GÜZEL KIZ |texting|

3.6

Bölüm bugün bitmez diye bazılarınıza yarın gelir demiştim ama bitti. 🥰

***

Yattığım yerde gözlerim yavaş yavaş aralanırken yüzümü buruşturmadan edememiştim. Vücudumdaki hâlsizlik kendini belli ederken gözlerimi tam anlamıyla açtım. Görüş alanıma hemen yanı başımda duran Alperen girdiğinde kısa bir süre saf saf baktım yüzüme. Rahat bir nefes alıp verdi o an. "İyi misin?" diye sordu ardından. Sesi hâlâ en son duyduğum gibi telaşlıydı. Aynı şekilde bakışları da öyleydi. "Dilay, iyi misin?" Tekrardan sorduğu soru karşısında başımı evet dercesine sallamakla yetindim. Hâlâ sersem gibi hissediyordum kendimi.

"Tansiyonun düşmüş canım. Ondan bayılmışsın. Şimdi tekrardan ölçeceğim."

Hemşirenin sesiyle bakışlarımı bu sefer de onun olduğu tarafa çevirdim. Elindeki tansiyon aletiyle yanıma gelip koluma doğru uzandı. "Ben, bugün hiçbir şey yememiştim." dedim mırıldanarak. "Ondan olmuştur dimi?" Hemşire, tansiyon aletini koluma takarken başını onaylarcasına salladı. "Evet." dedi ardından. "Zaten bünyen de zayıf görünüyor. Açlığa dayanamamış olman çok normal." Konuşması karşısında rahat bir nefes alarak önüme döndüm.

"Bir dakika ya sen bugün hiçbir şey yemedin mi cidden?"

Bakışlarım Alperen'e dönerken evet dercesine salladım başımı. İlk olarak kaşları şaşkınlıkla havalansa da sonra birdenbire çatılmıştı. "Neden peki?" diye sordu ardından. "Bir şey yiyip içmen için bayılana kadar aç mı kalman gerekiyor?" Bana sorarcasına baktığında omuz silmekle yetindim sadece. Evet, biraz aptallık yapmış olabilirdim ama canım istemediği hâlde de zorla bir şeyler yiyemezdim çünkü öyle olunca midem bulanıyordu hemen.

"Tansiyonun normal."

Hemşirenin cümlesiyle ona döndüm. Tansiyon aletini kolumdan çıkarıp masasının oraya gitti. O sırada da kapı sert bir şekilde açıldı. Korkuyla o tarafa dönerken Buse ve diğerleri girdi içeri. Hepsi bana telaşlarını belli edecek derecede bakarken ufak bir tebessüm ettim. "İyiyim." dedim ardından. "Bakmayın öyle."

Buse, olduğu yerde dikilmeyip bırakıp yanıma geldi ve birazcık bana doğru eğildi. Gözleri dolu doluydu. "Gerçekten iyisin dimi? Hiçbir şeyin yok." Gözlerime emin olmak istercesine bakmaya başlayınca tekrardan iyi olduğumu söyledim. İnanmış olacaktı rahat bir şekilde nefes alıp geri çekildi.

"Tamam, o zaman. Ben gidip anne ve babamı arayacağım. Sonra tekrardan gelirim."

Bir şey dememi beklemeden aceleyle çıktı odadan. Bu sefer de Beyza ve Begüm geldi yanı başıma. "Alperen arayınca çok korktuk." dedi Beyza. Sesinle bile anlaşıyordu korktuğu.

"Bugün bir şey yediğini görmedim. Ondan mı oldu ki acaba?" Begüm'ün sorduğu soruyu başımı sallayarak onaylayınca Alperen hemen araya girdi.

"Keşke bir şeyler yemesi için uyarsaydınız."

"Ya böyle olacağını bilemezdik ki. Hem canı istemiyordur diye demedik bir şey."

Aniden çalan ders zili araya girerken hemşire yanımıza geldi. "Gençler hadi siz dersinize gidin. Arkadaşınız da ailesi gelene kadar dinlensin burada." Beyza ve Begüm olumsuzca mırıldandığında konuştum.

"Evet, hadi gidin siz. Zaten annem ile babam da gelir birazdan."

"Tamam ama eve gidince bize yaz olur mu?"

Tamam dercesine salladım başımı. "Geçmiş olsun, dikkat et kendine." diyen Yavuz'a çevirdim bakışlarımı. Tebessüm ettiğimde aynı şekilde karşılık verip odadan ayrıldı. Tarık da geçmiş olsun dileklerini iletip onun arkasından çıktı. "Biz de gidelim o zaman." Kızlar da çıkıp gittiğinde bakışlarımı Alperen'e çevirdim.