Mümkünat | Texting

8

Rope - nasılsın. Bizim masalımızın şarkısı Nasılsın olsun.
Duydum ki beni instagramdan takip etmiyormuşsunuz. Orada çok güzel iletişimimiz var gelsenize :)

İnstagram: kafamdaki.sarap
🌸

Bakmamalıydım. Ona Bakmamalıydım. Neden anlamadığım bir şekilde sürekli Ayaz ile göz göze geliyorduk. Aslında o bana bakıyordu ben kafamı ona çevirdikçe göz göze geliyorduk. Ela gözleri çok güzel bakıyordu. Çok farklı.

Onunla tanıştığımızdan beri neredeyse bir iki kelime konuşmuştur sadece. Bazı günler sınıfından bile çıkmıyordu. Bazense öyle yorgun görünüyordu ki şaşırıyordum. Çok garip birisiydi.

Şuan ise öğle arasında kantinde oturuyorduk yine hepimiz bir şeyler yemiştik ama Ayaz su bile içmiyordu. Hiçbir şey yemiyordu. Nedenini bilmiyordum.

Yemeklerimizi yemiştik ve sohbet ediyorduk. Ben, Açelya, Başak ve Asaf yan yana oturuyorduk. Defne, Uras Deniz, Mert ve Ayaz karşıda oturuyordu. Yani yuvarlak masanın etrafında oturuyorduk işte.

Arkadan bir sandalyenin yanımıza çekilmesiyle oraya döndüm. Sayısal sınıflardan Barkın sandalyeyi çekip dibime oturmuştu. Kaşlarımı çatmıştım. Hem izin almadan oturuyordu hem de dibime giriyordu. Sandalyemi rahatsızca Açelyadan tarafa çektim. Bana bakıyordu. Onun masaya gelmesiyle masada sessizlik olmuştu. Sorar gözlerle ona baktım ve kafamı 'ne oldu' der gibi salladım.

"Naber?" dedi. Cidden mi?

"İyi de bir şey mi oldu?"

"Bende iyiyim sağol." dedi.

"Sormamıştı yalnız." masadan Ayaz'ın sesinin gelmesiyle şaşırmıştım. Kollarını göğsünün altında birleştirmiş sandalyede yayılmış biçimde oturuyordu.

"Sanane kardeşim ben Asra ile konuşuyorum!"

Ayaz oturduğu sandalyeyi iterek ayağa kalktı. Düşen sandalyenin sesi dışında kantinde hiç ses yoktu. Herkes bize bakıyordu. Ayaz'ın ani tepkisine şaşırsam da belli etmedim sadece bakıyordum.

Yavaş adımlarla Barkın'ın oturduğu sandalyenin başına geldi. Üstten Barkın'a bakıyordu.

"Konuşmayacaksın Asra ile!" dedi Barkın'ın az önceki lafına ithafen.

"Barkın hadi git zorluk çıkarma." Asaf'ın sesiyle ona döndüm ne oluyordu?

"Gitmiyorum lan Asra dışında niye hepiniz yükseldiniz?" diye sordu Barkın. Ben hiçbir tepki veremiyordum bile.

Ayaz Barkın'ın sözlerinin hemen ardından yakasından tutup ayağa kaldırdı. Yüzünde sinsi bir gülüş vardı.

"Bak şimdi bir daha Asra ile konuşabiliyor musun?" dedi ve hemen ardından kafasını yüzüne geçirdi. Yaptığı şeyle oturduğum yerden bir çırpıda kalktım. Barkın'ın yakasını bırakmıştı. Arkaya doğru sendeleyen Barkın burnundan akan kanı sildi. Ayaz ise hala psikopat gibi bakıyordu. Ellerini pantolonunun cebine koymuştu sakince Barkın'a bakıyordu. Bu sakinliği beni bile korkutmuştu.

"Ayaz ne yapıyorsun kardeşim?" dedi Uras. Ayaz kafasını Uras'a çevirdi ve aniden yüzündeki o gülüş silindi. Kaşları çatıldı. Ellerini cebinden çıkardı. Derin bir nefes almaya çalıştı fakat alamıyor gibiydi. Çok korkmuştum. O an gözgöze geldik ne arkamdaki Barkın ne de tüm kantinin bize bakıyor olması umrumda değildi. Ayaz çok kısa bir an gözüme baktı ve tekrar derin bir nefes almaya çalıştı kaşları daha çok çatıldı. Nefes alamıyor gibiydi. İçime çok sıcak bir şey akıyor gibiydi. Canım acıyordu.

Gözlerini gözlerimden çeker çekmez arkasını döndü. Nefes almaya çalışıyordu. Ne olduğunu anlayamıyordum. Başak korkuyla yanına gitti. Diğerleri de ayakta bekliyordu endişeyle. Ben öylece donmuş duruyordum. Gözlerimin dolduğunu hissettim etraf buğulanmıştı. Gözümü kırpmamla biriken damlalar yere düştü. Ayaz gözümün önünde nefes almaya çalışıyordu. Birisi karşımda nefessiz duruyordu!