MY MAN IS A CRIMINAL

CHAPTER 38

Than Valdis Pascua

"How's life?" I ask my twin. He showed me a forced smile. "I'm good, brother."

"Why are you lying to me? I am your twin." I said gently.

He sighed. "Everything feels so wrong. I feel empty. I feel lonely. I feel like I am not enough. I don't know, man. It feels like, I'm losing my battle to live."

Pinigilan kong mapaluha dahil ayokong makitaan niya ako ng kahinaan. Isa ako sa mga kinukuhaan niya ng lakas. "Xeayah is good with this because she is a psychology student. Did you already talk to her about this? You are not just her boyfriend. You are also her client in the first place."

Napayuko siya ang napahawak sa buhok niya. "I know. I-I just don't wanna bother her. Marami na siyang ginagawa at problema. Ayoko naman ng dagragan."

"Come on, man. She is soon to be a psychologist. She knows how to handle her problems. And I can assure you that you are one of her priorities, not just because you are her boyfriend, but because you are her client."

Dahan-dahan siyang tumungo sa akin. "Y-you think... she makes me her boyfriend because she pities me?"

Umiling naman ako agad. "Ganyan ba ang tingin mo sa girlfriend mo, Teivel? Hindi ko nakikita na naaawa lang siya sa 'yo kaya ka niya ginawang boyfriend. I can sense and see in her eyes kung gaano ka niya kamahal. Walang tangang tao na ilalagay sa kapahamakan ang sarili para lang sa naaawa siya sa 'yo."

"Naisip ko lang naman 'yan. I trust her and I love her. I don't know, man. Nanghihina ako. Pakiramdam ko wala na akong maramdaman." He sighed.

Ever since we were kids ganito na kami. We comfort each other and we stay together. Hindi na bago sa akin ang mga sinasabi ni Teivel ngayon. At kapag ganito ang mga sinasabi niya ay kinakabahan ako.

He does things impulsively. He acts as if he is out of time.

"I don't think Xeayah can help me with this." Napataas ang kilay ko.

"What do you mean, man?"

"Grabe na ang tinulong ni Xeayah sa akin. She changed me to become the better me... but it seems like there's something wrong.."

"What do you mean wrong?"

"I-I don't know. Pakiramdam ko nagawa na ni Xea ang parte niya sa akin... nagawa niya na akong tulungan. Pero parang may kulang pa rin."

Bumuntong hininga ako. "If you think Xeayah did her part, I think it's your turn."

Kunot-noo siyang tumingin sa akin. "W-what do you mean?"

"Help yourself, man. Xeayah did her part. Now, do your part and save yourself. Ikaw na ang alam kong makakatulong sa sarili mo."

"B-but h-how?"

"I don't know, TH. Kung sa tingin mong may mali sa 'yo o may kulang, hanapin mo. Sarili mo na ang makakatulong sa 'yo."

After having a conversation with my twin ay agad akong sinalubong ng tatay ni Xeayah. Siya ang dahilan kung bakit ko nakakausap si Teivel ngayon sa kulungan.

"Kumusta ang paguusap niyo?" bungad na tanong sa akin.

"Maayos naman po."

Tumango naman siya at ngumiti. "Aalis ka na ba? Mamayang hapon pa ang pasok ni Xeayah dito. Baka hindi mo na maabutan."

"I-Uhm, c-can I talk to you for a second?"

Agad naman siyang tumango. "Oh, sige. Saan tayo maguusap?"

"Sa kotse na lang po siguro." Tumango naman siya. Sinabihan niya akong mag-antay sa loob ng kotse niya at sumunod naman agad ako.

Ilang minute lang ang itinagal at agad din siyang nakarating. Pumasok siya sa loob at agad akong tinanong kung anong pagu-usapan naming dalawa. "It's about your wife..."