Find My Bearings | ဘာသာပြန် [Main Story Completed]

ကမ႓ာေလာကႀကီးကနက္ေမွာင္ေနေပမယ့္ မင္းကေတာ့ပန္းေရာင္သန္းတယ္

Translator: youtiao
Editor: dounai & mantou

ကမ႓ာေလာကႀကီးက နက္ေမွာင္ေနေပမယ့္ မင္းကေတာ့ ပန္းေရာင္သန္းတယ္

.
△

ႏွစ္အစတြင္ အသံလႊင့္ဌာနတစ္ခုမွ မ်က္မျမင္မ်ားအတြက္ရုပ္ရွင္ရံုႏွင့္ပတ္သတ္၍ အထူးသတင္းထုတ္လႊင့္ခဲ့သည္။ အဲ့ဒီေနာက္တြင္ ရုပ္ရွင္ရံုသည္ ႏွစ္ရွည္လႉဒါန္းသူမ်ားရရိွခဲ့သည္။ ဒါ့အျပင္ Volunteer အသစ္မ်ားလည္း အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ဝင္လာၾကေသးသည္။

လက္မ်ားေတာ့ အလုပ္တြင္သည္ဆိုသည့္အတိုင္း ရုပ္ရွင္ၾကည့္ျခင္းအျပင္ စာဖတ္အသင္းကိုဖြဲ႔ကာ ေတးဂီကသင္တန္းကိုဖြင့္လွစ္ၿပီး ေနြဦးရာသီတြင္ သစ္ေတာပန္းၿခံမ်ားသို႔ ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္ရန္လည္းဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။

ေနြရာသီအားလပ္ရက္တြင္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားလုပ္အားေပးမ်ားလည္း အဖြဲ႔ဝင္လာၾကရာ အနီးနားၿမိဳ႔သို႔ အလည္အပတ္ထြက္ရန္ သံုးရက္ၾကာခရီးတိုတစ္ခုကိုစီစဥ္ခဲ့ၾကသည္။

ေန့ရက္တို႔ဟာ ခ်န္းက်ိဳအတြက္ ႏွစ္မ်ားအလားပင္။ တစ္ရက္သာကုန္ေသးၿပီး သူေနာက္ထပ္ႏွစ္ရက္သည္းခံရေပအံုးမည္။ မဟုတ္လ်ွင္ သူ႔အားကေလးဆန္သည္ဟု ထင္ရေပမည္။

ဒုတိယရက္တြင္ သူထပ္၍ထိန္းမထားႏိုင္ေတာ့။ တစ္မနက္တည္းမွာတင္ က်ိေရွာင္ေပကို သံုးႀကိမ္ေနွာင့္ယွက္ခဲ့သည္။

က်ိေရွာင္ေပက ခပ္တည္တည္ျဖင့္ေမးလိုက္သည္ "ခ်န္းက်ိဳ ဒီေန့အလုပ္မသြားရဘူးလား?"

"လြမ္းတယ္ကြာ ၊ အလုပ္လည္းမသြားခ်င္ဘူး" ခ်န္းက်ိဳက ေျပာင္ေျပာင္ဘြင္းဘြင္းပင္ ျပန္​ေျဖလိုက္သည္။

က်ိေရွာင္ေပခမ်ာ ထို​တဲ့တိုးစကားမ်ားကိုၾကားသည့္အခါတိုင္း ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖစ္ရသည္။ "အာ... ကြၽန္ေတာ္မနက္ျဖန္ ျပန္လာမွာေလ"

ရလဒ္အေနႏွင့္ ခ်န္းက်ိဳသည္ သံုးရက္ျပည့္သည္အထိ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾက ဗ်ာပါရမ်ားျဖင့္ ေစာင့္ေမ်ွာ္ခဲ့ရေသာ္လည္း က်ိေရွာင္ေပက ေနာက္တစ္ရက္ထပ္မံေနာက္ဆုတ္လိုက္သည္ဟုေျပာလာသည္။ ခ်န္းက်ိဳမွာ မူးေနာက္လာသလိုပင္ခံစားလိုက္ရၿပီး "တကယ္​ႀကီးလား? အခ်ိန္ထပ္ဆုတ္ႏိုင္ေသးတယ္ေပါ့?"