𝑴𝒂𝒏𝒊𝒂𝒄'𝑱𝒂𝒎𝒆𝒔 𝑷𝒐𝒕𝒕𝒆𝒓

2.5

Yıllar sonra bölüm attım biliyorum. Ama bu sıralar cidden acayip yoğunum ve babaneme bakmam gerekiyor. Bu arada hepinizin bayramı kutlu olsun :)

Yoksa gerçekten onun için çok kötü olurdu. Endişeliydim, acayip strese girmiştim. Odada tek başımaydım. Birden nefes alış-verişlerim değişti. Sanki beni boğuyorlarmış gibi hissediyordum şuan. Camı açtım ve nefes almaya çalıştım.

Ama ne yapsam da fayda etmiyordu. Birkaç dakika düzelmeye çalıştım. Olmayacağını fark edince kimseye fark ettirmeden revire gidip madamla konuştum. Bayılacak gibiydim ama bir şekilde halletmiştik. Hemen gelmem çok iyi olmuş.

Çünkü bekleseydim kötü şeyler olabilirmiş. Daha fazla stres yapmayayım diye ne olabileceğini söylemedi ama iyi olacakmışım. Ama 5 gün falan revirde kalmam gerekiyormuş çünkü bayılabilirmişim ve bu yalnız başımayken olabileceği için beni bırakmadı.

Daha iyi olacağım için bir şey demedim. Çünkü o kadar kötü bir şeydi ki ancak yaşayan anlardı ki umarım kimse yaşamaz. İnsanı ölecekmişsiniz gibi hissettiriyor ve ben ölmek istemiyordum. Yani yaşayacağım daha çok şey vardı sonuçta.

Yapacağım konuşmayı ertelemem gerekiyordu çünkü hiç halim yoktu. Onların da anlayışla karşılayacaklarını düşünüyordum. Revirde olduğumu eninde sonunda öğrenecekleri peki o zaman ne yapacaklardı. Merlin bana yardım et lütfen.

Birkaç saat sonra bizimkiler öğrenmiş olacaklar ki revire yanıma gelmeye başladılar. Abim "Beth iyi misin ? Ne oldu sana böyle" dedi bende "İyiyim abi sadece bir an.." diyebildim nasıl diyeceğimi bilmiyordum. Kolay bir şey değildi sonuçta.

Hepsi bana bakıyor ve ne olduğunu merak ediyordu. O sırada madam yanımıza geldi ve "Çocuklar korkulacak bir şey yok sadece Beth onu boğuyorlarmış gibi olmuş yani nefessiz kalmış. Ama iyileşecektir. Fazla stresten dolayı olduğunu düşünüyorum 5 gün burada kalacak" dedi ve her şeyi anlattı beni de bu yükten kurtardı diyebilirim.

Sonra bana dönüp "Kendini nasıl hissediyorsun ?" dediğinde bizimkilere hiç bakmamıştım ve madama bakıp sadece "İyiyim madam sağolun" dedim iyi olduğumu duyunca gitti. Şimdi bizimkilere bakmam gerekiyordu. Biraz sonra onlara baktım ve hepsi şok olmuştu.

Ne yapacaklarını bilmiyorlar gibi gözüküyorlardı. İyi hissetmeleri için "Çocuklar bakın şuan daha iyiyim hem madamı duydunuz korkulacak bir şey yokmuş" dedim. Ama işe yaramışa benzemiyordu. Peter bana bakıp "Merlin Beth ya olsaydı ne yapardık biz sensiz" dediğinde Sirius ona "Saçmalama kılkuyruk ona bir şey olmayacak" dedi.

James olayın şokunu yeni yeni atlatırken "Tabi ki bir şey olmayacak sana biz bakacağız sonuçta" dedi "Sağolun çocuklar hepinize teşekkür ederim" dedim ve gülümsedim. Konuşup eğlendik ve güzel zaman geçirdik.

Akşam yemeği zamanı geldiğinde onlara gidip yemeklerini yemelerini ve bana bir şey olmayacağını anlattım ama onlar gitmemekte ısrarcıydı. Bende biraz düşündüm ve "O zaman Remus kalsın siz de yemek getirin ve burada yiyin. Nasıl fikir ?" dedim.

Biraz düşündüler ve Remus "İyi fikir hadi gidin ben Beth'in yanındayım" dedi ve yemek almaya gittiler. Onlar gittikten bir dakika sonra bana dönüp "Eee kimi seçtin Beth ?" "Şey onlara söyleme ama" dedim çünkü bunu benden duymalarını istiyordum.

"Tamam söylemem merak etme" dediğinde derin bir nefes alıp bir anda "James" dedim. Abim  benim sadece mutlu olmamı düşünüyordu. Ve verdiğim kararın benim için doğru bir karar olduğunu düşünüyordu.

Evet yıllar sonra yeni bölüm yazıp atabiliyorum. Final bölümüne çok az kaldı. Finalde ne yapacağım bilmiyorum ama umarım seversiniz <3