LIE | gguk + tae

Bölüm Dört: "Kendin dışında, kimseye güvenme..."

[Taehyung]

"Gelmiyor musun yani Jungkook? Soonyeon ne olacak?"

"Bebeğim geleceğim, ufak bir işim çıktı önce karakola uğramam gerek."

"Ciddi misin sen?"

"Taehyung, telafi edeceğim tamam mı?"

Telefon her zamanki gibi yüzüme kapanırken kapıyı son kez kontrol etmiş ve cebimdeki şırıngayı çıkarıp hızlı hareketlerle Soonyeon'un baş ucuna geçmiştim. Elimdeki telefonu kenardaki koltuğa fıtlatmış ve Soonyeon'un koluna bağlı olan serumun paketini tutmuş, elimdeki şırınganın ucundaki kapağı çıkartıp panzehiri serumun içine enjekte etmiştim. Tüm panzehir bittiğinde şırıngayı cebime atmış ve kenara geçerek oğlumun kendine gelmesini beklemiştim.

Bunu Jungkook istemişti. Üstelik böyle bir olayda bile, hastalıkta bile yanımızda olmayı reddetmişti. Ondan pek fazla bir şey istememiştim biz evlenirken. Sadece yanımda kalmasını ve beni asla yalnız bırakmamasını istemiştim.

Şimdi olduğum kişinin tek sorumlusu Jeon Jungkook'tu.

Normal telefonumun yerine diğeri titrediğinde, hızlıca elimi cebime atmış ve kimsenin bilmediği telefonumu çıkarmıştım arka cebimden. Ekranda gördüğüm isimle hızlıca aramayı yanıtlamış ve Soonyeon uyanmadan evvel kulağıma götürmüştüm.

"Patron."

"Söyle Woo."

"Dilediğiniz gibi, Savcı Jeon yemi yuttu. Lee Jangjun'un mahallede gezindiği görüntülere ulaştı ve hızla karakola gitti muhtemelen."

"Demek o yüzden yanıma gelmedi? Bu kadar kolay çözmesini beklemiyordum açıkçası."

"Sıradaki hamlemiz ne olsun, patron?"

"Jeon'un hamlesini bekleyelim. Jangjun'u indirdiniz, değil mi?"

"O iş çoktan tamam patron. Oğlunuz nasıl?"

"Panzehiri verdim, birkaç saate iyice toparlar. Doktorlar ne olduğunu çözemeyecek, kanındaki maddeyi bulmaları için kapsamlı bir araştırma yapmaları gerek ve buna gerek olmayacak, iyileşir iyileşmez onu eve götüreceğim. Gözünüz Jeon'un üzerinde olsun."

"Başsavcının işi bitmedi patron, onu ne yapalım?"

"Bırakın biraz daha yaşasın."

"Emredersiniz."

Telefonu kapatmak için kulağımdan uzaklaştırdığım sırada Woo'nun sesi dışında bir ses daha duyulmuştu. Durmam ve telefonu kapatmamam için bağıran ses tekrar konuştuğunda, bu kişinin Kyu olduğunu anlamıştım.

"Patron! Bekle, buraya gelmen gerek bu gece."

"Neden?"

"Baba..."