1.Sezon 5.Bölüm /2.Kısım
-
-3 GÜN SONRA-
-ASİYE-
Resmen artık bitsin bu çile diye bağıracaktım. Bütün dersleri seviyordum ama gel gelelim şu üç gündür hiç bir derse kafamı veremiyordum, aklım hastanedeydi, aklım Dorukta idi, yani Berkte. Kafamı sıraya dayamış hocanın dersi bitirmesini beklerken sonun da ders bitmiş ve hoca dışarı çıkmıştı.
''Asiye iyi misin kuzum sen?'' diye sordu Aybike hızla
''İyiyim, aklım hala hastanede'' dedim omuzlarımı silkerken
''Kızım kurtuldu işte çocuk, daha neyi düşünüyorsun?''
''Senin sayende'' dedim gülümseyerek
''Yani belki vücuduna insan kanı girince, hayvanlığına da biraz ara verir he ne dersin?'' dedi Aybike gülerek bunun üzerine bende gülmüştüm
''Ömer ve Oğulcan inşallah halletmiştir şu pilav arabası işini ya'' dedim konuyu değiştirmek için
''Halletmişlerdir ya, bir cam değişecekti alt tarafı''
''Ne camı?''
Ama soru bizden gelmemişti, soru Asya'dan gelmişti. Üç gündür Doruk, Harika, Melisa, Süsen gibi o da okula gelmiyordu, sonun da ise dönmüştü. Gülümseyerek yanımıza gelip çantasını sıraya attı.
''Amcam akşamları pilav satıyor da, arabanın camı değişecekti, Emel yani kardeşim oyun oynarken yanlışlıkla kırdı, bugün Ömer ile Oğulcan değiştirmeye götürdüler işte'' dedim sakince ama bakışlarımız hiç sakin değildi.
Üç gündür o hastanede bir şeyler dönüyordu, üç gündür Asya'dan nefret eden grup Asya'yı yanında tutuyordu ve ben bunu deli gibi merak ediyordum.
''Aslında benim bir tanıdığım var oraya getirsinler baya iyi indirim yaparlar'' dedi sıranın üzerine otururken
''Sağ ol'' dedi Aybike ters bir şekilde
''Siz iyi misiniz? Yani tamam bundan üç gün öncesine kadar da can ciğer sarması değildik ama iyiydik sanki? Ne bu soğukluk?''
''Berk'e kanını veren benim!'' dedi Aybike kendini tutamayıp Asya'ya dönerken, ne olur susturun şunu '' Doruğa destek olan Asiye, ama hastaneden kovulanda biziz ama ne hikmetse senden nefret edenler seni yanında tutuyor? Sen söyle Asya ne oluyor?''
''Fazla merak iyi değildir yalnız!'' dedi Asya sertçe, ilk kez bize karşı sertti '' Berk bugün hastaneden çıkacak, istiyorsan okul çıkışı benle beraber gelirsin geçmiş olsuna gideriz'' dedi bakışlarını Aybike'den çekmezken '' Asiye sende son iki derse girmesen olur mu?''
''Neden?''
''Doruk şu çalışacağınız mekana gitti bile, seni bekliyor orada, hastanenin yakını diye. Ne kadar erken gidersen o kadar çok çalışırsın'' dedi gülümseyerek, tamam siniri bana değilmiş.
''Devamsızlık?''
''Hallederim ben hadi sen git'' dedi sırasından atlarken '' Ayrıca Ömer'e söyle benim tanıdığıma götürsün gerçekten pişman olmayacak''
''Tamam haber veririm'' dedim gülümseyerek, bunun üzerine Asya sınıftan çıktı, bende çantamı hazırlamaya başladım.
''Ee ceza bugün başlıyorsa, Oğulcan yok Harika takılmasın sizin peşinize?'' dedi Aybike sessizce
''Kendi bilir'' dedim çantamı sırtıma takarken '' Hadi gidiyorum ben''
Sınıftan çıkıp koridorda yürümeye başlarken mantığım ve kalbim arasında bir sıkışıklık hissediyordum. Mantığım bas bas bağırarak ' sizi istemediler yanlarında, Asya'yı istediler' diye bağırırken, kalbim Doruğun bana verdiği değeri hatırlatıyordu, evet bir şeyler dönüyordu ama konunun bizi uzaklaştırmak olduğunu düşünmüyordum. Tam okul kapısından çıkacakken biri arkamdan ' Asiye dur' diyerek bağırıyordu, kim olduğuna bakmama gerek yoktu sesini ezberlemiştim artık.
''Ya kızım hadi ben üç gündür Berk yüzünden uykusuzum beynim iflas, sen neden hatırlatmıyorsun?'' dedi Asya nefes nefese
''Neyi?''
''Konuma nasıl gideceksin Asiye? Otobüs buradan en az bir saat çeker'' durup derin bir nefes aldı ardından cebinden iki yüz lira çıkardı.
''Saçmalama Asya alamam ben bunu''
''Bir dur be'' dedi gülerek '' Ben sana bunu borç olarak veriyorum, taksiyle git, avansını ya da maaşını alınca ne zaman müsait olursan işte gelir ödersin''
''Ama ben..''
''Asiye, bana gurur yapmana gerek yok, çünkü ben buradakilere benzemem. Yavaş yavaş tanıyacaksın beni'' dedi gülümseyerek
''Peki Asya...neden o gün bir kaos çıktı hastanede?'' aferin Asiye susamadın dimi Asiye, sana ne acaba ASİYE!
''Merak ettiğini biliyorum'' dedi gülümseyerek '' Ama.. bu benim tek başım alabileceğim bir karar değil, Doruğa sor anlatmak isterse anlatır''
''Sen tek başına karar alamıyorsun ama Doruk alabiliyor öyle mi?''
''Yok eğer ben sana anlatırsam hepsi üzerime çullanır, ama Doruk anlatırsa kimse bir şey diyemez. Biri sevgilisi, biri kankası, biri kardeşi, diğeri arkadaşı yani''
''Tamam teşekkür ederim'' dedim uzattığı parayı alırken '' Geri ödeyeceğim''
''İstediğin zaman, istediğin yerde''
Asya sınıfa doğru yürürken bende okuldan çıkarak taksi durağına doğru yürümeye başladım, yürürken ise aklıma üç gün öncesi olanlar geliverdi..
-3 GÜN ÖNCESİ-
''Berk...'' dedi Funda hanım nefes nefese
''Ne oldu Berk'e, Funda abla?!'' dedi Doruk panikle ayağa kalkarken
''Sanırım... kaza geçirmemiş''
''Ne?!'' işte bu tepkiyi Doruk ile aynan da vermiştik
''Sana demiştim ya okula gitmek için evden çıkmıştı diye, kaza yaptığı yerin güvenlik kameraları incelendi.. Bir araba onu sıkıştırıyor Doruk-plaka yansımıyor ama maalesef-, bir araba kaza yapmasına neden oluyor'' dedi Funda Hanım gözyaşları içinde, Doruk anlamsız gözlerle olayları kavramaya çalışırken duyduğumuz ayak sesi yüzünden hepimizin bakışı bize yürüyen kişiye çevrilmişti;
''Evet kaza değildi''
''Senin burada ne işin var?'' dedi Doruk karşımız da duran Asya'ya karşı
''İnternetim de sabahtan beri sorun var, mesajlar gelmiyordu. Az önce, internetim çekti ve gelen ses kaydına bakın'' dedi öfkeyle elinde ki telefona basarken
''Asya! Asya benim Berk! Kızım fena sıçtık, Doruğa falan söyle, bu Arda geri zekalısı hapisten çıkmış, kızım birileri peşimde, onlar mı bilmiyorum am--'' cümlenin devamını kaza sesi durdurmuştu, ben olayları hala kavrayamazken Doruk öfkeyle duvara yumruk atmaya başlamıştı...
''Sanırım acil meclisi toplamamız gerek'' dedi Asya bakışlarını Doruğa çevirirken
''Asiye'' dedi Doruk bir anda bana dönerken '' Her şey için teşekkürler ama sen Aybike'nin işi bittiyse onu al git, daha fazla burada durmanıza gerek yok''
