𝑴𝒂𝒏𝒊𝒂𝒄'𝑱𝒂𝒎𝒆𝒔 𝑷𝒐𝒕𝒕𝒆𝒓

0.7

Kitabın bu kadar beğenilmesi şerefine yarın da 2 bölüm gelecek :)

Selam tekrar ben geldim. Abimler durmadan onları affetmemi istiyorlardı. Bende bunu istiyordum fakat bana davranışları, sözleri ve bana güvenmemeleri beni çok kırmıştı. Bu yüzden hemen affedemezdim sonuçta bana inanmayan onlardı. Onlar olmadan ne kadar dayanabilirdim bilmiyorum ama en azından Severus vardı daha önce olduğu gibi.

Bu arada ona aşık falan değildim yani bilmiyorum. Gerçekten iyi biri ve benim hep yanımdaydı ama onu seviyor muydum işte bunu zaman gösterecekti. Her neyse yine normal bir gündü kütüphanede ödev yaptıktan sonra ödevimi odama koyup bahçeye çıktım ve resim çizmeye başladım. Yaptığım resimler çok güzel sayılmazdı ama ben beğeniyordum zaten önemli olan da buydu ya.

Birinin geldiğini göz ucuyla fark etmiştim. Kim olduğunu anlamak için ona baktım. Baktığımda bakmaz olaydım dedim çünkü bu kişi Lily'di. "Selam Beth, olanları duydum ve çok üzüldüm" dedi pek inanmadım. Neden bende bilmiyorum ama bu kıza karşı hislerim hiç güzel şeyler demiyor bende hep hislerime güvenirim ve hep doğru çıkarlar çok uzun zaman sonra olsa bile. Tabi cevap verdim "Ya evet öyle oldu ama bende affedeceğim işte" dedim ki affetmeyi şuan düşünmüyordum. Kısaca yalan söylemiş olabilirim.

Ama bilerek söylememiştim yani bunu söyleyeceğimi bende beklemiyordum ama söylemiştim işte. "Ne güzel zaten en doğru olanı bu" dedi biraz bana bilmiş geldi ama neyse. "Her neyse ben bu konuyu konuşmaya gelmiştim affedeceksen sorun yok" "Sorun yok" deyip sahte bir şekilde gülümsedim ve o da gitti. Resmime devam edecektim ki biri daha geldi. Tanrım beni rahat bırakmayacaklar mıydı

Bu sefer gelen kim diye bakmadım şuan biriyle konuşmaya halim yoktu açıkçası. Ama çocuk "Hey Beth lütfen konuşabilir miyiz ?" dediği için baktım James gelmiş. "Dinliyorum" dedim mutlu oldu ve yanıma oturup konuşmaya başladı. "Bak Beth ben yaptıklarım için senden çok özür dilerim. Sana nasıl inanmadım bilmiyorum, ama bir an Severus'un seni de elimden alacağını düşündüm. Seni de kaybetmek istemedim. Lütfen affet beni sana ihtiyacım yani ihtiyacımız var" dediğinde ne kadar üzüldüğünü anlamıştım bu yüzden affetme kararı aldım "Seni affediyorum James" "Bak affetmezsen- bir dakika ne" dediğinde kıkırdadım çünkü bu hali çok hoşuma gitmişti. Birden bana sarıldı bende ona sarıldım sonra beklemediğim bir şekilde ağlamaya başladı.

Sarılmayı bırakınca gözlerinin içine bakıp "Hey ağlama ben buradayım ve seni bırakmıyorum. Sonuçta ben seni bırakıp hayatının hatasını yapan kız değilim" dedim ve güldüm o da güldü ve göz yaşlarını sildi. Biraz daha iyi görünüyordu şimdi. Bu daha iyiydi, biraz daha bahçede oturduktan sonra ortak salona gittik. Giderken James kolunu omzuma atmıştı bizi tanımayanlar bizi sevgili falan sanırlardı o derece.

Ortak salona girdiğimizde bizimkiler ilk önce bakıp anlamadı ama tekrar baktıklarında hepsi çok mutlu olmuştu. Yanımıza geldiler ve hepsiyle sarıldım tek tek hem de. Oturup konuşmaya başladık eski günlerdeki gibi konuşup eğleniyorduk. Sadece bizimkiler dışında şuan bir arkadaşım daha vardı. O da iyi ki vardı. Bir süre sonra konu Severus dan açıldı ve bana onunla ilgili sorular sormaya başladılar. "Nasıl davrandı sana ?" "Gerçekten iyi bir miymiş ?" "Kaç gündür arkadaşsınız ?" "Sana bir şey yaptı mı ?" gibi bir sürü soru.

En son dayanamayıp "Yeter, bana iyi davrandı. Gerçekten iyi biri, kaç gün olduğunu saymadım ve bana bir şey yapmadı başka sorusu olan" dedim ve hepsi sustu.   

Kitaba olan bu ilginiz için teşekkür ederim <3