ALABORA

5. Bölüm

Hikayeme oy vererek destek olmayı unutmayın 🖤 Keyifli okumalar 🤍

~ 5 ~

"Ne oyunu?" Dedim ürkek çıkan sesimle. Karşımda oturan adam o kadar korkunç bakıyorduki bana korkudan bayılmam an meselesiydi. "Şöyle yapacağız ufak fare, savcı hazretlerimizi arayacağız, sende hiçbir şey olmamış gibi buluşmak için çağıracaksın. Anlaştık diye umuyorum." Tehditkar ses tonu yüzünden kekeleyerekte olsa cevap verebildim.

"G-gelmez ki. Daha yeni yanındaydım." Zaten onunla böyle bir münasebetim de yoktu ki. Ne diyecektim adama? "Orası da senin bileceğin iş farecik, acil durumdasın ve yardıma ihtiyacın var. Hadi bakalım göster hünerlerini. Ha olurda bizden bahsedecek olursan tahmin edersin ki iyi şeyler olmaz." Başımı sallarken bir yandanda bir şeyler düşünmeye çalışıyordum. Kaçırıldığımı anlatacak bir ipucu vermeliydim ona. Savcının bir şekilde bulunduğum durumu anlaması gerekiyordu yoksa hem onun hem benim başım belaya girecekti.

Düşün Bade, düşün!

"Evet hadi bakalım, savcımızı arayalım. Özlemiştir şimdi nede olsa." Cebinden çıkardığı telefonumun şifresini aldıktan sonra savcıyı arayarak hoparlöre verdi adam. Telefon çalarken hala bir plan düşünüyordum. Bulmam gerekiyordu, kurtuluşum tek bileti buydu. Başaramazsam hem savcı, hemde benim hayatım tehlikeye girecekti.

"Efendim Bade." Savcının sesini duyduğum da, ses tonumu sakinleştirerek yanıt verdim hemen. Karşımda ki adam gözlerimin içine 'seni keserim' der gibi bakarken başka ne yapabilirdim ki?

"Merhaba, rahatsız ediyorum ama önemli bir şey söyleyecektim sana."

"Evet seni dinliyorum."

Adam ellerini devam et şeklinde salladığın da yeniden araladım dudaklarımı.

"Bana bahsettiğin şu dedenin taslaklarını buldum ben, bir an önce görüşelimde vereyim sana, olur mu?"

Lütfen savcı, lütfen anla. Lütfen zaten verdiğimi söyleme.

"Taslakları mı buldun ?" Karşımda oturan adam yeniden elini salladığında bozuntuya vermeden devam ettim. Tek şansım buydu, başarmam gerekiyordu.

"Evet taslaklar, bir an önce sana vereyim dedim. Hemen görüşebilir miyiz?"

Hadi artık, hadi. Anlasana işte savcı, zeki adamsın sen.

"Olur tabii, taslaklar kimsenin eline geçmeden alayım senden." Kalbim yerinden çıkacak gibi atarken karşıdan gelen yanıtla derin bir nefes verdim. Anlamıştı değil mi?

"Tamam, sana konum atacağım. Acele et olur mu savcı ?"

Acele etki beni kurtar savcı.

"Tamam çıkıyorum hemen, görüşürüz."

"Görüşürüz."

Arama sonladığın da karşımda ki adam konuşmaya başladı. "Aferin farecik, çok güzel oynadın. Doğrusu bir an ben bile inanadım." Ben sessiz kalırken o çirkin gülümsemesiyle sandalyeden kalkıp gitmişti. Adam gider gitmez, savcının bir an önce gelip beni kurtarması için dua etmeye başladım.

Anlamıştır beni, yardım istediğimin farkındadır değil mi? Fark etmese neden taslakları almaya geliyorum desin değil mi? Taslak zaten ondaydı. Koskoca savcı adamdı, anlamıştır eminim. Savcının bir an önce gelmesi için dua ederken içeriye yine aynı adam gelmişti.