Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
UMAY'dan
Gözlerimi huzurla açtığımda dudaklarımla minik bir tebessüm belirdi. Ellerim abimin belini biraz daha sararken onsuz geçen gecelerimi düşündüm. Sahi hepsi geçmişti değil mi ? Abim artık benimleydi.
-"Güzelim uyandın mı sen ?" Diyen abimle derin bir nefes aldım. Sesi bile huzurdu benim için.
-"Uyandın abim ama biraz daha böyle kalabiliriz sensiz geçirdiğim her günün acısını çıkarmak istiyorum" dememle ellerini daha sıkı sardı belime ve başımın üstüne küçük bir öpücük bıraktı.
-"Anlatsana Umay ben yokken neler yaptın ? Arkadaşların oldu mu ? Nasıl geçirdin günlerini merak ediyorum" demesiyle içime Derince bir nefes çektim.
-"Sen gittikten sonra O kadar çok ağlamıştım ki, artık hissizleşmeyi öğrenmiştim. Saatlerce duvarı izlerdim, yağan yağmuru izliyordum bazen de. Belki bu yorgunluktur, çünkü ben artık ağlayacak gücü bulamıyordum. Şunu öğrenmiştim o zamanlarda güçlü insanlar ağlarmış" diyerek soluklandım ve konuşmaya devam ettim
"Çünkü ağlamak ben vazgeçmedim demekmiş, bak ağlıyorum ama kalkacağım demekmiş. Yıktınız ama toparlanacağım demekmiş. Oysa ben pes etmiştim. Hem de bu öyle bir pes edişti ki kendi hayatımdan çıkıp gitmeye hazırlanıyordum. O günlerden nasıl kalktım bilmiyorum. Nasıl yaşamaya karar verdim bilmiyorum. Ama o kadar çok bağırmıştım ki beni duysunlar diye, biri de yardım eli uzatsın diye ama olmadı. Hatta ben sesim kısılana kadar bağırdım ama biri de çıkıp senin neyin var demedi ben o zaman anladım nasıl yalnız olduğumu." Diyerek konuşmamı tamamladım.
-"Keşke diyorum bazen ikimizde o ailede büyümeseydik belki sen küçüktün bir şey yapamazdın ama ben belkide ikimizide o hayattan kurtarabilirdim. Belkide her şey benim suçumdur" diyen abime bakarak başımı olumsuz anlamda salladım.
-"Hiç bir şey senin suçun değil abi o ailede yaşayıp büyümemiz ikimizin kaderiydi sadece. Ama soracak olursan ben çok korkuyorum kimse görmüyor ama çok korkuyorum. O günlere döneceğim diye öyle bir korkuyorum ki bu korku bazen bana nefes aldırmayı unutturuyor." Diyerek gözümden akan yaşı elimin tersiyle sildim.
-"Artık korkma güzelim bak arkanda seni sevip kollayan bir ailen var. Ben varım. Biz varız güzelim" diyerek konuştu.
-"Biliyorum abi ama sana söz veriyorum bize bunları yaşatanlar hepsinin bedelini tek tek ödeyecekler" diyerek konuştum.
-"Biliyorum güzelim" diyerek onayladı beni.
Kapımın tıklatılmasının ardından odaya babam girerken yatakta yatan abimle gözleri beni bulurken küçük bir tebessüm etti ve iki adımda yanımıza geldi.
-"Kahvaltı hazır o yüzden geldim kızım." Demesiyle gülümsedim ve yavaşça abimin kolları arasından çıktım.
-"Tamam baba sen in istersen bizde abimle geliriz" dememle babam tekrar konuştu
