ben bu bölüm başlığını hiç sevmedim..
bu bölümüde sürpriz olarak önceki bölümün hemen arkasından yayımlıyorum, umarım flop kalmaz :')
------------•●•-----------
"Her şey hazır mı çocuklar?" Hoseok hyungun otoriter çıkan ses tonu gözlerimi devirmeme sebep olurken homurdandım. "Hyung madem bu kadar korkacaktın bu şeyi neden bu kadar aceleye getirdiniz o zaman?"
Sözlerimin hemen arkasından kafama yediğim şaplakla ağzımdan küçük çaplı bir inilti çıkmıştı. "Napıyorsun be?" Sinirle Jungkook'a döndüğümde elindeki takım elbiseyi bana uzatmıştı. "Adamlar kaç yıldır bunu bekliyor bırakta biraz aceleye gelsin."
"Bebeğim kravat bağlamayı hala beceremiyorum." Dudaklarını büzerek yanımıza gelen Namjoon'la yüzümü ekşiltmiştim. "Iy, bu numara eskimedi mi hala ya?" Jungkook'un elinden aldığım takım elbiseyle yanlarından uzaklaşmış ve hızla odama ilerlemiştim.
"Oh geldin mi? Hayatım şunu bağlamamda yardımcı olur musun?" Jimin elindeki kravatı bana uzatırken az önce Namjoon'a söylediğim sözü içimden kendi kendime geri almıştım. "Tabiki sevgilim."
Jimin'in elinden kravatı alıp bağladıktan sonra kendi kıyafetimi giymiştim. Jimin'de o sırada aynanın önünde kendisine bakıp sürekli ne kadar yakışıklı olduğundan bahsedip duruyordu. Başka birisi olsa muhtemelen şu anda gece lambasını kafasıyla buluşturmuştum ama o Jimin'di. Sözleriyle beni yerle bir etse dahi sesimi çıkartmazdım. Ah doğru ya, zaten çıkartmamıştım.
Üzerimi düzeltip Jimin'in yanına gitmiş ve arkasından belini sararken aynadaki görüntümüze bakmıştım. Ben bedenlerimize bakıp gülümserken Jimin'in sözleriyle kendime bir süre sövdüm. "Taehyung, geçenlerde sana bir kargo gelmişti. Bana gösterecektin ama acıktığını söyleyerek geçiştirdin. Neydi o?"
Alnıma yapıştırdığım avuç içimle oda da yankılanan sesle dışarıdan bir ses duymuştum. "Arkadaşlar işimiz var şu an şart mı bunu yapmanız gerçekten?" Yoongi'nin sözleriyle gözlerimi devirdim. "Gerizekalı bu adam." Dolaba yönelerek çıkarttığım kargoyu yatağın üzerine koydum.
"Aslında bunu daha doğru bir zamanda verecektim ama bu benim tamamen aklımdan çıkmış. Hatırlatmasan muhtemelen dolabın en ücra köşesinde çürüyor olurdu." Kıkırdarken kargoyu Jimin'e doğru uzatmıştım. "Sen açmak ister misin?"
Uzattığım kutunun içine uzanıp, çıkardığı yastıkla yüzünde oluşan kocaman gülümseme benimde gülümsememi sağlamıştı.
"Taehyung bu Chimmy!" Küçük bir çocuk gibi yastıkla oynuyor ve arada bir bana bakıp kocaman gülümsemesini bahşediyordu. "Tanrım ağlayacağım şimdi neden daha önce vermedi bunu bana!" Aklıma gelen komik cevapla kıkırdadım. "Neden verseydim geceleri bana değil ona sarılarak uyu diye mi?"
Gülmekten kısılan gözleriyle bana bakmış ve kalkarak yanıma gelmişti. Dizime oturduğunda kalbimin hızla atmaya başladığını hissetmiştim. Artık alışmam gerekiyordu bu hareketlere biliyordum ama sizinde karşınızda Jimin olsa ve bunları yapsa kalbiniz patlayacak gibi olabilirdi. Hatta belki bir kalbiniz bile olmayabilirdi.
