𝑴𝒂𝒏𝒊𝒂𝒄'𝑱𝒂𝒎𝒆𝒔 𝑷𝒐𝒕𝒕𝒆𝒓

0.6

Nerdeyse iksir bitiyordu aradan zehir gibi 4 gün geçmişti. Sonunda bitecekti dolunay 2 gün sonraydı. Bugün veya yarın bitmesi lazımdı emeklerimiz boşa gidebilirdi, gitmezdi ama ben hep bugün için düşünmüştüm. Bıkkınlık ile "Ne zaman biter bu iksir" dedim kafasını iksirlerden kaldırmayan çocuğa. İksirlerle arası baya iyiydi ama her zaman karanlık sanatları sevdiğini söylerdi bana.

Yakın arkadaş olmuştuk bu sayede. "Bitecek Beth az kaldı" dedi çocuk o da bıkmıştı, iksirden değil benim durmadan ne zaman bitecek dememden. Ama çok merak ediyordum sonucunu nasıl bir tepki verecekti acaba iksiri verdiğimde. Özellikle diğerleri yanındayken vermeyi düşünüyordum hem onlara söylemem gereken şeyler vardı. Ben ise bu sırada kitap okumaya karar verdim sonuçta bana hiçbir şey yaptırmıyordu. Abimin verdiği kitabı hala bitirmediğim için bende kalmıştı. Onu bitirip kitapla iksiri vermeyi düşündüm mantıklı gelmişti. Ben kitabı bitirdiğimde Severus sevinçle bana seslendi.

Ne olduğunu anlamak yanına gittim sanırım iksiri bitmişti "Aman tanrım bitti mi ?" dedim sevinçle o da "Bitti, başardık" deyince birden ona sarıldım çünkü acayip mutluydum. İksiri aldık ve ben kitabı da alıp bahçeye çıktık. Her zaman oturduğumuz pardon artık oturdukları yere gittik daha doğrusu kavga çıkmasın diye ben gittim Severus biraz arkamda kalıyordu.

"Niye geldin, bak sevgilin bekliyor" "James artık saçmalamayı kes o benim..." dedikten sonra arkama dönüp birkaç saniyeliğine Severus'a baktım ve geri dönüp "Hem sevgilim olsa bu senin ne kadar umurunda olur" dedim bir şey söylemek için ağzını açtı ama geri kapattı "Neyse ne, ne için geldiniz" "Remus için geldik" dedim ilk önce kitabı uzatıp al bu kitabın bende kalmış dedim daha sonra etrafa bakıp kimse olmadığından emin olduktan sonra

"Bu da dolunay için.. dönüşmeni engelliyor. Senin için, daha mutlu olursun diye Severus ile günlerdir buna çalışıyoruz. Sizin sümsukus dediğiniz çocuk senin için günlerdir iksir yapmaya çalışıyor. Zaten bana yaptıklarınız.. hiç o konuya girmeyelim" dedim ve kimse bir şey diyemedi herkes bana bakıyordu ben ise onlara hepsinde bir pişmanlık vardı sanırım. "Diyeceğiniz bir şey yok demek ki o zaman ben gidiyorum" dediğimde Remus, Severus'un yanına gidip teşekkür etti. Peter dokunsanız ağlayacak gibiydi. James ise, onu anlayamıyordum ne hissettiğini bilmiyordum.

Gözlerine baktığımda dolmuş gibiydi ama emin değildim. Bana bakıp "Ben.. ben senden çok özür dilerim. Beni affetmeyeceksin ama çok pişmanım" "Elbet yaptıklarını unutup seni hemen affedecek değilim ama bir gün affedeceğim" dedim giderken Remus da benden özür diledi onu affedecektim sonuçta o benim abimdi ve onu bırakamazdım.

Sadece bu süreçte kazandığım tek bir şey vardı o da ne olursa olsun beni bırakmayacak bir arkadaş. Ve bir ön yargımı kırmamda yardımcı olmuştu her Slytherin'in kötü olmadığını. Bence o çok iyi bir arkadaştı neden onu dışlıyorlardı, tartışılır. Ama bence sırf onunla bir kere bile konuşmadıkları içindi.

Bu bölüm biraz kısa olmuş olabilir üzgünüm ama aklıma şuan bir şey gelmedi <3  Kendinize dikkat edinn. Bu arada kitaba olan ilgiden dolayı bugün bir bölüm daha yazıp atacağım saat kaçta atarım bilmiyorum ama. Sizi çok seviyorumm