Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*DÖNÜŞ*
YAZARDAN
Bazen bir şey yapamaz, çözüm yolu üretemez hissedersiniz. Bu duygunun adı çaresizliktir. Yapmak isteyipte yapamamak. Öylesine durmak. Bunun üstesinden gelemeyeceğinizi düşünürsünüz. Eğer bir şey yaparsak kaybedeceğinizi düşünürsünüz. İşte tam bu anda zaten kaybedersiniz...
Korkmanın diğer adı kaybetmektir. Ama bunun üstesindende gelebilirsiniz. Yani çaresizliğim içinde bir sürü savaş vardır. Ve çaresizlik yaşayıp da üstesinden gelende güçlüdür. Karanlık olduğunu düşünen yanılır.
Çünkü o çaresizliği atlatmak üzeredir...
Karanlık olduğunu düşünen kişiler aslında kar kadar bembeyazdır.
Çaresizlik...
Hissettikleri tam olarak buydu. Umay gideli 3 ay olmuştu ne bir ses ne de bir haber vardı. Abileri günden güne iyice çökerken annesi ve babası her gece dualar ediyordu. Barın tam anlamıyla içine kapanmıştı. Ablasına o kadar bağlanmıştı ki ona bir şey olma düşüncesi canını sıkıyordu.
Üç ay dile kolay üç ay abilerin gözü hep yoldaydı. Her gün uslanmadan albayın yanına gidip haber var mı diye soruyorlardı. Ancak aldıkları tek bir cümleyle dahada çöküyorlardı. Hiç biri kötü düşünmek istemiyordu ama yinede kötü ihtimalleri akıllarından çıkaramıyordu.
Kaan geldiği gibi babasından izini alarak kız kardeşini yalnız bırakmak istemediği için o da peşlerinden yola düşmüştü.
Her gün televizyona çıkan şehit haberleriyle dahada dibe çöküyorlardı. Tek istekleriyse umaydan gelebilecek iyi bir haberdi.
-"Üç ay oldu kim bilir ne haldedir şimdi" diyerek konuştu savaş. Büyük abi lodos sıkıntılı bir nefes vererek konuştu.
-"Kız kardeşimiz çok güçlü ona bir şey olmaz" diyerek kardeşlerini rahatlatmaya çalıştı. Ama kardeşleri gibi o da kız kardeşini merak ediyordu.
-"Ona bir şey olursa kendimi asla affetmeyeceğim" diyerek konuştu poyraz. Gözleri yine her zamanki gibi dolmuştu. Kız kardeşleri gittikten sonra hepsi daha duygusal olmuştu.
Lodosun telefonu çalınca kimin aradığına bakmadan direk açtı. Zaten barından başkası aramıyordu.
-"A-abi a-ablam geldi mi?!" Diyerek titrek bir sesle sordu. Kardeşinin böyle olması hepsinin canını sıkıyordu ama onlarında yapacak bir şeyi yoktu.
