol mula sa kaniya, he's powerful babies" bulong ko sa kanila.

Hindi ko na natiis at binuhat ko si Maurheed, I hugged my baby, alam kong pagdating ng umaga ay susumpungin na naman ako ng kamalditahan at itataboy ko lamang sila lalo na't palagi na lang silang buhat-buhat ng ama nila which reminds me of what he did to me and it makes me angrier, bakit ba kasi siya pa ang naging ama ng mga anak ko?

I heard a creek from outside causing me to be alert, ibinalik ko sa crib si Rheed, bago ako umalis sa kwarto nila ay hinagkan ko muna ang mukha nila at isa isang hinalikan sa noo, I bid my goodbyes and slowly closed the doors, bumalik na ako sa kwarto namin ni Lord Ace.

Kiera didn't knew that there was an eye watching her while she was inside the babies room, Nagising si Ace nang maramdaman niyang bumukas ang pintuan ng kwarto niya, he searched Kiera but she was gone.

"Oh sh*t don't tell me she wants to run away?" he muttered.

Ace had his heart softened at the sight of his children and their mother, clearly Kiera doesn't want to run away, she firmly knew that there was no way out, hindi madaling takasan ang isang Zafiro Morelli Baltimore.

Lord Ace looked down in a weak pace, he knew what Kiera said even though its a foreign language for him, Ace felt remorsed by taking advantage of her but if he didn't do it he wouldn't have those beautiful kids, ang nararamdaman ni Ace ay parang fifty-fifty lang, nakaramdam nga siya ng pagsisisi dahil nasaktan niya ang damdamin ng ina ng kaniyang anak at some point he didn't want to feel regrets dahil ang ending ay nabiyayaan siya ng mga anak.

Gulong-gulo na ang isipan ni Ace sa kung ano dapat ang kaniyang maramdaman, he closed his eyes and sighed bumalik siya sa kwarto para matulog but then he made a sound hindi na nag-aksaya ng segundo ang lalaki at agad na pumasok sa kwarto niya.

He pretends to be asleep and after a few minutes Kiera slept back beside him.

Follow and vote

Mine - Zafiro Morelli Où les histoires vivent. Découvrez maintenant