YABAN

22.Yalanlar ve Gerçekler

Merhabalar 💙🌸

      Nasılsınız sevgili dostlar? ☘️

    ⭐️⭐️Beğenmeyi, fikirlerinizi doğru bir üslup çerçevesinde paylaşmayı ihmal etmeyiniz efendim.💙 Üslup insanın kimliğidir. 🌸

Yazar Notu: Özel hayatımda küfür ve argondan hiç hoşlanmadığım için hiç kullanmıyorum dostlar. Şimdi hiç sözü belki size abartı gelmiştir ama samimiyetle hiç. Sevmiyorum. Kız ortamında da arkadaş ortamında da sanal ortamda da... Yeri fark etmez hoşlanmıyorum. Bu anlamda düz ve keskin kuralları olan biriyim. Özel hayatımda beni tanıyanınız olaydı da o anlatsaydı efsane olurdu sjsjjsjs ama ben zaten buraya gerçeklikten kaçmak için geliyorum. Çevremden kimse bende ekli değil. Hesabımı da bilmiyorlar. Hani kaybolursam aramayın diye diyorum sjsjhshsjsj Müge Anlı kabulümdür sjsjjsjs

Gelelim asıl meseleye.  Hikâye içerisindeki karakterin özelliklerinde, mizacında, yaşam tarzında varsa argo ya da küfür veya cinsiyetçi söylem ( ki çok karşıyım ama bizim toplumun hatta dünya toplumunun bir gerçeği maalesef) varsa kullanıyorum. Çünkü bu karakterde insanlar çevremizde var. Ağzı bozuk, kafası atık, tipi kayık, sert ya da mert... Hâliyle gerçeklik algısı için bir yerde bu, dozu kaçmadıkça mecburiyet oluyor yazan için. İyinin karşında bir kötü yer almak zorunda. Çünkü hayat hep iyi insanlardan oluşmuyor. Ancak elimden geldiği ölçüde kötünün örnek teşkil etmemesine ve en azından bir hikâyede de olsa kazanmamasına gayret gösterdiğimi söyleyebilirim.

Ama... Siz güzel insanlar satır aralarında argo veya küfür kullanmayın lütfen. Derdimizi güzel kelimelerle de anlatabiliriz. Öfkemizi küfretmeden de ifade edebiliriz.
Hep diyorum ben satır aralarında güzel insanların güzel sözlerine rastlamak isterim.
Çünkü herkes kendine yakışanı yapar, hayat felsefemdir.
Ricamdır. ❤️🌸

Duyurulardan haberdar olmak isterseniz beni takip edebilirsiniz. 💙

          İyi okumalar sevgili okur 🥰❤️

                                       •

  Siyaha boyattığı uzun, düz saçlarını tepesinde bir at kuyruğu yapıp çekik ve iri gözlerine koyu bir makyaj yaptı. Kalın ve etli dudaklarına kırmızı bir ruj sürdü.

" Gülcihan? Lan hadi artık. Ağaç ettin ya!"

Gülcihan abisinin sesiyle yüzünü buruşturup gözlerini bıkkınca devirdi.
Abisini sevmezdi. Kan bağı olsa da can bağı için bu yeterli olmuyordu işte bazen. Çocukluktan beri de hiç anlaşamazlardı. Zaten Gülcihan, kimseyi kolay kolay sevmezdi. Kalbi, garip yüksek duvarlarla çevriliydi. İçeriye giren de zaten hırsın harman olduğu kararmış bir et parçasından fazlasını göremezlerdi.

Odasındaki boy aynasından son kez kendini kontrol etti . Gideceği yere uygun, beyaz klasik bir gömlek, altında da siyah kumaş pantolon gitmişti. Bordo rengi topuklu ayakkabılarını da giyince ve siyah çantasını da alınca tamamdı.
Güzeldi. Güzelliği doğal, sade bir güzellikten çok vahşi, insanı içine çeken, tutkuyla harmanlanmış bir dişilikteydi.
Çekik gözlerini kısacak ölçüde gülümsedi ve odadan çıktı.
" Lan Gülcihan?"
" Geldik be! Patlama!" diye mırıldandı sinirle Gülcihan. Esasında abisine diklenirdi geri de durmazdı da şimdi ona ihtiyacı vardı. Kızdırmak işine gelmezdi.

Salonda elindeki tespihi koluna geçirmiş sağa sola bir boğa gibi dolanan abisini görünce küçümser bir ifade ile baktı.
İflah olmaz bir kroydu!