𝑴𝒂𝒏𝒊𝒂𝒄'𝑱𝒂𝒎𝒆𝒔 𝑷𝒐𝒕𝒕𝒆𝒓

2.8

Selam bu bölümde texting gibi bir kısım olucak haberiniz olsun :) Bu arada bu bölüm kaos var okurken sinir krizi geçirmemek dileği ile :3

Beth'in ağzından..

Gecenin sessizliğinin tadını çıkarmak için astronomi kulesine çıkmıştım. Yıldızları izliyordum bir yandan. Oldum olası geceyi sevmişimdir çünkü sessiz oluyor ve böylece kolay düşünebiliyorum. Bazen ağlıyordum da ama rahatlıyordum önemli olan da bu değil mi zaten.

James'in ağzından..

Beth'in kalkıp odadan çıktığını duymuştum. Merak edip görünmezlik peleriniyle peşinden gittim. Astronomi kulesine geldi ve yere oturdu. Yıldızlara bakıp sessizliğin tadını çıkarıyordu, hep böyle yapardı. Gerçekten çok güzeldi.

Onu çok seviyordum ama o beni seviyor mu bilmiyorum. Keşke o da beni sevse. Onu merdivenlerden izlediğim için biraz sonra fark etmeden basamağın ucuna gelmişim ve ona daha iyi bakayım derken düştüm. Tabi o da sesi duydu ve ayağa kalktı.

Pelerin açıldığı için beni görebilirdi ve gördü de. "Aman tanrım James iyi misin, ne işin var burada ?" dediğini hatırlıyorum. Neyse ki hemen kendime gelmiştim. Yanına oturdum ve neden burada olduğumu anlattım. Sonra da sohbet etmeye başladık.

"Beth bir şeyler içmek ister misin ?" "Ne gibi Potter?" dedi ve bende bir şişe içki çıkardım. "Bunu nerden buldun ?" "Buldum işte sen karıştırma orasını içecek misin yoksa içmeyecek misin ?" dediğimde biraz düşündü ve "İçelim bari" dedi ve ikimize de koydum.

Yazarın ağzından..

İçtiler ve içtiler en sonunda sarhoş olmuşlardı. Yapmamaları gereken bir şey yaptılar..

Beth: Tanrım James bu mükemmel bir şey

James: Kesinlikle, aynı senin gibi

Beth: James biliyor musun ben sana aşık oldum

James: Bende sana Beth *dudağına yapışır*

Beth: *karşılık verir*

(Burdan sonrasını hayal gücünüze bırakıyorum)

Yaparlar ve kıyafetlerini giyerler. Bir süre yerde yan yana uzandıktan sonra sızarlar. Sabaha karşı Peter uyanır, Beth ve James'in olmadığını görünce etrafa bakınır ve en son astronomi kulesine gider. Onları yerde görünce bir şey oldu sanar ve çok korkar.

Bu yüzden odaya gidip Remus'u uyandırır ve Remus ile yanlarına tekrar giderler. Bir şekilde ikiliyi uyandırırlar.

Beth: Ne oluyor burada, of başım çatlıyor

James: Sanırım dün gece içtiğimiz için baksana şu şişeye

*Beth şişeye bakar ve içtiklerini hatırlar*

Beth: Hatırlıyorum biraz

Peter: Ne yaptınız ?

Beth: Ben bu mükemmel bir şey dedim James de sonra aynı senin gibi dedi sonra

James: Sonra ?

Beth: Ben bir şey dedim sonra da aman tanrım

Peter: Noldu

Remus: Ne yaptınız

Beth: Öpüştük

Peter, Remus ve James aynı anda: Ne!

Beth: Evet ehe-

Remus: Merlin!

Beth: Bir dakika

Peter: Şimdi ne oldu

Beth: Ben böyle gelmedim ve James sende geldiğinde böyle değildin- *ne olduğunu anlar* Hayır hayır

James: Yaptık mı yani

Remus: Ben gidiyorum daha iğrenç şeyler duymak istemiyorum

Dedi ve Remus gitti, onu haklı bulan Peter da arkasından gitti. James ve Beth kalmıştı. Beth ona bakmamaya çalışarak "Gitsek iyi olur James sabah oluyor" dedi ve eşyalarını alıp kaçtı. Büyük salonda kahvaltı yaparken kimseden ses çıkmıyordu herkes sadece yemeğini yiyip gitmeyi planlıyordu.

Sirius en sonunda sıkılıp "Bu ne böyle herkesin ağzını bıçak açmıyor noldu size ?" diye isyanda bulundu. Beth ona bakıp "Hiç, hiçbir şey olmadı" dedi. Tabi Sirius şüphelenmişti ama çok da aldırış etmedi.

"Eee çatalak ben senden olanlar için özür dilerim eskisi gibi olabilir miyiz ?" dedi bunu kimse beklemiyordu. James'in yediği şey boğazında kaldı ve öksürmeye başladı. Sirius ve Peter bir yandan Helal helal deyip sırtına vuruyordu.

Öksürüğü geçince Sirius'a baktı kendini o kadar suçlu hissediyordu ki şuan ama hiçbir şey yapamazdı çünkü olan olmuştu. Sirius'a cevap vermesinin gerektiğini hatırlayınca "Olur tabi pati bizi ancak ölüm ayırır değil mi ?" diyebildi suçluluk duygusuyla. Olanlardan habersiz Sirius da "Evet ancak ölüm ayırır" dedi ve gülümsedi.

 Bundan sonra herkes için zor zamanlar olacaktı ama kimse bunu bilmiyordu.

Ehehehe son bölümlerde kaos çıkarayım dedim :D Neyse umarım beğeniyorsunuzdur, öpüldünüz <3