𝑴𝒂𝒏𝒊𝒂𝒄'𝑱𝒂𝒎𝒆𝒔 𝑷𝒐𝒕𝒕𝒆𝒓

1.1

"Nasıl anlatsam ki, o mükemmel biri. Kahverengi saçlarıyla koyu kahverengi gözleri uyum sağlıyor sanki. Çok tatlı ve düşünceli, bazen kendimi gözlerinde kaybolmuş buluyorum. Biri var çok yakınlar onları çok kıskanıyorum ama o beni arkadaşı gibi görüyor" dediğinde genç çocuk kim olacağını anlamış olacak ki Peter "E bu bizim Beth değil mi ?" dediğinde James "N-ne alakası var dedi ama orda olan herkes bu kişinin Beth olduğunu anlamıştı. 

Artık James uğraşıp o kişi Beth değil demeyecekti çünkü deneseydi peki kim bu kız sorusunu duyacaktı. 

Remus ne diyeceğini bilemezken James ona meraklı gözlerle bakıyordu. "Eğer onu gerçekten seviyorsan elimden bir şey gelmez" dediğinde Beth geldi ve "Kim kimi gerçekten seviyorsa elinden bir şey gelmez" dedi herkes stres olmuşken Remus birden "Peter birini seviyormuş" dedi ve Peter mecburen bozuntuya vermeden "Evet birini seviyorum" dedi.

Beth ise "Peki öyleyse kimmiş benim bu değerli arkadaşımı hak etmiş kişi" diye sorduğunda Peter aklına ilk gelen kişi olan "Hufflepuff'tan bir kız adı Alice" "Ne kadar hoş istersen senin için onunla konuşabilirim" dedi genç kız. Genç oğlan tekrar bozuntuya vermeyerek "Çok iyi olur teşekkürler Beth" dedi genç kız gülümsedi ve diğerleri ders başlayacak bahanesiyle gittiler. İkili tekrardan baş başa kalmıştı.

İkisi de tek bir söz bile söylemiyordu biraz sonra Beth kitap okumaya karar verdi James ise onu izliyordu. Beth kitap okumaya ara verdiğinde James'in hala onu izlediğini fark etti. Göz göze geldiklerinde genç çocuk bakışlarını kızdan kaçırsa da kız anlamıştı onu izlediğini. Fakat bir şey demedi, kalkıp James için kahvaltı getirmeye gitti. 

Geldiğinde "James sana kahvaltı getirdim kalk da ye" "Beth ben aç değilim sağol" dediğinde "James kendine yapma bunu bak hem yemezsen ben sana yediririm görürsün" dedi ve güldü kız. "Senin elinden zehir olsa da yerim" diye karşılık verdi çocuk. Tabi kız bunu beklemiyor olacaktı ki şaşkınlıkla "Ben niye sana zehir yedireyim- bir dakika sen yesene şu yemeği" dedi kız ve çocuk güldü.

Beth'den..

Sandalyemi yaklaştırıp tepsiyi aldım ve James de doğruldu. Ona yedirmemi bekliyordu sanırım tepsiyi önüne koyunca şaşırdı "Hadi yesene James aç kalacaksın" dedim "Peki anne" dedi o da bana güldüm "Şakamatik seni hadi ye yemeğinin yaparsın şakanı" dediğimde biraz bıkmış bir şekilde "Tamam Beth yiyeceğim ama yemek istemiyorum cidden hiç canım istemiyor"

"Uh ne istiyorsan onu yap James umurumda değilsin" diye kızdım ve tepsiyi önünden aldım fazla kızmış olacaktım ki tekrar James'e baktığımda çok üzülmüştü özür dilemeye çalışırken "Özür dilerim James bir anki kızgınlık-" "Önemli değil Beth zaten ben senin umursayabileceğin biri değilim" deyip yattı ve diğer tarafa döndü.

Arkadaşlar bu bölüm kısa olmuş olabilir ama bu sıralar fikirlerim tükeniyor diyebilirim. Bu arada yeni bir kitap yazıyorum. Chat şeklinde olacak o birkaç bölüm yazdıktan sonra onu da paylaşacağım beklemede kalın <3