Reki x Reader - Sonsuzluk

~ Ne Olacağını Bilemezsin ~

Yine yazar-chan'dan vasat bir bölüm 😷 Ben cidden hikaye yazmayı beceremiyorum sanırım. Daha ben sizi ciğerleriniz sökülene kadar ağlatacak bölümler yazacaktım 🤧

"Nerenle dinliyorsun beni Miya?"

Miya kesinlikle Reki'yi kışkırtıyordu. Ama Reki sakindi. Bu durumda nasıl telaşa kapılmıyordu, kaybetmek onun için önemli değil miydi?

"Yarış hala bitmedi Miya."

(...)

Cidden... Reki'nin kazanacağını kim tahmin edebilirdi ki? Sakinliğini korumasından anlaman gerekirdi. Bir planı vardı elbet. Eğik bir düzleme geldiğinde hızını artırarak yokuşa çıktı ve dönerek Miya'nın önüne geçti.

Burada yarışan herkes sürprizlerle doluydu. Kimin ne yapacağı hiç belli olmuyordu asla kestiremezdin. Bu kaykay kaymaya duyduğun özlemi daha çok arttırıyordu.

Miya ve Reki'nin yanına, bitiş çizgisine gittik.

"Görünüşe göre ben kazandım."

"Görüyoruz."

"İddiayı da ben kazanmış oldum."

"Biliyorum! Söyle, ne istiyorsun?"

"Bilemiyorum, açıkçası şuan istediğim pek bir şey yok. Bu iddia cebte kalsın işime gelince kullanırım."

"Gıcıksın Reki."

"Bunu sen mi söylüyorsun?"

Miya somurtuyordu. "İyi yarıştın Miya, ikiniz de iyi yarıştınız." dedin.

Miya somurtmaya devam edince tekrar konuştun, "Hadi ama Miya, alt tarafı yarış. Bir dahakine kazanırsın."

"Evet, bir dahakine seni yeneceğim Reki."

"Ne olacağını asla bilemezsin Miya."

- Tamam, tamam. Hadi atışmayı bırakın da yemek yemeye gidelim, dedi Shadow.

- Joe bize ısmarlar, değil mi Joe, dedi Cherry ağzındaki maskesinden pek görünmese de sırıtarak.

- Evet, evet, aynen, dedi somurtarak.

"Ama ben diğer yarışları da izlemek istiyorum." dedin.

"İstiyorsan onlar gitsin biz kalabiliriz Y/N." dedi Reki sana.

"Hayır, gerek yok. Sen de git. İkiniz de çok enerji harcadınız. Yemek yemeniz gerek."

"Burada yalnız kalman pek iyi olmaz Y/N. Birkaç yarış izledikten sonra beraber bir şeyler ayrıştırmaya gidebiliriz."

"Sağol Reki, gerek yok. Bir kaç maçı kaçırsam ölmem. Hem yarın gene geleceğiz değil mi?"

"Tabi, sen öyle diyorsan."

"Hadi şimdi gidip yemek yiyin."

"Sen gelmiyor musun?"

"Eve gitsem iyi olur."

"En azından bir şeyler atıştır."

"Eve gidince yerim."

"Çok ısrarcısın. Tamam, zorlamayacağım. Yarın pazartesi, okula gidiyorsun değil mi?"

"Tabi ki gidiyorum, Reki."

"Hangi okuldasın?"

"Bizim evin üstündeki sokak, dükkanın karşısı."

"Ehh, aynı okula gitsek güzel olurdu. Neyse, sorun değil. Seni yarın okul çıkışı alırız tamam mı? Beraber gideriz parka."

"Zahmet etmenize gerek yok, ben gelirim."