𝗔𝗯𝗶𝗹𝗲𝗿𝗶𝗺 𝗺𝗶?

Yirmi

Medya: Kayra Barutçu

🍒

Ağzımda ki sakızı damağıma bastırarak salıncağın yanında inmemi bekleyen ve bana tip tip bakan küçük velete yandan bir bakış attım.

Çocuk, sanki elinden çikolatasını almışım gibi yırtıcı bir kertenkele misali gözlerini dikmiş suratıma bakıyordu.

Bir iki saniye durarak bende tip tip suratına baktım. Kafamı hayırdır dermiş gibi salladım "Ne bakıyorsun, oğlum?" Kaşlarını çatarak dik dik bakmaya devam etti.

Sanırım Buğra'nın içinde biriken öfke birazdan bu çocuğun içinde açığa çıkacaktı.

Tırsmaya başladım ufaktan.

"İn artık! Bir saattir senin inmeni bekliyorum burda, çocuk musun sen? Doğru düzgün sallanmıyorsun bile, oturuyorsun sadece!" Dedi sinirli sinirli.

Bak lan nasıl çemkiriyor.

Omuzlarımı silktim "Park sizin tapulu malınız mı? Salıncağın üzerinde sadece çocuklar mı binebilir yazıyor? Yioo."

Başım çok aşırı ağırdığından sallanmaya başladığımda sanki mikser makinesinin içine atılmışım gibi uçuyordu beynim.

Ama inat değil mi lan, sallanacağım şimdi!

Arkamda hayattan bağlantısı kesmiş anırarak gülen Efe'ye döndüm beni sallamasını söylemek için.

Baygınca ona baktım. Elime yerden bir taş olarak ona fırlattım "Gülmesene lan." Bu sefer daha çok gülmeye başladığında bıkkınca nefes verdim.

Birazdan Adana için yola çıkacaktık. Dedemlerin ve amcamların gelmesini bekliyorduk. Artık nasıl bir hazırlıksa bir gelememişlerdi. Bizde boş boş evde beklemeyelim diye evin alt sokağında elit bebeler için yapılan parka gelmiştik.

"Kalkmazsan abimi çağırırım!" Çocuk tekrar cırladığında ona döndüm. Kollarını önünde birleştirmiş dik dik bakıyordu.

Kaşlarımı çattım "Baban gelse kalkmam. Ayrıca yan salıncak boş, ona bin işte."

Farkındaydım gıcıklığına binmiyordu oraya. Bin tane çocuk gelip sallandı bu velet bir saattir beni bekliyor. Omuzlarını silkti "Hayır, ben ona bineceğim. O daha iyi sallanıyor." Dedi mızmızca.

Allahım! Çocuğun bile delisi beni buluyor lan.

"Y-ya abla çocuk haklı. Bence de in sen artık salıncaktan." Efe yanıma geldiğinde, ona ihanete uğramış mazlum bakışlarımı attım "Senin benim yanımda olman gerekiyordu, vatan haini. Kardeş dedik kalleş çıktı."

Gülerek eğilip yanağımı öptü "Başın ağrıyor diye söyledim, ablaların en güzeli. Yoksa bilirsin tek tercihim sensin." Diyerek göz kırptı.

Artist velet, bir de göz kırpıyor.

Sırıtarak sağlam elimle yanağını sıktım "Oy oy oy sen büyüdün de göz kırpmayı mı öğrendin? Kim öğretti lan sana bunları doğru söyle." Dedim alayla.

Suratında ki gülüş solmuş bezgin bir ifade yerleşmişti. "15 yaşındayım ben, farkındasın değil mi?"

"Bende 17, hatırlattığın iyi oldu." Gözlerini devirdiğinde ben gülmeye devam ettim.