Betaအတုရဲ့ကိုယ်ထဲကူးပြောင်းပြီးနောက်အကိုက်ခံလိုက်ရခြင်း

Chapter 19

Zawgyi

ကိုယ့္ကိုမေက်နပ္တာရွိေသးလား?

ုထမင္းစားခန္းထဲက ေလထုက ထူးထူးဆန္းဆန္း ၿငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္ေနတယ္။

အန္တီခ်န္က စြပ္ျပဳတ္ပန္းကန္နဲ႔ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲက ထြက္လာၿပီး တံခါးဝမွာလည္း ရပ္မေန ေနာက္လည္းျပန္မဆုတ္သြားပဲ ခပ္တည္တည္ပဲ ေရွ႕ဆက္ေလ်ွာက္လာခဲ့တယ္။

နွစ္လုတ္ေလာက္ စားၿပီးေတာ့ ကုေဝက မ်က္ေမွာင္ၾကဳပ္လိုက္ၿပီး ပန္းကန္လံုးကိုေအာက္ခ်ကာ ေျပာလိုက္တယ္ : "ရွင္းလိုက္ေတာ့"

ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ကုေဝက မတ္တပ္ထရပ္ၿပီး ဒုတိယထပ္ကို တက္သြားေတာ့တယ္။

အန္တီခ်န္က မၿပီးေသးတဲ့ ထမင္းဟင္းေတြကို အျမန္သိမ္းဆည္းလိုက္တယ္။ စြပ္ျပဳတ္ကိုေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ျပန္ယူသြားလိုက္တယ္။

အျပင္လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ခ်မ္းသာတဲ့ လူေတြရဲ႕ အေတြးေတြကိုေတာ့ သူမလိုက္မမွီနိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္သူမက ဘာမွဝင္မေျပာရဲသလို ဘာမွလည္း မေမးရဲဘူး။

တစ္ဖက္မွာေတာ့ ယြီေဖးက သူ႔အခန္းကို ျပန္လာလိုက္တယ္။ ထူးထူးဆန္းဆန္း စိတ္ဓာတ္က်သလို ခံစားေနရၿပီး ထိုခံစားခ်က္ႀကီးက အခ်ိန္ၾကာတဲ့ထိ ေလ်ာ့မသြားေသးဘူး။

ကုေဝက သူ႔ရဲ႕ကုမၸဏီက တစ္ျခားအလုပ္ေတြလိုမ်ိဳး သူ႔ကိုစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔သာ ဆက္ဆံေနတယ္။ တည္ၿငိမ္ၿပီး အက်ိဳးအျမတ္ရွိတဲ့ သေဘာတူ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ထားသူေပါ့။

အခန္းထဲက အေသးစား ဝရန္တာေပၚကေန ယြီေဖးက လမ္းမီးေရာင္ေတြ ျဖာက်ေနတာေၾကာင့္ ေငြေရာင္နဂါးႀကီးနဲ႔ တူေနတဲ့ လမ္းမႀကီးကို ေတြေဝစြာ ၾကည့္ေနမိခဲ့တယ္။

ညအပူခ်ိန္က ေလ်ာ့က်ေနၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တိုက္ခတ္ေနတဲ့ ေလျပည္ေလညင္းေလးေတြက စိတ္ဆိုးေနတဲ့ ယြီေဖးရဲ႕စိတ္ကို သက္ေတာင့္သက္သာ ျဖစ္ေစတယ္။

သူဘာလို႔ အရမ္းစိတ္ဆတ္ေနရတာလဲ? သူတို႔နွစ္ေယာက္ၾကားက ဆက္ဆံေရးက အလုပ္ရွင္နဲ႔ အလုပ္သမားၾကားက ဆက္ဆံေရးပဲ။ သူတို႔က တစ္ေလွတည္းစီးေနၾကတဲ့ သူေတြမို႔ အခ်င္းခ်င္းေလးစားသင့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အတြင္းေရးမွဴး လဲလိုက္တာကလည္း ကိစၥႀကီးႀကီးမားမား မဟုတ္ဘူး။ တကယ္ဆို ကုေဝက သူ႔အျမင္ကို ေမးေနစရာေတာင္ မလိုဘူး။